Wszystko o opssum

Opossums to oddział ssaków torbaczy, które jednoczy kilka wymarłych rodzajów i rodzin oraz jednej istniejącej rodziny Opesumovów. Pierwsi przedstawiciele oddziału pojawili się ponad 70 milionów. lata temu w Ameryce i około 40 milionów. Wiele lat temu rozprzestrzeniły się na Europę, Azję i Afrykę, gdzie później wymarły.

Sądząc po danych wykopalisk paleontologicznych, pojawienie się i struktura ciała współczesnych Opusów praktycznie nie zmieniły się od końca okresu kredy.

Opis i cechy zwierzęcia

Kim jest opssum?

Jest to jedyny przedstawiciel torbaczy, który nie jest endemicznym Australii.

Małe ssaki wychodzą w poszukiwaniu jedzenia z początkiem zmierzchu. Polować sam, obserwując maksymalną ostrożność. O świcie chowają się w pustych przypadkach, w gęstej koronie drzew, między kamieniami i w szczelinach, gdzie śpią i ustawiają się do następnej nocy.

Północne oposom mają krótkoterminowe okresy hibernacji w najzimniejszych i najbardziej niepozornych dniach. Gdy tylko pogoda się poprawi, zwierzęta budzą się i szukają żywności.

Jak wygląda zwierzę

Wszystkie odmiany oposów mają następujące wspólne znaki zewnętrzne:

• Ciało jest podłużne;
• Głowa jest duża z zauważalnie wydłużonym pyskiem;
• Duże zaokrąglone uszy znajdują się w górnej głowie, oczy są wypukłe, czarne;
• Łapy są krótkie, każda kończy się pięcioma palcami pazurami;
• Ogon jest długi, muskularny, zdolny do skręcania się wokół gałęzi i wytrzymania ciężaru zwierzęcia.

Futro estissum

Całe ciało zwierzęcia, z wyjątkiem ogona, jest pokryte puszystym opalizującym futrem. Under budowanie jest zwykle lżejsze, a końce zewnętrznych włosów są barwione w ciemnym kolorze. Na łapach futro jest prawie czarne. Włosy mają połowę struktury i pasują do siebie mocno, dlatego futro futra jest bardzo lekkie i ciepłe. Wady produktów obejmują niską odporność na zużycie.

Najpopularniejszy płaszcz futra, płaszcz i dekoracyjna dekoracja odzieży ze skór oposomów została na początku XX wieku. Tak więc w 1906 r. Około 4 milionów zostało zabranych z Ameryki Północnej. zwierzęce skóry.

Ile lat żyło

Oczekiwana długość życia ssaków jest znacznie mniejsza niż inne ssaki tego samego rozmiaru. W naturalnych warunkach zwierzęta zwykle żyją do 2-4 lat. Głównym powodem tak krótkiego cyklu życia jest przedwczesna śmierć podczas ataku wrogów, z którego opeum ma wiele.

Młode zwierzęta najczęściej stają się ofiarą węży i ​​ptaków drapieżnych, głównie sów, które prowadzą także nocny styl życia. Lisy, kojoci, lynkses i niektóre inne koci polują na dorosłe zwierzęta. Inną wspólną przyczyną śmierci jest przyczyna śmierci przez wściekliznę.

Pomimo wysokiego odsetka śmiertelności zwierząt ze strony wrogów i chorób, ich populacje są stabilnie uzupełniane z powodu szybkiego dojrzewania seksualnego i wysokiej płodności. Według naukowców większość populacji populacji o 60–75% składa się z młodych zwierząt, które nie osiągnęły 12 miesięcy.

W niewoli, z dobrą troską, opossum mogą żyć do 8-10 lat.

Czym różni się oposum od cipki

Dość często podobieństwo nazw dwóch różnych gatunków zwierząt prowadzi do zamieszania. Takie odmiany obejmują kłopotów i oposów. Dlaczego te ssaki otrzymały podobne nazwy i jaka jest różnica między dwoma zwierzętami?

Zarówno Posum, jak i Opossum należą do torbaczy. Początkowo w nauce opisano opossum mieszkające w Ameryce. Następnie, podczas studiowania Australii, podobnych gatunków, które postanowiono nazwać cipki podobnie i, zgodnie z niektórymi innymi znakami. Pierwszy list w tej sprawie celowo tęsknił za oddzieleniem amerykańskich i australijskich mieszkańców fauny.

