Wszystko o marten

Kunitsa - małe drapieżne zwierzę z rodziny Kunih. Pierwsza starożytna Kinnita Kunitsa pojawiła się około 35 milionów. Lata temu. Obecnie rodzaj Kunits jest reprezentowany przez osiem nowoczesnych gatunków i jeden wymarły.

Kunits mają świetne poczucie równowagi, zdolność szybkiego wspinania się na drzewa i robienia skoków do 3-4 metrów. Ich stopy mogą skręcić o 180 stopni, a ostre pazury i kły nakładają niebezpieczne podarte rany. Takie cechy zwierzęcia pozwalają mu być wspaniałym myśliwym i z powodzeniem zaatakować ofiarę, której wielkość przekracza jego własne.

Ogólnie rzecz biorąc, przedstawiciele rodzaju Kunitsa nie są zagrożone zniknięciem, ale w niektórych regionach, z powodu intensywnych polowań i ograniczenia naturalnych siedlisk populacji tych zwierząt, są katastrofalnie zmniejszone. To był powód wprowadzenia podgatunku drapieżnika do regionalnych czerwonych książek.

Charakterystyka i opis

Większość odmian martensów jest aktywna w ciemności. Tylko Harza prowadzi dziennie styl życia. Każda osoba dorosła ma własną fabułę, podczas gdy kraina mężczyzn zajmuje bardziej obszerny obszar. Zimą, gdy jest znacznie mniejsza produkcja, Martens są zmuszone do rozszerzenia terytorium dla codziennego obejścia.

Po polowaniu zwierzę drapieżne zwykle spoczywa w pustych lub szczelinach drzew, wiewiórek lub gniazd ptaków znajdujących się wysoko nad ziemią. Kunits żyją na tym samym terytorium przez całe życie, ale nie mają jednego stałego schronienia. Wybierają kilka odpowiednich miejsc, w których okresowo pozostają na dzień odpoczynku.

Zwierzęta nie wpadają w zimową hibernację. Przed początkiem zimnej pogody robią rezerwy w zagłębieniach i czekają na pogodę, nie opuszczając schronienia.

Z natury zachowania Marten - samotników. Mogą się jednoczyć w parach tylko przez krótki czas podczas rutyny. Wyjątkiem jest harza, która może tworzyć grupy kilku osób do wspólnego polowania, co pozwala radzić sobie z wystarczająco dużą ofiarą.

Jak to wygląda

Wygląd Martensów ma następujące funkcje:

• Ciało jest wydłużone, elastyczne, plecy jest lekko zakrzywione;
• Głowa jest mała, z wydłużonym pyskiem, szyja jest długa i bardzo mobilna;
• Uszy są małe, zaokrąglone, położone po bokach;
• Łapy są grube, krótkie, z pięcioma osobnymi palcami;
• Ogon jest długi i puszysty.

Kolor drapieżnika zależy od odmiany. Dominującymi tonami w kolorach Martensów to różne opcje brązowe.

Rozmiary niektórych gatunków przedstawiono poniżej.

Sable i Kitnitsa: różnice

Zwierzęta są przedstawicielami tego samego rodzaju i mają pewne podobieństwo zewnętrzne. Możesz odróżnić Sable od Marten według niektórych charakterystycznych cech:

• Sable ma krótsze wąsy;
• Jego uszy są mniejsze, ze spiczastymi końcami i odsunął się;
• Marten ma bardziej puszysty ogon;
• Ciało Sobol jest bardziej zwarte i trudniejsze.

Zwierzęta wyróżniają się również nawykami: Sable żyje na ziemi i wyposaża swoje gniazda między korzeniami drzew i w pustych pniach leżaka, podczas gdy naturalne siedliska Marten znajdują się w górnej części gałęzi, wiewiórki lub ptaków gniazda.

Genialny i jednolity kolor sobolowego futra jest znacznie bardziej doceniany niż futro grubego gminy.

Rodzaje przedstawicieli rodziny Kunah

Rozważ bardziej szczegółowo rodzaje martensów, ich zewnętrzne znaki i nawyki.

