Wszystko o pocie biegunowym

Wiewiórka-Lieteagiczne zwierzęta z rodziny Belishka. Podczas szczegółowego opracowania klasyfikacji filaru lotów latania zostały one przydzielone do oddzielnego plemienia zjednoczącego 14 rodzajów i ponad 40 gatunków. Czasami białka poruszające są rankingowe, nie należące do oddziału gryzoni z torbaczami, wełnianymi skrzydłami i kolcami.

Pierwsi starożytni przedstawiciele lotów pojawili się na planecie około 20 milionów. Lata temu. Około 5 milionów. Wiele lat temu wiele współczesnych narodzin zaczęło się tworzyć.

Ostatnio latające białka zyskują coraz większą popularność jako zwierzak.

Charakterystyka i opis

Wiewiórka-Lieteagi prowadzą nocny styl życia. Każda osoba ma swoją własną sekcję, której obejście czyni wraz z początkiem zmierzchu. Lekka pora dnia gryzonie są spędzane w schroniskach wyposażonych w puste, szczeliny skał, opuszczone gniazda dużych ptaków. W przypadku braku odpowiedniego miejsca do schronienia białka budują gniazda gałęzi, mchu i liści.

Zimą aktywność zwierząt jest wyraźnie zmniejszona. Nie hibernują, podobnie jak niektóre inne ssaki, jednak spędzają większość czasu w gnieździe, jedząc wynaleziono w rezerwach jesiennych.

Możliwość dostosowania do siedliska w listy białka jest wyrażana w obecności fałd skóry między kończynami i tylnymi kończynami, zgięte i skierowane na końcach pazurów, które wygodnie przylegają do kory drzew, a także w rozmiary oczu przystosowane do nocnego stylu życia.

Skórka, która odróżnia latanie od zwykłego białka, umożliwia odległe skoki planowania. Picie z gałęzi, latające białko rozprzestrzenia łapy na boki, w wyniku czego fałd jest rozciągany między kończynami i tylnymi kończynami, tworząc rodzaj spadochronu. Ze względu na wzrost powierzchni ciała zwierzęta planuje w powietrzu i może latać na znacznych odległościach. W małych odmianach zasięg lotów osiąga 20-30 m, duże gryzonie, które żyją w lasach o wysokiej baryłce. Zwierzę może zmienić kierunek lotu, dostosowując napięcie membrany.

Jak to wygląda

Pojawienie się listy białek ma następujące ogólne cechy charakterystyczne:

• Ciało jest małe, pokryte grubą wełną, długość ogona osiąga połowę długości ciała;
• Ogon jest pokryty długim futrem i wydaje się płaski ze względu na fakt, że wszystkie włosy są skierowane od środka na boki;
• Głowa jest mała, zaokrąglona, ​​z lekko wydłużonym pyskiem, oczy są duże;
• Uszy są małe, zaokrąglone, bez szczotek, jak zwykłe białko;
• Przednie kończyny są krótsze niż tylne nogi, jest pięć palców z pazurami na łapach.

Kolor futra na dolnej części ciała jest zwykle lżejszy niż z tyłu. Niektóre gatunki mają sezonową zmianę koloru po jesieni i wiosennym topieniu.

Wymiary

Wśród porywań białkowych istnieją osoby o różnych rozmiarach, od odmian karłowatego Indonezji po gigantycznych mieszkańców lasów tropikalnych na południu Azji. Średnia wielkość przedstawicieli niektórych gatunków podano poniżej.

Typy latające ze zdjęciami i nazwami

Rozważmy szczegółowo najciekawsze przedstawiciele podrodziny latania.

Zwykłe latanie

Zwykłe latające białka (LAT. Pteromys Volans) powszechne w północnych regionach Europy i Azji. Około dziesięciu podgatunków wyróżnia się w klasyfikacji, w której podział przeprowadzany jest głównie przez siedlisko (Altai, Ussuri, Jakut, Siberian itp. D.).

Japoński latanie

Znany również jako Momong. Małe gryzonie zamieszkujące lasy górskie na południowych wyspach japońskich. Jasnobrązowy odcień panuje w kolorze.

Latanie w skale

Mieszka w skalistych obszarach podnóża Himalajów. W przeciwieństwie do krewnych mieszkających w lasach, głupie pazury mają. Kolor futra jest niebieskawo-szarej, żołądek i gardło to lekka krem. W ostatnich dziesięcioleciach odnotowano stabilny spadek liczby gatunków, co spowodowało przypisanie statusu „umierającego” w rejestrze MSOP.

