Wszystko o zeb

Kim jest Zebu? W klasyfikacji biologicznej Zebu jest podkreślona w osobnych podgatunkach rodzaju prawdziwych byków rodziny seksu. Uważa się, że przodek tego dzikiego byka to wycieczka indyjska. Najbliższym krewnym Zeba jest łuk, który mieszka w Egipcie i Azji Mniejszej.

Charakterystyka i opis zwierzęcia

Zeba dobrze dostosował się do życia w gorącym klimacie. Odporność na wysokie temperatury i wytrzymałość zapewnia szereg czynników:

• stosunkowo niewielka waga i składana skóra, zwiększając powierzchnię powierzchni dyspersji ciepła;
• duża liczba potu i gruczołów łojowych (u krów ras europejskich jest jeden i pół razy mniej);
• Krótka, rzadka i ciasno sąsiadująca wełna dzikiego byka nie zapobiega uwalnianiu ciepła;
• Gruczoły ślinowe są w stanie wyprodukować dużą ilość tajemnicy, co ułatwia trawienie suchej i szorstkiej żywności.

Dostosowanie do stylu życia w regionach tropikalnych przejawia się również w odporności na choroby, w tym telerowane przez owady. Odporność na infekcje zapewnia wysoki poziom białych krwinek. Skóra garbowanego byka jest gęsta, obficie pokryta tłuszczem i uwalnianiem gruczołów potu, więc kleszcze, które przenoszą piroplazmosę. Informacje uzyskane w wyniku badań sugerują, że zwierzę jest odporne na stopę i piłkę nożną, gruźlicę, brucelozę i inne choroby, które powodują znaczne uszkodzenie najbardziej udomowionych rodzajów bydła.

W naturalnych warunkach żyjących w naturalnych warunkach długość życia wynosi 15-20 lat. W niewoli z dobrymi warunkami zatrzymania zwierzęta mogą żyć do 25-30 lat.

Łacińska nazwa zwierzęcia - bos taurus indicus. Nie było możliwe ustalenie pochodzenia i znaczenia słowa „ZEB”.

Jak to wygląda

Wygląd Zebu ma następujące charakterystyczne cechy:

Główną różnicą, która rozróżnia azjatyckie zwierzęta gospodarskie wśród innych rodzajów bydła, jest muskularny tłuszczowy garb na zwleci. U niektórych osób ciężar garba osiąga 10 kg. Ze względu na dodatkową wagę podzielone są kolczaste procesy kręgów regionu szyjnego.

Specyficzne funkcje zewnętrzne obejmują obszerne skórzane fałd między przednimi kończynami.

Rodzaje

ZEB jest jednym z czterech podgatunków Bos Taurusa z rodzaju prawdziwych byków. Istnieje jego nieoficjalny podział na dwie grupy:

• Azjatyckie krótkie stawki zebu.
• Afrykańskie długie zebu, które różni się od gatunków azjatyckich z bardziej imponującymi garbami i masywnymi rogami.

Ostatnio, w niektórych źródłach można spotkać wzmiankę o Iranu, Azerbejdżanie lub Kubańczych Zebu. W takim przypadku oznacza to nie odrębny gatunek, ale przynależność terytorialna populacji. W związku z ekspansją obszaru zwierząt naukowcy uważali, że wskazane jest oznaczenie populacji w siedlisku.

Czasami dzikie byki są błędnie liczone z antylopami. Takie zamieszanie występuje z powodu faktu, że antylopy nie stanowią jednej grupy i okresowo przypisują niektórych przedstawicieli rodziny seksu.

Wśród przedstawicieli podgatunków są duże i karłowate zeb. Wzrost zwykłych byków osiąga 1,5 metra, długość ciała wynosi 1,6-1,7 m. Maksymalna waga mężczyzn wynosi 800 kg, kobiety mają średnią masę w granicach 400-550 kg.

Krowy i byki karłowate rzadko rosną powyżej 90 cm. Średnia waga dorosłych osiąga 120-160 kg.

