Badger - zdjęcia, widoki, styl życia

Barsuk jest głównym przedstawicielem rodziny Kunih (Mustelidae). Jego angielska nazwa Borsuger pochodzi z francuskiego becbeur, co oznacza „koper”.

Siedliska, rodzaje borsuków

Barsuki znajdują się w Afryce, Eurazji i Ameryce Północnej. Pochodzili z formalnej formy Kunitsa zamieszkujących tropikalne lasy Azji. Gatunki takie jak telewizja, malajska i fretka, a dziś zamieszkują ten region.

Zwykłe borsuki są bardziej powszechne. Mieszkają na rozległym terytorium rozciągającym się od Irlandii do Japonii, w tym wyspy śródziemnomorskie z suchym klimatem, północnymi lasami Skandynawii, a także pół deserów Izraela i Jordanii. Są najważniejsze w miejscach mozaicznie rozproszonych lasów i pastwisk dużych lasów. Ten typ znajduje się również w pobliżu miast, parków miejskich i ogrodów.

W Rosji Barsuk mieszka prawie wszędzie za uralonymi górami- jest nie tylko na dalekiej północy i na obszarach o bardzo suchym obszarze.

W sumie istnieje 10 rodzajów borsuków w naturze porodu 6. Poznajmy ich lepiej.

Badger Subfamily (Melinae)

Ta podrodzina obejmuje 8 gatunków w 4.

Zwykłego borsuka (Meles Meles) znajduje się w lasach i stepach Europy, w Azji na południe do Palestyny ​​i Iranu, na wschód do wschodnich Chin, Korei, Japonii. Szary czarny kolor na górze, szary od dołu. Rozróżnij naprzemienne białe i czarne paski na twarzy. Czarny pasek przechodzi po każdej stronie nosa do ucha.

Javanese (Mydaus javanensis) mieszka na Borneo, Java, Sumatra. Kolor jest ciemnobrązowy lub czarny. Na głowie i z tyłu znajduje się biały pasek lub wiele białych plam.

Palawan (Mydaus marszei) mieszka na trawiastej równinach i ziem rolnych wysp Palawan i Busuang. Na kolorze od ciemnobrązowego do czarnego twarz jest biała z żółtawym odcieniem, żółtawy pasek przechodzi wzdłuż pleców.

Pojemnik (ArcTonyx Collaris) mieszka w strefie leśnej Chin i Indochiny, a także w Sumatrze i Tajlandii. Tył jest żółty, szary lub czarny, uszy i ogon są białe, żołądek i kończyny są czarne, ciemne paski na twarzy przechodzą przez oczy.

Fery Borsgers

4 Rodzaje rodzaju Melogale: Birmes (Indie, Nepal), Wschodnia (Azja Południowo -Wschodnia, Java, Bali), Chińczycy (Chiny, Tajwan, Birma), Ferry Badge Everett (Borneo).

Melivorinae Honey Subfamily

Melivora capensis - jedyny przedstawiciel rodzaju. Mieszka w Savannah i gęstych lasach Afryki. Górna część od głowy do ogona jest biała, często z domieszką szarości lub brązu. Boki, dno ciała i kończyny są czarne.

Podrodzina taksidienae

American Badger (Taxidea Taxus) to jedyny rodzaj rodzaju. Spotyka się z południowo -wschodniej Kanady i na północ od centralnej części Stanów Zjednoczonych do Meksyku na południu. Łatwo go rozpoznać po czerwonawo-szare futrze z tyłu i białego paska na twarzy.

Długość ciała tych zwierząt wynosi od 32 cm (Palawan, fretka) do prawie 1 metra (zwykły). Ważą się w zależności od gatunku od 2 do 24 kilogramów. Ciało zwierząt jest masywne, przysiad w kształcie, przypomina ciężką kroplę, płynnie rozszerzającą się od lufy do ogona. Wraz z innymi przedstawicielami rodziny (Mink, Marten, Uczucie), tylko krótkie łapy wyróżniają.

Futro zwierząt jest długie i gęste, ale niegrzeczne. Kieprz wszystkich gatunków jest malowany w szczególny sposób: od wyraźnie wyrażonych pasków w zwykłym borsuka po charakterystyczną maskę w fretkach.

