Wszystko o capybaras

Capybara - duży ssak półwodny z rodzinnego oddziału gryzoni. To największy gryzon na świecie obecnie istniejących przedstawicieli oddziału. Nazwę zwierzęcia podali przez Indian z Ameryki Południowej. Przetłumaczone, brzmi jak „zjadacz trawy”. Nowoczesna forma Kapibary, najbliżej oryginalnej nazwy, po raz pierwszy pojawiła się po hiszpańsku, skąd rozprzestrzeniła się na całym świecie. Inną nazwą gryzoni jest zaopatrzenie w wodę. Pojawił się w wyniku dosłownego tłumaczenia nazwy naukowej.

Charakterystyka i opis

W naturze Kapjbary tworzą małe grupy do 20 osób, składające się z jednego mężczyzny, kilku dojrzałych seksualnych kobiet i ich młode. Dominującą pozycję w społeczności jest zajęta przez mężczyznę, wówczas są kobiety, które również mają podział na status. Zwierzęta są spokojne i rzadko wchodzą w walki z przedstawicielami ich typu. Wyjątkiem jest potrzeba potwierdzenia statusu w grupie.

W okresach suszy, kiedy gryzonie gromadzą.

Woda Swinka prowadzi codzienny styl życia. W ciągu dnia grupy gigantycznych gryzoni pasują się na brzegi zbiorników wodnych lub pływają, chłodząc w wodzie w najmuchszych godzinach. W poszukiwaniu pasz, kapibaras są w stanie nurkować, pozostając pod wodą przez 3-5 minut.

W trakcie ewolucji zwierzę ma pewne cechy zdolności adaptacyjnych do siedliska. Na przykład obejmują błony między palcami, które pozwalają dobrze pływać i nurkować na głębokości, a także twarde, rzadkie, obficie pokryte tłuszczem, dobrze powtórną wodą.

Ponieważ główni konkurenci żywności oksyterów są rozprzestrzenianie się, podczas walki o obszary pasz. Tak więc struktura i lokalizacja kończyn umożliwia szybkie bieganie i skakanie. W przeciwieństwie do innych gryzoni, kapibraty nie kopią nROKE i nie budują innych schronisk, więc śpią na ziemi w nocy, jak ungulates. Młode świń wodnych rodzą się nie ślepe i bezradne, podobnie jak inne gryzonie, i natychmiast po urodzeniu mogą podążać za rodziną.

Zwierzęta są w stanie komunikować się i przekazywać informacje o różnych dźwiękach: gwizdek, szczekanie, pisk, chrząknięcie i kliknięcia.

Jak to wygląda

Pojawienie się Capybara ma następujące funkcje:

Wymiary

Średni wzrost osób dojrzałych seksualnie osiąga 50 cm, a długość ciała wynosi 1,3 m. Samce są zwykle nieco mniejsze niż kobiety. Maksymalna waga Kapibary wynosi 65 kg, ale nie wszystkie osoby rosną do takich rozmiarów. Zwierzęta żyjące w naturze ważą średnio 40-50 kg. Tylko młode, które się urodziły, mają masę 1-1,5 kg.

Ile lat żyło

Średnia długość życia zlewni w warunkach naturalnych wynosi 7-10 lat. Warunki zatrzymania osób żyjących w niewoli wpływają warunki zatrzymania. Przy odpowiedniej opiece Capybaras są w stanie przetrwać do 12 lat.

Co je

Kapjbary należą do roślinożerców. Podstawą ich diety są trawa, rośliny wodne, soczyste bulwy, owoce drzew i krzewy. W sezonach suszy gryzonie są zmuszone ugryźć kora z gałęzi i pni, jeść twarde trzcinowe rzeki i jeziora.

W okresach, w których zwierzęta jedzą bardziej twardą i suchą żywność, często regulują częściowo trawioną zieloną masę i znów ją żują.