Cechą Zebu jest powolny wzrost i zestaw masy. Zwierzę osiąga maksymalną wielkość tylko 3-4 lata po urodzeniu.

Obecnie istnieje ponad 70 ras, z których przytłaczająca ilość jest hodowana w wyniku selekcji. Przekraczanie osób o pewnych cechach umożliwiło uzyskanie odmian o bardzo wysokiej wydajności. Tak więc afrykańskie krowy Zeba Swazi Rocks i Boran z rzeźnią dają mięso na 83%. Ten wskaźnik jest rzadki, nawet w fabrycznych rasach elitarnych.

Hybrydy

W ostatnim stuleciu indyjski zebu zaczął być aktywnie wykorzystywany do hybrydyzacji gatunków bydła. Wśród hodowanych ras najczęściej są następujące hybrydy ZEBA: w USA-Santa-Herthrude, Brangs, Braford, w Afryce-Afrikanter, Borsmara, Butana, w Indiach-Guizerates. Podczas przechodzenia ze skałami mlecznymi uzyskano krowę zebuwikową, odporną na choroby i zdolna do dawania mleka o wyższym odsetku tłuszczu.

Eksperymenty z hybrydyzacją inter -ROD wykazały, że hybryda YAK i ZEBU jest ograniczona do pierwszej generacji, ponieważ wszystkie samce są jałowe. Podczas przekraczania Zebu z Gayal odsetek jałowych mężczyzn wynosi 50%. Udane było przekroczenie Zebu i Bantenga. Obecnie hybryda jest aktywnie rozwiedziona w Javie i Sumatrze.

Wróżbianie Zeb w Rosji rozpoczęło się w latach 60. ubiegłego wieku. W przypadku prac hodowlanych kilka rodzajów dzikich krów zostało przywiezionych na naukową i eksperymentalną farmę rosyjskiej Akademii Nauk. Przejście bydła za pomocą zebu umożliwiło uzyskanie hybryd, które przekazały gen oporności na różne choroby. Badania wykazały, że białaczka nie rozwijała się u gatunków hodowanych w wyniku przejścia, podczas gdy w zwykłych ras odsetek występowania raka krwi wynosi od 20 do 30 %.

Reprodukcja

Rasa krów Zeba różni się od innych przedstawicieli rodziny w późnym dojrzewaniu. Gotowość do krycia u kobiet występuje w wieku 4 lat i u mężczyzn - w wieku 5 lat. Nie wszyscy młodzi mężczyźni obejmują kobiety w pierwszym okresie ślubnym, zwykle dzieje się tak po 1-2 latach.

Rut Zeb zaczyna się w marcu. W ciągu miesiąca odbywają się walki między mężczyznami, których zwycięzcy wychodzą bardziej dojrzałe osoby.

Ciąża u kobiet trwa prawie rok, a kończy się narodzinami jednego cielęcia. Cub waży około 40 kg. Cielęta stają się względnie niezależne: przez miesiąc żywią się mlekiem matki, a następnie przełączają się na żywność roślinną.

Kobiety mogą przynosić cielęta przez 10 lat. Czas trwania okresu międzyetnicznego zależy od siedliska. Na przykład w Azji dzika krowa jest w stanie oddawać potomstwo rocznie, podczas gdy w Afryce Zebu rodzi raz na dwa lata.

Gdzie to mieszka

Krowy ZEB - mieszkańcy szerokości tropikalnych i subtropikalnych. Historyczny obszar zwierzęcia jest uważany za terytorium współczesnych Indii, Iranu i Pakistanu. Później podgatunki rozprzestrzeniane w Afryce, południowych i wschodnich regionach Azji, na wyspie Madagaskaru. W XIX wieku zwierzę zostało zabrane do Australii i Ameryki, gdzie zostało skutecznie przystosowane.

Gdzie mieszka

Obecnie Zebu jest głównie zwierzakiem. Są używane w siedliskach jako siła przeciągająca lub transportowa. Na wolności Zebu żyją w stadach, nieustannie poruszając się w poszukiwaniu jedzenia. Naturalne siedlisko - równiny pokryte roślinnością ziołową oraz rzadkimi drzewami i krzewami. Ponieważ zwierzęta stale potrzebują dużej ilości wody, często można je znaleźć w pobliżu zbiorników.

