Kiedy i jak pies jest wytwarzany z wścieklizny?

Szczepienia szczepienia wścieklizny jest najważniejszym szczepieniem dla psa, niezależnie od tego, czy jest on pełna krwi, czy nie.

Wścieklizny jest niezwykle niebezpieczną chorobą, która w 100% przypadków prowadzi do śmierci. Nawet pomimo faktu, że według właściciela zwierzak nie kontaktuje się z dziką przyrodą lub bezdomnymi zwierzętami.

Losowe zarysowanie może spowodować infekcję. Dlatego konieczne jest zaszczepienie wirusa wścieklizny zarówno dużych, jak i małych psów.

Dlaczego potrzebujesz szczepienia wścieklizny?

Wścieklizny jest śmiertelną chorobą, nie ma przeciwko niej leczenia. Chore zwierzę porywa, w przeciwnym razie umiera w ciągu 5 dni. Wściekliznę jest przesyłana między wszystkimi ssakami z zabezpieczonym ciepłem, ludzie nie są wyjątkiem. U osoby, jeśli nie przeprowadzisz szczepienia na czas (bardzo długa i bolesna procedura - leczenie trwa do sześciu miesięcy), wynik będzie również śmiertelny.

Właściciel może nawet nie zauważyć, że pies został ugryziony lub porysowany przez zainfekowane zwierzę, a zwierzak jest już chory. Okres inkubacji wynosi od 9 do 5 miesięcy, ale najczęściej od 40 do 120 dni, w wyjątkowych przypadkach. Jeśli objawy choroby się nie pojawią, nie oznacza to, że pies jest zdrowy - ukryty przebieg choroby jest tak niebezpieczny i zaraźliwy jak otwarta.

Wirus wścieklizny wnika do mózgu, prowokując proces zapalny. Kiedy wirus osiąga zakończenia nerwowe mózgu, wpływa to na nich, powodując poważne zaburzenia w Diencefalon, które następnie wywołują śmierć żywego stworzenia.

Wszystkie rodzaje ssaków są chore z powodu wścieklizny. Ale dla zwierząt domowych największe zagrożenie są bezdomne psy i koty, a także dzikie zwierzęta - lisy, wilki, szopy, dziki, nietoperze, jeże, które często wychodzą z ich naturalnego siedliska i pojawiają się w mieście. W przypadku infekcji ugryzienie nie jest nawet wymagane - wystarczy uzyskać ślinę zwierzęcia zakażonego furią do błony śluzowej oka lub wcześniejszego, ale otwartej rany lub zarysowania.

Terminowa szczepienia pomoże chronić przyjaciela rodziny przed tą niezwykle niebezpieczną chorobą.

Szczepionka krawędź dla psów

Gama leków na nowoczesnym rynku jest dość obszerna. W ogromnej liczbie oferowane są surowicy importowane i krajowe.

Najlepsze szczepionki to inaktywowane leki oparte na szczepach wirusa, które są hodowane na komórkach narządów wewnętrznych różnych zwierząt.

Szczepionki są mono i złożone. Szczepionka Mono-Vaccine Coer to szczepionka, która chroni PET tylko przed pewnym wirusem. Złożony lek składa się z kilku szczepionek - na przykład z zarazy, zapalenia jelit, leptospirozy, zapalenia wątroby i wścieklizny.

Wybór szczepionki zależy od pragnienia właściciela i powołania weterynarza.

Trening

Niezależnie od tego, czy szczeniak lub dorosły pies jest zaszczepiony, zanim przybył do weterynaryjnej instytucji zwierzaka, którego potrzebujesz, aby przygotować. Tylko całkowicie zdrowe psy są immunizowane - jest to wyjątkowy stan.

Około 6 do 10 dni przed szacunkową datą szczepienia konieczne jest ostrożne monitorowanie stanu zdrowia psa.

Przed szczepieniem konieczne jest ograniczenie długich spacerów, komunikacji z innymi plemionami i nie pozwolić na zapoznanie się z nowymi zwierzętami. Nie możesz zmienić zwykłej diety żywieniowej i codziennej rutyny. Najważniejsze jest unikanie stresu, infekcji robakami i chorobami. Dlatego nie zaleca się immunizacji suki w okresie run.

