Marynarka wojenna i słodkowodna (rzeka) rodzaje podwójnych mięczaków

Mukły podwójne (Bivalvia) różnią się w zlewie składającym się z dwóch części (sastens). Ta klasa ma jeszcze kilka nazwisk charakteryzujących przedstawicieli tej klasy. Na przykład Lamellibranchia to talerz mięczaków, których skrzela naprawdę składają się z zapisów. Acefala - bezgłowe mięczaki, które straciły głowy podczas ewolucji. Pelecypoda (toporogenne) - nazwa opisuje kształt kończyn podwójnego.

Cechy stylu życia

Druga co do wielkości grupa mięczaków po ślimakach składa się z ponad 20 tysięcy. gatunek. Wszystkie te gatunki są benthose, t. mi. na dole. Podwójne mięczaki żyją na dnie stawów ze świeżą lub słoną wodą. Większość małży jest wyjątkowo powolna lub prowadzić prawie nieruchomy styl życia.

Na przykład prędkość ruchu wzdłuż dna przedstawicieli typu podwójnych mięczaków rzeki - bezzębne - nie więcej niż 20-30 cm na godzinę. A na przykład ostrygi są przymocowane do podłoża na etapie larwalnym i w ogóle nie są w stanie się poruszać.

Zmiany ewolucyjne związane z zniknięciem głowy i raduli (z łacińskiego raduli, skrobaka, rozgrzewki do skrobania jedzenia) i tworzenie rozwiniętych wysięgników płytowych doprowadziło do ustanowienia tak odrobiny lub całkowicie nieruchomego stylu życia.

Głębokości, na których żyją różne typy klasy Bivalvia, są różnie od pływowej strefy przybrzeżnej do pustych osób o głębokości 10 km 10 km.

Podwójne mięczaki żywią się organikami i małymi cząstkami planktonu. Filtowanie zawiesiny wody za pomocą Zabera, Wdrażają dwie funkcje jednocześnie: Oddychanie, wchłanianie tlenu z wody i odżywianie, pchanie odpowiednich cząstek.

https: // youtube.Com/Watch?V = 2GTSE2ALMOS

Niektóre grupy płytzabrani mają interesujące urządzenia do życia na kamieniach. Typy należące do rodzaju kamiennych dołów (Pholas), aby wiercić ruchy w kamieniach z przedniej części zlewu, mają ostre ząbki. A drugi rodzaj podwójnych mięczaków morskich, zwany datą morza (lithophaga), chociaż nie ma aparatu wiertniczego, jest również w stanie przenikać kamienie, rozpuszczając je kwasem, który jest wydzielany przez specjalne gruczoły.

Struktura ciała i zlewu

Ciało mięczaka jest umieszczane wewnątrz podwójnego zlewu, Tors i nogi. Noga jest muskularną częścią ciała, z pomocą mięczaków poruszających się wzdłuż dna lub nory w ziemię. Często ma kształt w kształcie klina i jest w stanie wystawiać z zlewu.

Na przykład wiele gatunków, małże (mytilus) ma gruczoł Bissus w nodze, który rozróżnia substancję, która pomaga mięczakowi przyczepić się do kamieni i podobnego podłoża. Bissus to trwały nitkę. Niektóre dorosłe mięczaki nie mają takiego gruczołu, w tym przypadku najprawdopodobniej został opracowany na etapie larwalnym.

Skorupy płyt wyrzutni mogą mieć różne rozmiary i kształt. Najmniejsze mięczaki głębokie nie rosną więcej niż 0,5 mm. Ale są na przykład giganci, tridakna - mieszkaniec raf koralowych na morzach tropikalnych. Wymiary tego typu podwójnego mogą osiągnąć 1,4 m długości z masą ciała do 200 kg.

Większość gatunków ma podłużne ciało spłaszczone z boków. Ale istnieją również rodzaje wydłużonego kształtu w kształcie robaka. Zlew może być symetryczny lub mieć rozmiary różnych rozmiarów. Większość przedstawicieli małży ma zamek na skorupach zlewu, co zapobiega przesunięciu skrzydeł w stosunku do siebie.

Niezależnie od kształtu i rozmiaru zlew składa się z trzech warstw:

• Zewnętrzna - konchiolina;
• Wewnętrzne - wapno;
• niższy -matka -f -pearl.

Grubość i wytrzymałość zlewu u różnych gatunków jest również inna i zależy od warunków życia. Duża liczba minerałów w wodzie pozwala zwiększyć trwały szkielet wapna, więc binarna morska zwykle ma grubszą skorupę niż gatunki słodkowodne. Część ciała mięczaka, w sąsiedztwie brudu, rozróżnia substancje, których składa się zlew. Zatem przez całe życie zlew stopniowo rośnie. Wśród małży z dobrze rozwiniętą warstwą matki -paszczodcznicy znajdują.) i morze (perły morskie i inne.).

