Wszystko o białkach - zwierzętach

Wiewiórki - rodzaj małych ssaków z rodziny gryzoni wiewiórki. W szerszym sensie białka są również nazywane innymi przedstawicielami rodziny z białek o gigantycznych porodach, pięknych białek, białek karłowatego, białka palmowego itp. D. Analiza kopalnych szkieletów wiewiórek sugeruje, że pierwsi przodkowie współczesnych gatunków pojawili się na planecie w okresie oligocenu. Wszystkie odmiany białka mają podobny wygląd, ale jednocześnie różnią się nawykami i stylem życia.

Charakterystyka i opis zwierzęcia

Wiewiórki żyją jeden po drugim i zbierają się tylko podczas migracji lub ciężkich mrozów. W sprzyjających warunkach zwierzęta pozostają na tym samym terytorium, jednak nie charakteryzują się wyraźnym rozróżnieniem między działkami a potyczkami z krewnymi naruszającymi granice.

Wiewiórki mogą zmienić siedlisko w przypadku braku żywności, przechodząc w odległości od 50 do 200 km. Pod koniec lata i wczesnej jesieni pojawia się sezonowa migracja młodych zwierząt: dorosła bielizna opuszcza gniazdo rodzica i poszukują własnego terytorium.

Belichy prowadzi głównie drzewny styl życia i schodzi na ziemię tylko przez krótki czas. Korona drzew ukrywa je przed drapieżnikami i zapewnia jedzenie.

Wiewiórki nie tylko sprytnie wspinają się i skaczą z gałęzi do gałęzi, ale także dobrze pływają. W razie potrzeby mogą pokonać szerokie rzeki i jeziora. Zanurzając się w wodzie, zwierzę podnosi ogon w górę i tak pływa. Jeśli z jakiegoś powodu długi i puszysty ogon zmoknie, białko może utonąć.

Jak wygląda wiewiórka

Zewnętrzna struktura zwierzęcia ma następujące cechy:

• Ciało jest cienkie, wydłużone;
• Tylne nogi są dłuższe i różnią się bardziej rozwiniętymi mięśniami, na palcach są ostre pazury;
• Głowa jest zaokrąglona lekko przedłużonym pyskiem, uszy są długie, w niektórych gatunkach kończą się pędzlem;
• Białawy ogon jest całkowicie pokryty wełną, jego długość wynosi zwykle 2/3 od długości ciała zwierzęcia.

Kolor białka zależy od różnorodności, siedliska i sezonu. U kobiet zwykłych białek, czasami pojawiają się albinos i melanistowie.

Belichay Fur

Gęstość wzrostu włosów na ciele białek wynosi 7-9 tysięcy na 1 m2. cm. Długość zewnętrznych włosów wynosi 2-2,5 cm, podkładki są 2 razy krótsze.

Wiewiórka od dawna uważana jest za bestię futrzową. Duża skalna ekstrakcja skór gryzoni rozpoczęła.

Futro Belichee należy do futra kategorii cenowej. Jest lekki, miękki i dość gęsty, ale niezbyt ciepły i szybko traci swoją atrakcyjność. Najczęściej białko jest używane do dekoracyjnej dekoracji produktów. Skórki uzyskane po zakończeniu jesiennego trzasku są uważane za najwyższą jakość.

Ile lat żyło

Oczekiwanie życia białek w dużej mierze zależy od warunków życia. Osoby żyjące w naturze żyją do zaledwie 4-5 lat. Przedwczesna śmierć zwierząt jest zwykle związana z atakami wrogów lub brakiem odżywiania w miesiącach zimowych.

Zwierzęta zawarte w domu często osiągają wiek 10-12 lat. Rekordowy udokumentowany długość życia wiewiórek wynosiła 23,5 roku. Długa liderz była wiewiórką Caroline żyjącą w niewoli.

Typy Białko: Zdjęcie z nazwami

Bardziej szczegółowo rozważ kilka odmian wiewiórek.

Zwykły

Jedyny gatunek powszechny w Rosji. Zwykłe białko lub Vestsha ma 16 podgatunków, którego podział dochodzi głównie na zasadzie terytorialnym (Altai, Sakhalin, Bashkir, Siberian itp. D.).

Sezonowe docieranie jest charakterystyczne dla zwykłego białka: przed początkiem zimnej pogody ciało zwierzęcia jest pokryte puszystymi i długimi futrami, podczas gdy szaro -czarne kolory panują w kolorze, bardziej sztywne i krótkie wełny brązowych, czerwonych lub brązowych odcieni rosnąć wiosną.