Indyjski gigant latający

Jeden z największych przedstawicieli podrodziny. Mieszka na zachodzie Chin, w Indiach, Wietnamie, Tajlandii. Dorośli mają ciemnobrązowy o czerwonawym odcieniu. Bliżej kończyn, ciemnieje na czarno. Nos zwierząt jest pomalowany w jasnoróżowym kolorze.

Dwa -color latanie

Znalezione na południu i południowym wschodzie Azji. Największe stężenie populacji obserwuje się na obszarach górskich na wysokości od 1500 do 3500 m nad poziomem morza. Charakterystyczną cechą odmiany jest kolor: tył tyłu jest ciemnobrązowy, kończyny i górna część ogona są czarne, żołądek jest kremowy, a gardło i dolna część lufy są malowane jasnoszary.

South Flying

Jedna z podgatunków amerykańskiego latania. Rozmieszczony na południowo -wschodniej Kanadzie, we wschodnich Stanach Zjednoczonych. Małe lokalne obszary znajdują się w Meksyku, Hondurasie i Gwatemali. Dorośli osiągają długość tylko 12-14 cm. Kolor jest zdominowany przez jasnobrązowe i jasnoszary odcienie.

Mieszane latanie

W różnych źródłach można również znaleźć drugą nazwę zwierzęcia - cukier hassum. Pogląd, chociaż należy do oddziału australijskich torbaczy, ma bardzo podobny wygląd i nawyki. Kontakty z cukrem żyją na wschodzie kontynentu, a także na pobliskich wyspach i archipelagi. Jedyną istotną różnicą w stosunku do gryzoni jest tworzenie rodzin, prowadzone przez mężczyznę. Wśród karłowatego latania często znajdują się albinos.

Większość odmian latającego białka ma stabilnie zaktualizowane populacje. Zmniejszenie liczby niektórych gatunków zwierzęcia wiąże się głównie ze spadkiem zasięgu w wyniku zmniejszenia wysokich okręgów. Gryzonie nie mają wartości komercyjnej, ponieważ ich futro, chociaż różni się gęstością i miękkością, nie jest odpowiednie ze względu na niską wytrzymałość skóry do ubierania się. STATYCZNE zmniejszenie liczby podgatunków białka-listeeta są wymienione w regionalnych czerwonych książkach i są pod ludźmi.

Ile lat żyło

W niewoli średnia długość życia zawarta w niewoli wynosi 12-15 lat. Zwierzęta żyjące na wolności prawie nigdy nie żyją w takim wieku. Wynika to z dużej liczby naturalnych wrogów. Bardzo często białka stają się ofiarami szopów, martensów, lynksów, kojotów i innych drapieżników. Węże drewniane również polują na gryzonie. Swiza między drzewami białka jest łatwą ofiarą ptaków drapieżnych: sowy, makaron, sokoły. Zwierzęta żyjące w pobliżu ludzkich osad często cierpią na ataki kotów. Średni czas trwania cyklu życia latania w naturze nie przekracza 5-6 lat.

Gdzie to mieszka

Siedlisko poruszania białek dotyczy północno-wschodniej części Europy, Azji i Ameryki Północnej. Rosja zawiera jedyny gatunek z rodzaju lotów eurazjatyckich - latający pilot.

Gdzie on mieszka

W przeciwieństwie do zwykłego białka, preferowanych lasów iglastych, latanie osiedlają się głównie w lasach mieszanych lub liściastych z obecnością dużej liczby drzew o wysokiej zawartości. Największa gęstość zaludnienia obserwuje się w miejscach, w których rosną brzozę, olską i osikę.

Siedliskiem białka-poruszania w Rosji jest Olshaniki w pobliżu bagna i rzek. Na Syberii znajduje się w rzekach otworów taśmowych, małych lasach brzozy, zarośnięcia zalewu rozciągających się wzdłuż rzek. W Taiga woli osiedlić się w pobliżu miejsc z liściastymi plantacjami.

Niektóre rodzaje białka-poruszania żyją na obszarach górskich, wyposażając gniazda w małe szczeliny i jaskinie. Maksymalna wysokość, przy której stwierdzono gryzonie, osiąga 4000 m nad poziomem morza.