Podobnie jak wiele roślinożerców, Capybara zjada swoje ekskrementy. Zatem gryzoni uzupełnia florę bakteryjną jelit w celu poprawy trawienia.

Reprodukcja

Dojrzałość płciowa kapibarnas po 1,5 roku. Aktywność seksualna zwykle zbiega się z początkiem pory deszczu, dlatego w różnych częściach kontynentu terminy początku małżeństwa mogą się znacznie różnić. Grygnet gryzoni występuje w wodzie, podczas gdy dominujący mężczyzna zwykle obejmuje całą rodzinę kobiet.

Ciąża trwa 5 miesięcy. Kobiety nie przygotowują gniazd ani zacisznych miejsc i nie przynoszą potomstwa, gdzie rodzina odpoczywa. W jednym miotu jest od 2 do 8 dzieci. Capybara Cubs mogą stać na nogach niemal natychmiast po urodzeniu. Nowonarodzone zwierzę jest dokładną kopią rodziców: jego oczy są otwarte, ciało jest pokryte wełną, w jego ustach są zęby. Jedyną różnicą jest jaśniejszy kolor futra. Zaczynają jeść samodzielnie i jedzą twarde jedzenie przez 4-5 dni, chociaż kobiety nadal karmią je mlekiem przez kilka miesięcy.

Kapjbary mieszkające w tej samej rodzinie dbają razem o młodsze potomstwo, a kobiety mogą karmić swoje własne, jak i inne osoby.

Gdzie to mieszka

Kapjbary to endemiczna Ameryka Południowa. Siedlisko rozciąga się na większość kontynentalnego lądu, z wyjątkiem regionów o wysokiej miesiące Andów i regionów południowych o klimacie umiarkowanym.

Gdzie mieszka

Kapibara Habitat - Terytoria w pobliżu rzek, jezior lub bagna. Strefy naturalne, w których żyje gryzoni, obejmują mokre i suche lasy tropikalne, sawanny drewna. Możesz je spotkać na obszarach podgrzewowych na wysokości do 1300 m nad poziomem morza.

Ponieważ większość dnia gryzonie są trzymane w wodzie, ich tradycyjne siedlisko to strefy przybrzeżne. Zazwyczaj rodziny Capybar nie odsuwają się od zbiornika o ponad 500-1000 m.

Rodzaje

Capybara należy do rodzaju. Według danych uzyskanych podczas wykopalisk stwierdzono, że przodkowie współczesnych gryzoni pojawili się na kontynencie ponad 60 milionów lat temu. Najbliżsi krewni to skaliste świnie Moko. Do niedawna widok Capybar obejmował dwa podgatunki:

• Capybara jest zwyczajna.
• Kapibara jest mała.

Na zewnątrz karłowato -woda -svinki są prawie całkowicie podobne do swoich gigantycznych krewnych. Siedlisko podgatunków jest ograniczone do północno -zachodnich regionów Ameryki Południowej. Rodziny Kapibaru Karzecza wolą osiedlić się na równinach z odrobinymi i bagiennymi ziemiami. Znacznie rzadziej występują na obszarach górzyste, podczas gdy nie wznoszą się powyżej 500 m nad poziomem morza.

Małe kapitabary tworzą małe grupy 8-10 osób. W przeciwieństwie do konwencjonalnych VODSWIKS, przedstawiciele typu krasnoludów prowadzą głównie w nocnym stylu życia i stają się aktywni wraz z nadejściem Zmierzchu.

Ciąża w podgatunkach karłowatego trwa tylko 3,5 miesiąca, podczas gdy kobiety szukają schronienia w zaroślach lub krzewach przed porodem. W Theoneet są od 1 do 6 młode.

Osoby dojrzałe seksualnie ważą 20-35 kg, podczas gdy długość ciała rzadko osiąga 1 m. Kolor wełny krasnoludów jest bardziej nasycony i ma czerwonawy odcień, tył ciała jest ciemniejszy. Oczekiwana długość życia w warunkach naturalnych jest taka sama, jak zwykły kapibar.