Praktyczne znaczenie podwójnych mięczaków

Ludzie mieszkający w bezpośrednim sąsiedztwie morza i rzek od dawna używają małżeństwa jako żywności. A z ich skorup i pereł tworzyły domowe przybory i biżuterię. Do jedzenia jako jedzenie używane jest wiele talerzy. Najczęstsze poglądy to:

• małże (mytilus);
• rdzeń (cardium);
• ostrygi (ostrea);
• Piły (Pecten).

Pearl Fishing

W wielu dwóch ligowanych pod zlewem w wyniku podrażnienia powstałego ciała obcego lub inwazji pasożytniczych powstają perły. Kompozycja pereł jest taka sama jak skład zlewu, składa się z tych samych warstw, tylko warstwa perłowa znajduje się na zewnątrz. Perły żeńskie są uważane za perłowe perły Sea Pteria i Pintada oraz perła słodkowodna Margaritana Margaritifera.

Obecnie Marulture of Mollusks Bivalvia, T, jest powszechnie rozwijana. mi. Ich sztuczna hodowla. Są uprawiane, aby je używać lub uzyskać perły.

Firma założona w 1907 roku w Japonii była pierwszą produkcją sztucznych pereł. Bivalvia została wydobywana do tego na otwartym morzu i dopiero w połowie lat 50. udało im się ustalić uprawę samych pereł.

Obce obiekty umieszczone w perłach umieszczonych w zlewie są stopniowo otoczone przez matkę perłową. A po 1-2 latach możliwe jest wyodrębnienie gotowych perłów, które są starannie sortowane według wielkości i odcieni i wysyłane do przedsiębiorstw do produkcji biżuterii.

Biologiczne czyszczenie wód

Zdolność mięczaków Bivalvia do biofiltracji jest uważana za użyteczną właściwość tych żywych organizmów. Kierunek rozważający możliwość użycia tych zwierząt do czystej wody jest uważany za istotny. Molluski są w stanie wchłonąć i gromadzić metale ciężkie w tkankach ich ciała i oczyszczać wodę z zanieczyszczeń chemicznych i organicznych. Średnia aktywność w kształcie płyty podczas filtrowania wody wynosi około 1 litra na godzinę.

Kwestia ochrony i hodowli Bivalvia w celu wykorzystania ich jako biofilatorów w wodach świeżych i morskich jest uważana przez naukowców za jeden z najpilniejszych problemów. Na obszarach, w których ustanowiono komercyjną hodowlę płyty i w kształcie, występuje biologiczne oczyszczanie wody o wysokiej jakości, akumulacja mułu dolnego, rozwija się bogaty hołd fauny, a ogólna wydajność oceanu wzrasta.

Tworzenie skał osadowych

Umierające mięczaki tworzą wapienne skały osadowe, które tworzą się na dnie morskim i oceanicznym warstwy, które są materialne do tworzenia skorup, marmuru, wapienia. Resztki skamielin skorup to formy, na których opiera się określenie wieku warstw Ziemi.

Szkodliwe przedstawiciele

Przede wszystkim mięczaki Bivalvia szkodzą strukturom hydraulicznym i statkom morskim. Przeprowadzany jest aktywny rozwój specjalnych powłok, które mogą chronić naczynia i konstrukcje przed zamieszaniem przez szkodniki.

W rzekach i wodach morskich Morza Czarnego i Kaspijskiego, gdzie mieszkają dwupoziomowe mięczak gatunku Dreissena Polymorpha, mogą tworzyć się znaczące kolonie tych zwierząt, które są przyłączone do struktur hydraulicznych. Zwierzęta te osiedlają się w rurach wodnych i turbinach elektrowni wodnych, prowadzących do bolków.

Dobrze znany szkodnik to mięczak typu Bivalvia Teredo Navalis (lub Bamper), zwany także dżdżownicami. Znajduje się na czarnym i dalekowschodnim morzu, osiąga 18 cm długości i ma kształt w kształcie robaka. Zlew zajmuje tylko jeden koniec i jest przystosowany do wiercenia drewna. Molluski uszkadza drewniane konstrukcje i dna statków. Aby zwalczyć drzewo, drzewo to l.

Niektóre z mięczaków Bivalvia są nosicielami pasożytów. Służąc pośrednim gospodarza dla różnych rodzajów pasożytniczych robaków, mogą być źródłem infekcji dla drapieżnych ryb lub ptaków.