Lepiej jest powstrzymać się od karmienia psa bezpośrednio w Dzień Szczepień. Jeśli zastrzyk jest zaplanowany na wieczór, rano możesz zaoferować psu łatwe jedzenie. Nie jest konieczne ograniczenie psa podczas picia. Jeśli szczepienie odbywa się w czasie upałów, musisz zachować ostrożność - weź psa wodę do picia przed szczepieniem.

Ważny! Przed szczepieniem wykonaj odrobinę. Około 10-14 dni przed szacunkową datą immunizacji pies udziela lekarstwa na robaki (które narzędzie zależy od wieku i wielkości psa, dużych tabletek, przedstawicieli małych ras lub zasad szczep do wieku i wagi psa).

Konieczne jest podawanie narkotyków na robaki przed każdym szczepienia - nie tylko przed pierwszym, ale także przed każdym kolejnym.

Kiedy zrobić szczeniaka i dorosłego psa?

Przeciwko wirusowi wścieklizmu jest immunizowane później niż z innych chorób zakaźnych. Po pierwsze, konieczne jest wprowadzenie zastrzyku z plagi mięsożernej, zapalenia jelit, wirusowego zapalenia wątroby (w przybliżeniu w wieku 8–10 tygodni). Wściekliznę jest umieszczana albo podczas ponownego napceninacji, albo jeśli szczeniak rośnie w warunkach „szklarni”, po całkowitej zmianie zestawu zębów. W wieku 4 miesięcy tylko szczeniaki są szczeniąt w regionach potencjalnie niebezpiecznych dla psów infekcyjnych i myśliwskich (pracowników).

Często zdarza się, że leki mogą wpływać na kolor szkliwa zębów, więc właściciele starają. W rzeczywistości współczesne leki nie wpływają na pigmentację. Zmiana zębów występuje w wieku od 2,5 miesiąca do 7 - w zależności od indywidualnych cech ciała.

Jeśli szczeniak zostanie wprowadzony wcześnie, po około 21 - 24 dniach immunizacji należy powtórzyć. Niektórzy weterynarze radzą uodpornić od wścieklizny w wieku od 7 do 10 miesięcy, kiedy zmienił się cały zestaw zębów. Oczywiście tutaj warto ocenić niektóre okoliczności: szczenięta często kontaktują się z innymi psami, zwierzątami i zwierzętami mieszkającymi w obszarach z kwarantanną dla wścieklizny, lepiej zaszczepić wcześniej i wyeliminować ryzyko infekcji.

Odporność po szczepieniu powstaje w ciągu 21 dni. Zwierzę jest odporne na wirusa wścieklizny przez ponad rok. Większość producentów wskazuje, że szczepionka jest ważna przez dwa lata, niektóre leki - do trzech lat. Jednak niezależnie od warunków wskazanych przez producenta, ponowne należy przeprowadzać co roku, mniej więcej w tym samym czasie, unikając dużych szczelin w okresie szczepień.

Ponadto każdy pies Handiculum ma prawo odmówić zabrania psa na wystawy i konkursy bez znaczków na wścieklizna. Poprzednie szczepienie powinno być wykonane nie później niż 11 miesięcy przed datą wydarzenia. Coroczna szczepienia zwierząt domowych od wścieklizny jest przewidziana przez prawo, naruszenie jest karane karem grzywny. Aby podróżować za granicę, potrzebny jest również ekstrakt weterynaryjny (podany tylko w państwowych instytucjach weterynaryjnych).

Ważny! Wyjątkiem od zasad są stare psy, zwierzęta z przewlekłymi chorobami. Takie zwierzęta są zalecane dla łagodnego reżimu, wolno szczepieć raz na dwa lata.

Jak są szczepienia?

Należy przypomnieć, że szczepienie jest wykonywane tylko ze zdrowego zwierzęcia. Dlatego weterynarz zawsze bada zwierzę przed szczepieniem, prowadzi badanie właściciela, czy zachowanie się zmieniło, czy też właściciel naruszeń zachowania lub stanu psa zauważył. W razie potrzeby lekarz może przepisać badanie krwi - ogólne lub biochemiczne.