• Forest Marten. Mieszka w całej Europie i w europejskiej części Rosji. Charakterystyczną cechą zwierzęcia jest jasnożółta plamka w postaci trójkąta znajdującego się pod szyją. Ten drapieżnik jest większość podgatunków dostosowanych do życia na drzewach.
• Harza. Jest również znany jako żółty błyskawiczny lub Ussuri Marten. Największy gatunek, który jest łatwy do rozpoznania według jasnożółtego koloru przodu ciała. Harza jest powszechna w Azji Południowo -Wschodniej, a także na wyspach Java, Sumatra i Kalimantan. Oddzielna populacja drapieżnika mieszka na terytorium Primorsky i Khabarovsk.
• Nilgir harza. Mało badane gatunki, których małe populacje znajdują się na południu Hindustan. Zwierzę ma ciemnobrązowy kolor ciała z jasnożółtą plamą na szyi i klatce piersiowej.
• Złóg Marten (Martes Foina). Zwierzę jest powszechne na umiarkowanych szerokościach geograficznych Europy i Azji. Ze względu na białą, rozwidloną plamę znajdującą się na klatce piersiowej, bestia nazywa. Predator znajduje się głównie u podnóża pokrytych lasami i może żyć na wysokości do 4000 m nad poziomem morza.
• Ilka. Jest również znany jako piekarze lub rytury robocze. Zwierzę mieszka w wysokich lasach iglaste w Ameryce Północnej. Zimą Ilka nie wspina się na drzewa, ale kopie dziury na śniegu. Wbrew nazwie, piekarze praktycznie nie jedzą ryb. Ich ulubione potrawy to portus drewniany, gryzonie, ptaki i młode zające.
• Sobole. Pomimo zdolności do zręcznie poruszania się po drzewach, woli polować i szukać schronisk na ziemi. Dystrybuowane w Taiga. Kilka ograniczonych obszarów znajduje się na północy, w centrum i na wschód od Azji. Do 17 w Sable, był rozmieszczony na północy Europy, ale ze względu na wysoką wartość futra, zwierzę było całkowicie eksterminowane.
• American Marten. Rozmieszczony w umiarkowanej strefie klimatycznej Ameryki Północnej. Zwierzę o średnich rozmiarach, kolor zmienia się od jasnożółtego na klatce piersiowej i szyi do czerwonawo-brązu z tyłu i boków.
• Japoński sobol. Historycznym siedliskiem zwierzęcia były południowe wyspy Japonii. Później gatunek został wprowadzony na wyspy północne w celu dalszego ekstrakcji cennego futra zwierząt. Japoński sobol charakteryzuje się lżejszym futrem, którego kolor może się różnić od jasnożółtego do żółtego brązu

Ile lat żyło

Średnia długość życia Martens jest w przedziale od 13 do 15 lat. Tylko niewielka część zwierząt żyje w tym wieku. Cubs i młode osoby często stają się drapieżnikami ofiarami. Dorosłe martaki są zabijane za cenne futro.

Co je

Kunitsa to ozdobne zwierzę. Główną częścią diety są gryzonie, gady, owady, małe ptaki. Zwierzę może również zrujnować gniazda ptaków znajdujących się na gałęziach drzew i na ziemi. Jeśli w pobliżu terenu polowania znajduje się zbiornik, ślimaki, żaby, smażenie ryb wybierają jedzenie.

W okresach, w których istnieje bardzo mała żywność dla zwierząt, drapieżnik przechodzi do diety roślinnej, jedząc orzechy, jagody leśne, nasiona, owoce dzikich jabłoni i gruszki.

Kunitsa jest najgorszym wrogiem wiewiórki: jest w stanie ścigać gryzoni, który przez długi czas pojawił się na widoku, wyprzedzając go na drzewie lub w pustym. Często, po udanym polowaniu, Kunitsa używa gniazdowania wiewiórki jako tymczasowych miejsc spoczynku.

Drapieżnik może zjeść pader, chociaż robi to niechętnie i w nagłych wypadkach.

Gdzie to mieszka

Siedlisko Marten obejmuje północne i środkowe części Ameryki Północnej, prawie wszystkie Europy i poszczególne regiony Azji. Predator znajduje się również na wyspach Kalimantan, Sumatra, Java. W przeciwieństwie do innych przedstawicieli rodziny Kunhi, zwierzę nie znajduje się w Ameryce Południowej.