Co je

W diecie panuje żywność roślinna. Zwierzęta jedzą nerki i młodą korę drzew, orzechów, grzybów, nasion uzyskanych z szyszek, kolczyków old i brzozy. Czasami gryzonie są lakierowane jajami z ptaków i tylko wyklute pisklęta, jedzą larwy owadów.

Począwszy od połowy lat, zwierzęta przygotowują rezerwy na zimę. W zacisznych miejscach położonych w pobliżu zimowania, ukrywają młodą korę drzew iglastych, klonów, brzozy i wierzby. Skorupa drzew jest w stanie utrzymać enzymy i korzystne substancje niezbędne dla zwierząt przez długi czas. Wiewiórki dodają również orzechy i nasiona stożków do rezerw zimowych.

Jak się propaguje

Cechy propagacji bieguna-lodowatego w warunkach naturalnych nie są wystarczająco badane. Zgodnie z obecnie dostępnymi informacjami okres małżeństwa tej różnorodności gryzoni spada na początku wiosny. Ciąża trwa nieco ponad miesiąc, po czym samica przynosi od 2 do 4 wiewiórek.

Nowonarodzone młode nie widzą i nie mają wełnianej osłony. Pod tym względem pierwszy miesiąc wiewiórki praktycznie nie opuszcza gniazda, ogrzewając potomstwo ciepłem ciała. W wieku 2 tygodni dzieci otwierają się w oczach. Matka zaczyna przyzwyczaić ich do solidnego jedzenia za miesiąc. W ciągu 2-2,5 miesięcy Cubs całkowicie przechodzą na dietę dla dorosłych i niezależnie wychodzą w poszukiwaniu jedzenia. Przed zimą wyposażają swoje gniazda i zbierają zapasy żywności.

Cechy treści w niewoli

Małe typy listy białek są odpowiednie do utrzymania domu. Zwierzę może być ekskomunikowane od matki po 6-8 tygodniach. Aby zwierzę mogło przyzwyczaić się do właściciela tak szybko, jak to możliwe, zaleca się karmienie go z ręki. Aby uczynić gryzoni naprawdę instrukcję, można go nosić ze sobą w kieszeni piersi przez kilka godzin dziennie. Wiewiórka-Lategi są przyjazne i przychodzą kontakt z osobą.

Latające białka są zwierzętami nocnymi, ale podczas hodowli w niewoli częściowo odbudowują swoje naturalne rytmy. Powinny być trzymane w przestronnej komórce. Aby zwierzę mogło się zrelaksować i ukryć przed wścibskimi oczami, w klatce należy umieścić mały dom. Paski lub specjalny wypełniacz ziarnisty są wylewane na dno komórek. Aby gryzoni czuł się naturalny, między prętami rusztu powinny być przymocowane przez kilka grubych gałęzi dębu lub olty.

W naturze zwierzęta tworzą więc małe grupy, aby uzyskać wygodne istnienie zwierzaka, lepiej kupić mu parę.

Białko zawarte w domu można karmić żywnością roślinną, a także jaja ptaków, larwy owadów, gąsienice. Okresowo możesz dać zwierzętom naturalnym soku i odrobinę miodu. Aby zapobiec chorobom, woda w pijącym jest zmieniana codziennie, konieczne jest również monitorowanie czystości wypełniacza i czyszczenie i dezynfekowanie gniazda wiewiórki raz w tygodniu.

Interesujące fakty

• Podczas lotu latający człowiek może ostro zmienić kierunek, skręcając 180 stopni. Zatem zwierzę jest uratowane przed dążeniem do drapieżników.
• Po zjedzeniu orzechów latający ludzie nie całkowicie łamie skorupy, tak jak robią to zwykłe białka, ale robią w nich tylko otwory.
• Planowanie podczas lotów między drzewami białka stopniowo maleje. Średnio co 10 metrów lotu spadają 2-3 metry poniżej.
• W ciepłym sezonie ulotki żyją jeden po drugim, a do zimy zbierają się w grupach. W dużych zagłębieniach i gniazdach 3-6 osobników zimą. Ogrzewając się nawzajem, białka doświadczają nawet silnego zimowego zimna.
• Latające białko Vibrissa jest nie tylko na pysku, ale także na przednich łapach.
• Zęby białka, podobnie jak wszystkie gryzonie, rosną przez całe życie.