Kaukaski

Dystrybuowane w przesmyku kaukaskim, a także w krajach Bliskiego Wschodu. W niektórych źródłach gatunek nazywany jest również białkiem perskim. Zwierzęta preferują lasy liściaste z wystarczającymi ilościami dębu, kasztany i orzechów. Dorośli mogą żyć jeden po drugim i parach.

Białka kaukaskie nie mają wartości komercyjnej ze względu na sztywność futra.

Pstrokacizna

Nazwa była nazwa jasnego kontrastującego koloru: brzuch zwierzęcia jest żółty-szare lub biały, łapy i bok-czerwone lub czerwone, plecy jest prawie czarne, a ciemne końcówki znajdują się na ogonie ciemnych włosów.

Białko Motley jest powszechne w Ameryce Środkowej. Podstawą diety zwierzęcia jest miazga owoców.

Okrągły

Znany również jako indyjski gigantyczny białko. Znalezione w liściastych, mieszanych i wiecznie zielonych lasach Indii. Obręcze tworzą dużą liczbę lokalnych, odizolowanych populacji. Każda grupa charakteryzuje się kolorystyką koloru wełny (dominująca krem, różne odcienie żółtych i brązowych kolorów), a także rozmiar i położenie plam na ciele. Najbardziej żywy wygląd ma wiewiórkę Malabar - jedno z zgłoszeń domu.

Indyjskie białka spędzają prawie całe swoje życie na górnym poziomie drzew i bardzo rzadko schodzą na ziemię. Poruszanie się po terytorium skacząc z gałęzi do oddziału, pokonując odległość do 6 m w skoku.

Czerwony

Jedna z najliczniejszych amerykańskich odmian białka. Charakterystyczne cechy gatunku to zakrzywiona czaszka z bardziej wydłużonym pyskiem i jaskrawoczerwonym kolorem ogona.

Białka z czerwonymi warstwami znajdują się w Ameryce Południowej i Środkowej. Najwyższe siedlisko tych ssaków obserwuje się w lasach w pobliżu zbiorników.

Palma

Mieszka w tropikalnych lasach Hindustan i na wyspie Cejlonu. Jeden z najmniejszych przedstawicieli rodziny: waga dorosłych nie przekracza 100 g. Możesz określić białko palmowe przez obecność trzech lekkich pasków idących wzdłuż tyłu od głowy do ogona.

Gryzonie są znane z faktu, że przy braku wystarczającej ilości pasz w siedliskach może przenieść się na pojazdy rolne i szkodzić plantacjom kawy.

Wymiary

Poniżej znajdują się informacje o wadze i wielkości niektórych odmian białka.

Gdzie oni żyją

Siedlisko białka obejmuje wszystkie kontynenty, z wyjątkiem Australii i Antarktydy. Większość gatunków jest powszechna w lasach Taiga, liściastych i mieszanych. Beencee i na takich naturalnych obszarach, jak mokre lasy tropikalne, wiecznie zielone lasy subtropikalne znajdują się lasy monsunowe

Gdzie mieszka

Siedlisko odpowiednie dla wiewiórki są gęste lasy zwykłe i nuty taśmowe z wystarczającą liczbą wysokich drzew, a także starych drzew z pustymi. Niektóre gatunki (wiewiórka Santantine, białko Depp, białko na czerwono ogonowe) są w stanie żyć w lasach górskich na wysokości 2-4 tysięcy metrów nad poziomem morza.

Co oni jedzą

Podstawą diety białka są stożki gatunków drzew iglastych, żołędzi, orzechy. Zwierzęta jedzą również jagody, grzyby, nasiona ziół i krzewów, porosty. Wczesną wiosną, kiedy przygotowane rezerwy są całkowicie spożywane, wiewiórki żywią się nerkami i młodymi pędami, mogą wykopać korzenie i bulwy z ziemi.

W gatunkach tropikalnych w diecie dominuje żywność zwierząt: larwy i dorosłe owady, jaja ptaków, małe płazy i gady. Częściowo przełącz się na żywność zwierząt i białka żyjące na umiarkowanych szerokości geograficznych, głównie kobiet. W ten sposób otrzymują więcej składników odżywczych do powrotu do zdrowia po urodzeniu Cubs.

Jak się rozmnażają

Dojrzałość płciowa w białku występuje w wieku 9-10 miesięcy. Gryzonie mieszkające w chłodniejszym klimacie przynoszą jeden ściółkę rocznie, wśród mieszkańców regionów południowych, liczba lęgów może osiągnąć trzy.