Pod koniec ubiegłego wieku wprowadzono zmiany w klasyfikacji gryzoni, zgodnie z którym akt krasnoludzki Kapibar zaczął być uważany.

Wrogowie

W naturze Kapibrary często stają się ofiarami dużych ssaków: dzikich psów, jaguarów, ocelotów. W małych kubkach, sępy i harpy atakują. Z zbliżającym się niebezpieczeństwem szabla wodna daje sygnał rodzinie. Od drapieżników mielonych gryzonie są oszczędzane w wodzie. Niemal całkowicie zanurzają się w wodzie i siedzą mocno do siebie, podczas gdy dorosłe zwierzęta otaczają młode w środku i młode.

Anaconda, aligator, Kaiman, krokodyl mogą zaatakować świnię w wodzie.

Treść w niewoli

Capybara - najbardziej przyjazne zwierzę. Sabaty wodne nie wykazują agresji i spokojnie współistnieją zarówno ze swoimi krewnymi, jak i sąsiadami: ptaki, żółwie, bobry innych ssaków, w tym duże.

Podczas utrzymywania w domu ten duży gryzoni szybko znajduje kontakt z osobą i łatwo dogaduje się z innymi zwierzętami. Kapjbary mają dość rozwinięte inteligencję, więc łatwo oswoiły, a nawet podatne na trening.

Zanim zdecydujesz się zatrzymać Capibar jako zwierzaka, musisz pomyśleć o tym, jak zapewnić mu możliwość pływania. Taki zwierzak najlepiej nadaje się do właścicieli prywatnych domów z basenem lub stawem na stronie.

Ciekawe fakty o Capibare

• Skóra Kapibraru jest bardzo wrażliwa na ultrafiolet. Aby chronić się przed światłem słonecznym, gryzonie wypadają w błocie lub zanurz się w chłodną wodę, pozostawiając tylko nozdrza i oczy na powierzchni.
• Mięso gryzoni ma przyjemny smak przypominający wieprzowinę. Jest to jeden z najpopularniejszych produktów wśród miłośników nietradycyjnych odmian mięsa. Pod koniec ubiegłego wieku pojawiły się pierwsze gospodarstwa hodowlane. Płodność sabaków wodnych i łatwość opieki nad nimi zapewniły wysoką rentowność gospodarstw, których liczba znacznie wzrosła w ostatnich latach. Obecnie masowa hodowla sabaków wodnych w celu uzyskania mięsa i skóry jest szeroko rozpowszechniona w Ameryce Południowej. W Rosji zwierzę można znaleźć w ogrodach zoologicznych i zoosadach.
• Capybara jest przedstawiony na jednej z monet Urugwaju. Lokalni mieszkańcy nazywają bestię Karpincho. Ta nazwa jest również powszechna w Argentynie, Chile i niektórych innych krajach położonych na południu i w centrum Ameryki Południowej.
• Wraz z nadejściem kolonistów na kontynencie i aktywnym rozwojem rolnictwa rozpoczęło się masowa eksterminacja kapibaru. Doprowadziło to do gwałtownego spadku populacji gryzoni. Wkrótce rolnicy dowiedzieli się, że zwierzę karmi głównie roślinnością wodną i nie szkodzi pastwiskom i uprawom. Po zastrzeleniu zwierząt liczba gatunków zaczęła rosnąć. Teraz Kapibraty są wprowadzane w międzynarodowej czerwonej książce ze statusem „pogląd, który powoduje najniższe obawy”.
• Na wymiary gryzoni wpływają nie tylko obecność podstawy paszowej, ale także warunki klimatyczne. Największe osoby żyją w środkowej części kontynentu, a waga zwierząt mieszkających na południu i północy kontynentu jest zwykle o 10-15 % mniej niż średnie parametry. Rekordowa masa ciała, zarejestrowana w tej chwili, wynosi 90 kg u samicy i 73 kg u mężczyzny.