Zwykłe, amerykańskie i malajskie gatunki są dobrze przystosowane do kopania Noro. Mają gęste ciało, krótkie kończyny, dobrze rozwinięte mięśnie i potężne pazury. W jawajskim spojrzeniu palce na przedni łapy rosły razem, co jest prawdopodobnie specjalną adaptacją do kopania. Taxidea Taxus - tak doskonałe kopacze, że w przypadku niebezpieczeństwa mogą wykopać ratownik i zniknąć z pola widzenia wroga w ciągu zaledwie kilku minut. W przeciwieństwie do nich, prymitywne borsuki fretki są bardziej jak Martens.

Styl życia w naturze

Badger jest aktywny o zmierzchu i w nocy, w ciągu dnia można go zobaczyć bardzo rzadko.

Większość gatunków charakteryzuje się pojedynczym stylem życia. Tylko Meles Meles woli żyć jako rodziny. Do 20-25 osób może żyć w jednym lub więcej powszechnych nor w jednym lub więcej popularnych norach. Interesującą charakterystyczną cechą zwierząt jest brak stabilnej hierarchii społecznej między dorosłymi.

Powody, dla których zwykłe borsuki żyją w grupach, nie są całkowicie jasne. Być może wynika to z warunków pogodowych i dostępności paszy, ponieważ jest to charakterystyczne tylko dla obszarów o klimatu umiarkowanym i dość wysokim poziomie opadów. W tych samych miejscach, w których zasoby żywności są ograniczone, a klimat pobudził, zwierzęta wolą żyć na parach na dużym terytorium, które wynosi 4-5 km2, lub prowadzą pojedynczy styl życia. Samotni często wędrują latem i w pobliżu, ani nie pojawiają się tylko jesienią.

Dziury borsuka (osady)

Wszystkie rodzaje borsuków żyją w dziurach. Budowa i ulepszenie NOR, które są również nazywane miastami lub osadami, jest szczególnie ważną częścią życia tych zwierząt.

Najbardziej złożona struktura ma dziury zwykłych borsuków. Są to wspaniałe, wielopoziomowe, ze złożonymi labiryntami struktury. Są budowane, wypełniane, naprawiane. Rodzina zamieszkuje jedną osadę z roku na rok, jest przesyłana z pokolenia na pokolenie. Wiadomo, że niektóre miasta są używane przez zwierzęta od setek lat.

Największy z badanych północy to 879 metrów tuneli i miał 129 wyjść. Konstrukcja tej konstrukcji została przeprowadzona przez wiele pokoleń zwierząt i wymagała usunięcia 62 ton gleby!

Wolą kopać suche gleby piaszczyste i piaszczyste o głębokim poziomie wód gruntowych. Bliskość osad ich nie przeraża, jeśli tylko dom był w odosobnionym miejscu.

Zwierzęta te są bardzo przywiązane do ich domu- w ich domu, są nieco podobne do bobrów. Zarówno w dziurze, jak i na sąsiednim terytorium, zawsze mają czystość i porządek, na przykład od lisów i psów szopa. Bestie są wyłożone suchymi liśćmi i trawą, nawet zimą zawsze mają zapas suchej śmieci. Układają toalety poza osadnictwem. Takie pilne podejście do stanu ich mieszkalnictwa nie jest zaskakujące, ponieważ spędzają większość swojego życia w domu.

Dieta

Borsuki są wszystkożerne. Jedzą różne owady i inne bezkręgowce, pisklęta i jaja ptaków, żaby i jaszczurki, a także owoce i bulwy. W poszukiwaniu jedzenia nasi bohaterowie przez większość czasu wciela się w ziemię i w śmieciach.

Zwykłe borsuki mieszkające na Wyspach Brytyjskich nazywały się „specjalistami od robaków”, ponieważ ich główną dietą są gliniani robotnicy. Jedna osoba może zjeść kilkaset robaków na noc. W innych miejscach zwierzęta żywią się bardziej różnorodnymi. Tak więc menu zwierząt z południowej Hiszpanii obejmuje króliki, a we Włoszech, oprócz owadów, jedzą oliwki.

Zwykłe borsuki z powodu długich pazurów i gęstych ataków skóry nawet jeża!

Wśród wszystkich typów tylko amerykańskie są wysoce wyspecjalizowanymi drapieżnikami. Ich dietą są norne gryzonie (psy łąki, gophers, guffers). Jeśli wystarczy kanał, borsuk czasami poluje z kojotami. Takie partnerstwo jest korzystne dla obu typów.

Czy borsuki wpadają w hibernację?