W okresie reprodukcji samica wybiera jednego z kilku wnioskodawców. W tym czasie walka ze zwierzętami z dość spokojnym charakterem może mieć walki. Uważa się, że wielkie szanse na krycie mają osoby z bujnymi ogonami. Przed pojawieniem się Cubs samica jest zaangażowana w układ kilku gniazd. Mężczyzna nie bierze udziału w przygotowaniu do pojawienia się potomstwa i jego edukacji.

Belchata rodzi się 35-40 dni po zapłodnieniu. W pierwszym miotu liczba młodych może osiągnąć 6-8, w kolejnych lęgach jest mniej. Belchata rodzą się bez wełny i zamkniętych oczu. Z futrem dzieci są zarośnięte w wieku dwóch tygodni i zaczynają widzieć tylko za miesiąc.

Kobieta nadal karmił wały mlekiem do 8 tygodni, po czym silniejsze i dorosłe młode są w stanie samodzielnie zdobyć własne jedzenie. 3 miesiące po pierwszej rutynie samica znów jest gotowa do zapłodnienia.

Jak przygotowywane są białka na zimę

Przygotowanie do zimy jest charakterystyczne dla tych odmian wiewiórek, które żyją w umiarkowanym pasie klimatycznym. Przed początkiem zimnej pogody wiewiórki pościel pustej trawy, mchu, wełny. Jesienią zwierzęta zaczynają zbierać żołędzi, orzechy i szyszki, ukrywając je w pustych szczelinach pni i między korzeniami drzew. Wiewiórki nie pamiętają dokładnie, gdzie zostawili swoje rezerwy, więc zimą spędzają tylko czwartą część ukrytego jedzenia. Reszta służy jako pokarm dla innych mieszkańców lasów.

Wiewiórka nie hibernuje, ale w ciężkich mrozach i burze śnieżnej może spać przez kilka dni i nie opuszczać schronienia. Aby przetrwać zimne miesiące, gryzonie gromadzą się w małych grupach. Czasami w jednym zagłębieniu lub gniazda może zimować 4-6 osób.

Zwierzęta żyjące w bardziej miękkim klimacie (na przykład białko Beerta) nie robią zapasów.

Naturalni wrogowie białka w naturze

Niewielki rozmiar wiewiórek i brak jakichkolwiek mechanizmów ochrony dla nich sprawiają, że zwierzęta są łatwe ofiara dla wielu drapieżnych ptaków i zwierząt. Najczęściej białka są atakowane przez jastrzębie, makaron, lisy, dzikie koty. Najbardziej niebezpiecznym wrogiem jest dobrze klimatyczne drzewo i zwinny leśny Marten. Nie tylko łapie dorosłych, ale także rujnuje gniazda wiewiórki, jedząc młode.

Pomimo faktu, że większość białka umiera w ciągu 4-5 lat życia, liczba populacji tych zwierząt nie powoduje obaw. Utrzymanie stabilnej liczby osób jest zapewnione przez wysoką płodność gryzoni.

Ciekawe fakty dotyczące białek

• Największe podgatunki zwykłego białka są powszechne w zachodniej Syberii i w telewizji białka Altai. Waga dorosłych często osiąga 1 kg. Przed początkiem zimy zwierzęta są pokryte bardzo gęstym futrem, rzadkim srebrnym szarym odcieniem wiewiórek.
• Białko może przetrwać, gdy spadnie z wysokości 30 m.
• Jednym z najpopularniejszych gryzoni do zawartości domu jest białko chilijskie, lub Degu. Zwierzę ma tylko pewne zewnętrzne podobieństwo do wiewiórek, ale w rzeczywistości należy do szczurów krzewów. Potwierdzenie tego jest prawie łysym ogonem zwierzęcia. Degu z łatwością kontaktuje się z osobą, mogą być szkolone przez kilka prostych zespołów, podczas gdy zwierzę jest łatwe do opieki i nie ma zapachu.
• Vibrissa na białku znajdują się nie tylko na pysku. Wrażliwe włosy rosną na uszach, przednie łapach oraz w niektórych podgatunkach i na brzuchu.
• W Rosji białko jest wymienione w niektórych regionalnych czerwonych książkach. W całym kraju liczba zwierząt szacuje się na 5 milionów. jednostki.
• Przednie zęby białka są pokryte trwałym emalią tylko z przodu, ze względu. Podczas jedzenia tył zęba jest wymazany znacznie szybciej, w wyniku czego siekacze stale pozostają ostre.