Jeśli zdrowie zwierzaka jest w porządku, odrobinę przeprowadzono na czas i nie ma żadnych skarg, wówczas lekarz wprowadza wybraną szczepionkę zgodnie z instrukcjami. Większość leków przewiduje podawanie domięśniowe, ale istnieje wiele serum, które mogą umieszczać podskórnie (w Withers).

Po wprowadzeniu szczepionki w weterynaryjnym paszporcie zwierzęcia lekarz dokonuje następujących ocen:

• Nazwa leku
• Substancja aktywna
• Seria serii
• Okres trwałości medycyny
• Dawkowanie leku
• Drukuj i podpis lekarza

Ponadto weterynarz natychmiast ustanawia domniemaną datę następnej szczepień.

Kwarantanna po szczepieniu

20 - 30 minut po wstrzyknięciu nie powinieneś opuszczać instytucji weterynaryjnej - jeśli pies jest uczulony na lek, pierwsze objawy pojawią się w tym czasie. Chociaż do tej pory producenci szczepionek o 95% wykluczają reakcje alergiczne na serum z wścieklizny, ale lepiej jest wyprzedzić, a jeśli złe samopoczucie pomoże natychmiast.

W przypadku szczeniąt, po raz pierwszy immunizowanego u wścieklizny, okres kwarantanny wynosi od 21–24 dni, podczas którego w organizmie zostanie opracowana trwałe odporność na wirusa.W przypadku dorosłych osób kwarantanna nie jest wymagana, ponieważ poprzednia szczepionka nadal chroni organizm przed podatnością na chorobę.

Podczas kwarantanny szczeniąt nie wolno komunikować się z innymi psami, z wyjątkiem tych samych ziaren. Dorosłe psy powinny powstrzymać się od pływania w otwartych zbiornikach, aby pies nie miał dość hipotermii w okresie, gdy jego odporność jest zmniejszona przez szczepionkę.

Nawiasem mówiąc, po szczepieniu zwierzę nie jest całkowicie niebezpieczne - wstrzyknięcie umieszcza się w inaktywowanej szczepionce, t.mi. Na podstawie już nieożywionych mikroorganizmów.

Przeciwwskazania i skutki uboczne

Tylko zdrowie psa może być przeciwwskazaniem do szczepień - jeśli zwierzak czuje się źle lub osłabiony, szczepienia należy przenieść do czasu całkowitego powrotu do zdrowia.

Aby uniknąć reakcji alergicznych w wielu instytucjach weterynaryjnych przed szczepieniem, wprowadza się wstrzyknięcie przeciwhistaminowe. W przeciwnym razie, po wprowadzeniu surowicy, lepiej być blisko kliniki i, z przejawem negatywnych konsekwencji, natychmiast skontaktuj się z weterynarzem, który szybko łagodzi objawy.

Istnieje wiele objawów, które nie wymagają pomocy weterynaryjnej i mają naturalny wpływ na immunizację:

• Jedna czasowa odmowa żywności;
• wymioty lub biegunka, raz;
• niewielki wzrost temperatury ciała (do 1 stopnia);
• letarg;
• Obrzęk w miejscu wstrzyknięcia, mała kula, która zniknie w ciągu 1-2 tygodni.

Skutki uboczne, w których potrzebne są przynajmniej konsultacje weterynarii:

• Silna wrażliwość w miejscu wstrzyknięcia;
• Wymioty i (lub) biegunka, trwająca przez długi czas;
• Krótkowzroczność, sinica błon śluzowych, zaczerwienienie uszu;
• Konwulsje;
• Poważne osłabienie, odmowa paszania ponad 1-2 razy;
• Obfite ślinienie;
• Zwiększenie temperatury ciała o więcej niż 1 stopień i dłużej niż 1 dzień.

Pies zabrany z ulicy musi zdecydowanie pokazać weterynarza. Doktor, w oparciu o wiek, w razie potrzeby przepisuje schemat szczepień, przeprowadzi analizę przeciwciał, aby dowiedzieć się, czy pies został wcześniej zaszczepiony.

Wniosek

Dzięki tym nieistniejącym działaniom właściciel psa może chronić swojego zwierzaka przed tak śmiertelną chorobą jak wścieklizna. Środki zapobiegawcze mogą uratować życie nie tylko zwierzaka, ale także chronić właściciela i członków jego rodziny.