Co je

Zebu, podobnie jak wszystkie wyartykułowane ssaki, ma czterokamerowy żołądek, który pozwala zwierzęciu wydobyć maksymalną ilość składników odżywczych nawet z szorstkiej żywności. Podstawą diety jest trawa. W przypadku braku wystarczającej ilości zielonej masy, Krutogorsk Bull jest w stanie jeść suszone rośliny roślin, ściółkę leśną, trzcinę, liście i cienkie gałęzie drzew i krzewów.

Z powodu gorącego klimatu dzikie krowy zużywają dużą ilość cieczy. Podczas podlewania z naturalnych zbiorników zwierzęta jedzą skorupiaki wykopane z mułu.

Ile mleka daje krasę krasnoludzką zeb

Krasnolud Krasnoludowy jest odpowiedni do utrzymania zwierzęcia domowego znacznie więcej niż dużych odmian. Mini-Zeru dojrzewają szybciej i są gotowi na hotel po 16-18 miesiącach, a duże dzikie krowy osiągają dojrzewanie. Kobiety po urodzeniu pierwszego cielęcia zaczynają dawać mleko, a jego ilość w każdym kolejnym hotelu wzrasta.

W ciągu dnia krasnoludka Zeba daje około 3 litrów mleka. Jego zawartość tłuszczu wynosi 8-9%. Mleko dzikiej krowy jest cenione nie tylko dla wartości odżywczej, ale także wysokiej zawartości kwasu fosforowego niezbędnego do normalnego działania układu sercowo -naczyniowego.

W dużych odmianach średnia wydajność mleka rocznie wynosi 500-700 litrów. Skały mleczne mogą oddać do 1000 litrów mleka rocznie.

Ciekawe fakty o Zebu

• Dla Indian Zeba jest świętym zwierzęciem, personifikującym obfitość, czystość i szlachetność. W starożytnych Indiach morderstwo krowy uznano za jedną z najstraszniejszych przestępstw i było karane kary śmierci. Dziś rzeź Zeba jest ograniczona przepisami prawie całego terytorium Indii, z wyjątkiem dwóch stanów: Bengal Zachodni i Kerali. W gospodarstwie Zebu jest używany do 12 lat, a następnie uwolnione są zwierzęta starzejące. Byki zwykłe, gdy ludzie wchodzą w osady, spokojnie spacerują po drogach, mieszkają na plażach, szwagaj w śmieciach.
• Różnica między Zebu a innymi zabarwionymi zwierzętami polega na tym, że ich proces jest wypełniony tkanką mięśniową, a nie tłuszcz. Misja garba w Zebu nie została jeszcze zainstalowana.
• Na Madagaskaru Zeb jest szczególnie szanowanym zwierzęciem. To szczególny symbol wyspy. Zatwierdzając nowy emblemat Madagaskaru w 1992 roku, postanowiono przedstawić na nim głowę zwierzęcia.
• Ze względu na szczegóły mocy Zebu - jego mięso jest twarde, z dużą liczbą włókien, ale jednocześnie bardzo smaczne i soczyste. Specjalny przysmak jest uważany za garb zwierzęcia, którego krój przypomina marmurową wołowinę z dużą ilością tłuszczu. Antandrui (rdzenna narodowość wyspy Madagaskar) nauczyła się wydobywać część garba bez zabijania zwierzęcia.
• W związku z długotrwałym dojrzewaniem zebu, użyj ich jako siły szkicowej tylko w wieku 3-4 lat. Aby zwiększyć wytrzymałość, mężczyźni są zamkuli. Odpowiedni Zebu do jazdy.
• W Azji i Afryce obornik Zeba jest używany nie tylko jako nawóz. Suszone ciastka są ogrzewane przez mieszkanie, a mieszany obornik ze słomą jest materiałem budowlanym. Ponadto odchody krowie są niezbędnym elementem do prowadzenia rytuałów religijnych.