Różnice między tymi dwoma zwierzętami obejmują przynależność do dwóch różnych rodzin (opos i kawałka), a także następujące:

• siedlisko;
• rozmiary (Opossoma jako całość jest nieco większa niż kłopotów);
• Obecność worka (u większości gatunków opossomów podczas ewolucji fałdowanie skóry zniknęło);
• Dieta (kłopotów są głównie roślinożerne, a ich amerykańscy krewni wolą żywność zwierząt);
• Obecność futra na ogonie (szmery są podobne do szczurów i mają prawie łysy ogon, a w kawałkach jest częściowo lub całkowicie pokryty futrem).

Rodzaje Opeksums: Zdjęcia z nazwami

Rozważ kilka najczęstszych i interesujących odmian.

Diobry

Wyświetl należącą do rodziny zwykłych opossomum. Osoby są dość duże, różnią się w kontrastowym kolorze lufy i wydłużonych uszu skierowane na końce. Diotry Opeums spędza większość dnia na ziemi, tylko czasami wspinając się na drzewa. Mieszkaj w środkowej części Ameryki Południowej.

Gęsto w paski

Nazwa otrzymała swój gatunek na dłuższe i gęste futro, a także dla koloru w paski. Na ciele zwierzęcia znajduje się kilka wyraźnie wyrażonych ciemnych pasków. Jeden z nich przechodzi od jednej przedniej łapy do drugiej, dwa równoległe paski są z tyłu. W dolnej części brzucha i na twarzy znajdują się nieco mniej wyraźne paski. Obecnie wyróżniają się dwa małe izolowane obszary oposoma gęstości w paski w centrum Ameryki Południowej.

Woda

Mieszka w pobliżu rzek i jezior Ameryki Środkowej i Południowej. Dostaje jedzenie w wodzie. Ciało biodrowni wodne jest przystosowane do pływania i nurkowania: tylne nogi mają membrany, futro ma właściwości odporne na wodę, u samic zachowano torbę podczas ewolucji, która po zanurzeniu w wodzie jest hermetycznie ciasna, chroniąc młode to.

Północny

Znany i Virginsky Opeksum. Widok z Ameryki Północnej, którego obszar obejmuje zachodnie wybrzeże i wschodnią część Stanów Zjednoczonych, prawie cały Meksyk i kraje Ameryki Łacińskiej. W przeciwieństwie do większości innych przedstawicieli oddziału, łatwo dostosowuje się do życia w pobliżu ludzkich osad. Dziewice opeksów są nosicielami wścieklizny, a także sarkocystozą, która dotyka koni i innych ssaków domowych.

Mysz

Jest również znany jako opossum w kształcie myszy. Mieszkaniec lasów tropikalnych Amazon. Podobnie jak cała myszka oposoma, ma mały rozmiar ciała i wygląd, podobnie jak gryzoni.

Salkomonka

Jedyne opusum wybrane w oddzielnym oddziale drobnoustrojów. Mieszka w Argentynie i Chile. Pomimo siedlisk, Sleepywormans na poziomie genetycznym są znacznie bliżsi swoim australijskim krewnym niż Amerykanowi. W przyszłości badanie gatunku może pomóc znaleźć cechy ewolucji i migracji torbaczy.

Wymiary

Poniżej znajduje się tabela ze średnią wielkością mężczyzn. Kobiety z reguły są nieco mniejsze.

Gdzie oni żyją

Obszar Spossum dotyczy większości kontynentu amerykańskiego. W północnej części Stanów Zjednoczonych i Kanady dziewicze Opesum żyje. Inne gatunki znajdują się w Ameryce Środkowej i Południowej.

Gdzie mieszka

Zwykłe siedlisko większości szmerów - lasów. Jednocześnie zwierzęta mogą osiedlić się zarówno na równinach, jak i na podnóża pokrytych lasami, położoną na wysokości do 4000 m nad poziomem morza.

Niektóre gatunki preferują stepy, półdery lub terytoria w pobliżu zbiorników wodnych. Zwierzęta nie mają stałego siedliska i wyraźnie ograniczonych terytoriów. Ciągle poruszają się w poszukiwaniu jedzenia.