Gdzie on mieszka

Naturalnym siedliskiem większości odmian martensów jest lasy zwykłe i górskie z dużą liczbą drzew. Możesz spotkać drapieżnika w lasach sosny lub mieszanych. Zwierzęta wolą osiedlić się na obszarach z dużą liczbą wysokich drzew i leżaków, małych rozlany lasu, gruby zarośla.

Niektóre gatunki żyją w grubej roślinności górskiego terenu. Strefy naturalne odpowiednie do życia drapieżnika obejmują również suche lasy subtropikalne i stosy lasów.

Jak Martens propagują się w naturze

Dojrzewanie u mężczyzn i kobiet występuje po 2 latach. Bestie zwierząt spadają w środkowej kolorze letnim. Charakterystyczną cechą propagacji martensów jest opóźniony rozwój zarodka.

Całkowity czas trwania ciąży zależy od rodzaju. Na przykład amerykańscy Martens nosi potomstwo nieco ponad 7 miesięcy, a piekarze - prawie rok.

Następnie kobieta może przynieść od 1 do 8 młodszych. Noworodki nie mają wełny, nie widzą i nie słyszą i całkowicie polegają na swojej matce. W pierwszych tygodniach kobieta praktycznie nie opuszcza potomstwa, znajdując ofiarę jak najbliżej gniazda. Za miesiąc Cubs otwierają oczy, potem zęby są wycięte, a kobieta zaczyna przyzwyczajać się do stałego jedzenia. Po raz pierwszy dorosłe dzieci opuszczają gniazdo po 3 miesiącach, a w wieku 6 lat już próbują samodzielnie polować. Początkowo młodzi Martens szukają ofiary w swojej matce, a następnie szukają bezpłatnych obszarów. W tym okresie są one dość podatne na drapieżniki.

Naturalni wrogowie

Głównymi wrogami Marten in Nature to większe drapieżniki: lisy, Wilki, Lynx, Wolverine. W większości przypadków Yurkom i szybkim zwierzęciem udaje się ukryć przed prześladowcami. Drapieżne ptaki stanowią dla niego znacznie większe zagrożenie: jastrzębie, złote orły i sowy.

Najmniej cierpi na ataki Harza Predators, największy i najsilniejszy ze wszystkich martensów.

Ciekawe fakty o Martens

• Kunitsa nigdy nie osiedla się w lesie brzozy. Wynika to z braku szyszek, orzechów, żołędzi i innych pasz dla białka w gajach brzozy - główne wydobycie Martens. Ponadto futro zwierząt z czerwonego hairów jest zbyt zauważalne na tle białych brzozy.
• Zdolność Marten zręcznie do wspinania się na drzewa i skakania z gałęzi do oddział. Te zwierzęta są jedynymi przedstawicielami rodziny Kuni z tą strukturą pazurów.
• Gruboziarniste futro należy do elitarnych futrów. Jest gęsty, lekki, ciepły, ma dość twardą odzież, która zapobiega szybkim zużyciu produktów. Wysoka cena futra Kunea jest również spowodowana faktem, że należy go uzyskać tylko podczas polowania na zwierzęta. Kunitsa nie toleruje życia w niewoli i pomimo wszystkich wysiłków hodowców, nie byli w stanie wycofać różnorodności odpowiedniej do hodowli futrów.
• Przed początkiem zimnej pogody stopy zwierzęcia są pokryte futrem, co znacznie ułatwia ruch w śniegu i lodzie.
• Hybrydy mogą pojawiać się na skrzyżowaniach obszarów różnych podgatunków Martens. Najczęściej badane są dzieciaki. Ta hybryda Sable i Forest Marten ma więcej rozmiarów niż rodzice. Według istniejących informacji potomstwo dzieci.
• Kot tygrysa mieszka na południowo-wschodniej Australii, z czego drugie imię to nierównokwasowe marsupialne posmak. Zwierzę otrzymało swoją nazwę z powodu pewnego zewnętrznego podobieństwa do europejskich i azjatyckich martensów, ale między gatunkiem nie ma pokrewieństwa. Kolejnym podobnym australijskim typem drapieżnikiem jest nakrapiany marsupialny posmak lub kłótnia.