Tushkans: widoki, zdjęcia, styl życia
Tushkaranchiki (Dipodidae) - Małe gryzonie, które są znane głównie przez tylne nogi kangurowe. W naturze są niespójne, ponieważ są aktywne głównie w nocy, a ponadto bardzo nieśmiały. Są zamieszkane przez pustynie, półdystry.
Życie jest pomijane
W skromnej przestrzeni mieszkalnej siedlisk Tushkiki źródła żywności są czasem na dużych odległościach i aby je znaleźć, musisz ciągle się poruszać. Aby to zrobić szybko, zwierzęta przystosowały się do wskoczenia na tylne nogi, jednocześnie rozwijając niesamowitą prędkość. W nocy pokonują odległość ponad 10 km. Z powodu skoku zwłoki często opuszczają drapieżniki „z nosem”. Długość skoków może osiągnąć 1,5-3 metry (dla takich małych zwierząt jest to tylko ogromna odległość).
Przednie łapy są krótkie, ale tylne nogi są przedłużane co najmniej 4 razy w porównaniu z nimi. U większości gatunków kości są przekazywane do jednego przedpokoju, aby zapewnić dodatkową stabilność. Długie stopy i długi ogon pomagają tuszom utrzymać równowagę w powietrzu podczas skakania.
Podeszwy nóg tych gatunków żyjących w piaszczystych obszarach są wyposażone w szczotki włosów działające jak narty na miękkim piasku i pomagają utrzymać sprzęgło i odrzucić piasek podczas kopania.
Podczas poruszania się używane są tylko tylne nogi, ale przednie zwierzęta służą do zbierania jedzenia, nie biorą udziału w ruchu.
Rodzaje i zdjęcia przedstawicieli rodziny
Długość ciała tusz w zależności od gatunku wynosi 4-23 cm, długość ogona wynosi 7-30 cm, długość stopy tylnej wynosi 2-10 cm. Ważą od 10 do 300 gramów.
Ciało zwierząt jest krótkie, głowa jest stosunkowo duża, szyja jest prawie nie do odróżnienia. Ogromne Vibrissas ozdobić spłaszczoną pysk. Duże oczy zapewniają gryzonie dobre widzenie zmierzchu i duże uszy - cienki słuch. Ich futro jest jedwabiste, a jego kolor odpowiada siedlisku - od piasku do brązowego.
Istnieje ponad 25 rodzajów tushki w pięciu podrodzinach. Zapoznajmy się z niektórymi z nich bliżej.
Pięciokierunkowy karłowato(Cardiocranius Paradoxus)
Znaleziono na żwirowej pustynie i pół deserów Chin i w Mongolii. Długość ciała tego gatunku wynosi nie więcej niż 7,5 cm. Jego osobliwość jest cienka u podstawy, rozszerzając się w środkowej części i stopniowo zwęża się do końca, ogon.
Mookhnogoi Tushka (Dipus sagitta)
Zamieszkuje piaszczyste pustynie i półpiętrzenie Kazachstanu, Azji Środkowej i Rosji. Jego łapy mają gęstą krawędź, a na podeszwie znajduje się szczotka do włosów, więc gryzoni łatwo porusza się po piasku.
Egiptyjskie tusze (Jaculus Jaculus)
Gatunek ten mieszka w Afryce Północnej, na Bliskim Wschodzie i Iranie. Może skakać z miejsca na 1 metra wysokości i 2-3 metry długości!
Zwykły Nimranchik (Stylodipus telum)
Występuje na południu europejskiej części Rosji, w Kazachstanie, Mongolia, Chiny. Głowa jest zaokrąglona, pagozę jest skrócona, uszy są stosunkowo małe. Na końcu ogona jest mały ciemny pędzel.
Ziemia Ziemi (Allactaga Major)
Zamieszkuj pół-desery i pustynie południowo-wschodniej części Europy i Kazachstanu. Największy gatunek, długość jego ciała może osiągnąć 25 cm.
Długa zwłoka (Euchoreuty Naso)
Mieszkaniec żwirowej pustyni Chin i Mongolii. Jego wizytówka to długie uszy, które stanowią 2/3 długości ciała. Różni się od swoich odpowiedników i jest w kształcie klina, wydłużony, z małym piętnem, pyskiem.
Styl życia Tushki
Zwierzęta prowadzą nocny styl życia, w ciągu dnia ukrywają.
Istnieje kilka rodzajów otworów używanych przez zwierzęta w zależności od ich nawyków i siedlisk. Po pierwsze, są to w nich tymczasowe schroniska letnie, zwłoki są ukryte w ciągu dnia, po drugie, tymczasowe apartamenty letnich noce do narodzin Cubs i, po trzecie, są to stałe zimowe dziury do hibernacji.
Tymczasowe otwory to proste tunele o długości 10-50 cm. Stałe schroniska letnie mają jedną komorę gniazdową, ale nie ma urządzeń do przechowywania, podczas gdy stałe otwory zimowe są wyposażone w komorę gniazdową na głębokości 1,5-2,5 m, a także dodatkowe kamery 50-70 cm głębiej. Stałe schroniska mają 1-3 wyjścia. Co ciekawe, niektóre gatunki, wspinające się do dziury, zatykają do niego za pomocą glinianego korka.
Zazwyczaj Tushki zachowuje się cicho, ale będąc złapanym, robienie przeszywającego piska, a także dźwięki przypominające chrząknięcie.
Dieta sojówka jest dość zróżnicowana i składa się z nasion, owadów i larw, zielonych liści, korzeni i pędów soczystych roślin.
Te zwierzęta nie piją wody, mają wystarczającą ilość płynów z pożywienia. W końcu nawet stosunkowo suche rośliny i nasiona przez ćwierć składają się z wody, a zielone pędy i liście wynoszą 90%.
Niektóre gatunki wpadają w hibernację zimową, która w północnych regionach może trwać do 6 miesięcy. W tej chwili przetrwają z powodu zgromadzonego tłuszczu. Gatunki afrykańskie w okresach braku żywności mogą wpaść w pewnego rodzaju drętwienie. W tym przypadku temperatura ich ciała maleje o 11-13 ° C, metabolizm zwalnia. Dzięki temu oszczędza się dużo energii, co pomaga zwierzętom przetrwać niekorzystny okres.
Tushkans to samotne zwierzęta i szukają komunikacji z własnym rodzajem, aby kontynuować rodzinę. Okres krycia, który prawdopodobnie mają pod koniec marca - na początku kwietnia. Czas trwania ciąży wynosi 25-35 dni, w potrawie zwykle od 2 do 6 szków. Dzieci są z matką przez około półtora miesiąca, a następnie rozpoczynają niezależne życie. Każda kobieta rodzi 1-2 razy w roku. Młode osoby osiągają dojrzewanie o 6-8 miesięcy. Oczekiwanie życia etyki w warunkach naturalnych wynosi tylko 2-3 lata.