Co oni jedzą

Opossom nie należą do drapieżnych torbaczy, chociaż większość ich diety składa się z zwierząt. Zwierzęta jedzą owady, ślimaki, robaki, małe płazy i gady.

Duże warsztaty łapią gryzonie i małe ptaki, zrujnowane gniazda ptaków, polować na węże, w tym trujące. Oposaty wodne żywią się rybami, krabami, małymi skorupiakami i mięczakami. Ze względu na stały brak wapnia zwierzęta jedzą małą ofiarę wraz ze szkieletami. Stwierdzono, że opossomas są w stanie oczyścić swoje ciało z kleszczy, a następnie je zjeść. Jedna osoba może zniszczyć do kilku tysięcy kleszczy rocznie.

Z brakiem jedzenia Opossom może jeść pader, a także swój własny rodzaj. Najczęściej kanibalizm odnotowano wśród dorosłych, którzy jedzą swoje młode.

Uzupełnieniem diety są niektóre owoce, płatki, soczyste korzenie i bulwy ziół, grzyby.

Jak się rozmnażają

Opossums prowadzą zaciszny styl życia, tworząc pary tylko przez krótki czas w okresie małżeństwa. Gotowość do rozmnażania u mężczyzn i kobiet występuje w wieku 6-7 miesięcy. Ciąża trwa od 2 do 3 tygodni, po czym Cubs ważą do 0,2 grama i długość ciała 1,5 cm, podobnie jak zarazki młode.

Liczba dzieci w ściółce zależy od odmiany. Małe gatunki przynoszą 5-8 młodych, w dużej liczbie potomstwa może osiągnąć 15-25 osobników. Ponad połowa z nich umiera w pierwszych tygodniach. Po urodzeniu Cubs chwyta wełnę matki, znajdują wolny sutek i trzymaj się go. Pierwsze dwa miesiące są ciągle przywiązane do sutków. W tym czasie dzieci dorastają, są pokryte wełną, a ich oczy są otwarte. Po kolejnych 1-2 tygodniach zaczynają jeść twarde jedzenie.

Wylęgarnia nadal pozostaje z kobietą do 3-3,5 miesięcy. Przez cały ten czas młode podążają za matką, wspinając się z nią i mocno chwytając futro.

Opossum żyjące w klimacie cieplnym są w stanie przynieść 2-3 lęgi rocznie, w regionach północnych, ze względu na niekorzystne warunki klimatyczne, zwierzęta przynoszą potomstwo 1 raz 1.

Ciekawe fakty dotyczące oposów

• Jeśli opsisum ściga drapieżnika, a zwierzę rozumie, że nie może uciec, idzie na sztuczkę: upada, przestaje się poruszać i udaje, że nie żyje. W tej chwili piana pojawia się w ujściu opossum, łapy są ciągnięte do ciała, a z gruczołów paraanaalnych uwalnia się ostro pachnący płyn. Śmierć wygląda tak naturalnie, że w większości przypadków prześladowca nie dotyka nieprzyjemnego pachnącego nieruchomego ciała. Zwierzę może pozostać w tym stanie od kilku minut do 5-6 godzin, po czym dochodzi do zmysłów i ukrywa się w odosobnionym miejscu.
• Opossumov jest zawarty jako zwierzęta domowe, ale zwierzęta nie są popularne ze względu na pewne trudności w opiece i słabej nauce.
• Opossome należące do rodzaju Didelphis mają niesamowity opór wobec trucizn węża. Ich neutralizacja występuje z powodu obecności pewnego gatunku albuminy (prostego białka) we krwi zwierzęcia). Zwierzęta praktycznie nie są podatne nawet na najniebezpieczniejsze toksyny: toksyna botulinowa, paraliżowanie przenoszenia impulsów nerwowych i rycynę powodującą śmierć komórek. Jak wykazały eksperymenty, oposy są odporne na węże żyjące nie tylko w Ameryce, ale także na innych kontynentach.
• Rekordowa liczba lęka została zarejestrowana u samicy Opossum Virginsky. Po dwóch tygodniowych ciąży przyniosła 56 szabaków.
• Opossumov można przypisać najcichszym zwierzętom: praktycznie nie wydawają dźwięków, wyjątkiem jest stan, gdy zwierzę doświadcza bólu.