Na obszarach z umiarkowanym klimatem zimą jest niewiele produktów spożywczych, więc w jesieni zwierzęta stają tłuszcz. W chłodne dni przetrwają tylko dzięki tym rezerwatom. Zimą amerykańskie borsuki wpadają w hibernację na co do czasu i nie mogą opuścić dziury na dwa miesiące.

Jeśli chodzi o zwykłe, zwierzęta mieszkające w północnych regionach wpadają w hibernację. Osoby zamieszkujące terytoria południowe są aktywne przez cały rok, chociaż ich aktywność może się zmniejszyć i nawet nie wychodzą z norsal przez kilka dni, a nawet tygodni.

W północnych regionach Rosji borsuki odbywają się za zimowanie w drugiej połowie października i budzą się w połowie kwietnia. Ich marzenie jest płytkie. Czasami, niepokoi lub podczas zimowej odwilży budzą się i nie opuszczają.

Cechy reprodukcji

Ze względu na cechy tworzenia grup prawie wszyscy ich członkowie są bliskimi krewnymi. Dlatego w sezonie reprodukcyjnym wiele osób chodzi do sąsiednich obszarów w poszukiwaniu partnerów.

Ciekawą cechą zwykłych borsuków jest niezwykły cykl reprodukcyjny z opóźnieniem implantacji. Za każdym razem, gdy doszło do krycia, rozwój zapłodnionych jaj jest układany do środka zimy. Tak więc ciąża może trwać od 270 do 450 dni, a borsuki rodzą się w lutym, marcu lub kwietniu.

Podobny system jest charakterystyczny dla amerykańskich borsuków. Ponieważ ciąża spada w środku zimy, kiedy zwierzęta są nieaktywne lub hibernowane, a matka, a rozwijające się owoce istnieją tylko z powodu nagromadzonego tłuszczu. Najwyraźniej nowonarodzone młode są bardzo małe w stosunku do wielkości matki.

Dzieci otwierają oczy dopiero na początku drugiego miesiąca życia, miesiąc później zaczynają wychodzić z dziury i po trzech miesiącach - samodzielnie jeść. Wraz z nadejściem jesieni młode borsuki oddzielają się od dorosłych i opuszczają dom.

Wrogowie

Nasz bohater ma małych wrogów. Oprócz ostrego nieprzyjemnego zapachu, zwierzęta znane są ze swojej niezwykłej siły i okrucieństwa, które natychmiast wykazują w przypadku zagrożenia. Znane są przypadki psów podczas polowania na jechę po walce z borsukiem. A jednak często zwierzęta stają się ofiarą innych drapieżników. Tak więc lamparty poluje na ciało. Wilki i Lynkses zagrażają zwierzętom w rosyjskich lasach.

Ale głównym wrogiem tej bestii jest osoba zainteresowana tłuszczu borsuka (przypisuje się mu cudowne właściwości lecznicze) i, w mniejszym stopniu, futro (nie ma konkretnej wartości).

Mięso borsuka z odpowiednim przygotowaniem jest dość jadalne, ale myśliwi często nie używają go do jedzenia.

Zachowanie w naturze

Na liczbę populacji ma duży wpływ na zniknięcie pierwotnych siedlisk, dążenie do osoby i zniszczenie magazynów NU i podziemnych. Ale nawet gdy eksterminacja tych zwierząt jako szkodników lub nośników chorób zakaźnych, populacja pozostaje wysoka. Spośród wszystkich gatunków tylko dwa - palavana i borsager evetta jest naprawdę zagrożony.

Jawajskie borsuki fretki i kilka endemicznych podgatunków cierpią z powodu zniszczenia ich siedlisk w wyniku wylesiania. Inne gatunki również kolidują z osobą. Tak więc liczba gatunków amerykańskich znacznie spadła z powodu zniszczenia gryzoni, które stanowią ich główną ofiarę. Zwykłe - niepożądane sąsiedzi dla rolników, ponieważ są oni uważani za nośników bydła gruźlicy.

Wzrost liczby tych ssaków obserwuje się tam, gdzie od dawna są podjęte pod ochroną. Fakt, że zwykłe borsuki kwitną w warunkach poważnie zmienionych przez rolnictwo i urbanizację, sugeruje, że zwierzęta nauczyły się dobrze dostosowywać się do zmieniających się warunków środowiskowych.

Oczekiwanie życia w naturze Borsuki wynosi do 10-12 lat, zwierzęta znane są w niewoli, które żyły do ​​25 lat.