Opis góry amur from the red book

Góry Amur należą do podgatunków kóz górskich i są bardzo podobne do zwykłych kóz domowych. Nazwa została odebrana z siedliska, w którym żyli w wielu ilościach. Jednak we współczesnym świecie zwierząt jest ich bardzo niewiele.

Opis zwierzęcia

Na zewnątrz góra Amur jest bardzo podobna do małej kudłej kozy, stojącej szczelnie na niskich kończynach. Mieć potężną pierś i silne ciało. Należą do seksualnego oddziału artykułów. Gorales - forma przejściowa z kozła do antylopy.

Jak to wygląda

Zwierzę ma różnicę od innych gatunków kształtu rogów i ruchomego owłosionego ogona, który ma 18 cm długości.

Ciało dorosłych kozy wynosi około 1 m, waga nie przekracza 40 kg. Zwierzęta są niskie, osiągają 75 cm. Mają małe, zgięte ostre rogi czarnego koloru oprawione przez pierścienie poprzeczne.

Kolor wełny często się zmienia, ale główny to:

• ciemny szary;
• kasztanowy;
• Całkowicie biały.

Młode zwierzęta mają ciemniejszą wełnę. Ozdobione ciemnym paskiem rozciągającym się od łuku głowy przez cały grzbiet. Na gardle dekoracja w postaci szerokiej białej plamki spadającej w klatkę piersiową mężczyzny. Czubek ogona jest prawie biały.

Gęstość futra zmienia się w cyklu rocznym:

• Latem mają krótką, rzadką wełnę;
• Zimą staje się długa i wspaniała z szorstką konstrukcją, przypominającą wilka.

Amur Goat ma małe, ale bardzo mocne kopyta. Pozwalają ci odczuwać wszystkie zmiany powierzchni i zapewnić szybkie ruchy w górach i stromych zjazdach.

Jakie są inne odmiany

Nazwa szklarni górskich ech z indyjskim terminem „Ngoran”. W Indiach możesz spotkać krewnego gatunku Amur - górę Himalajów.

Kolejnym krewnym gatunkiem są Chiny, Tybet i północ od Indii.

Himalajska góra

Mieszka w leśnych skalistych tablicach lub suchych zboczach górskich położonych nie więcej niż 3900 m nad poziomem morza na terytoriach:

1. Gimalaev;
2. Wschodni Tybet;
3. Regiony górskie Pakistanu;
4. Górna Birma;
5. Chiny i Nepala;
6. Indie i Butana.

Zwierzęta średnie, gęsta budowa ciała. Wolą osobny styl życia lub zbierają się w małych grupach.

Przestraszona koza zaczyna syczeć i ucieka z szybkimi skokami na klify. Nie mogą biegać szybko, ale poruszają się sprytnie wzdłuż stromych zboczy, skaczą do trzech metrów.

Pokarcia zwierząt w lecie składa się z trawy, młodych pędów krzewów i drewna, liści, żołędzi, innych owoców. Zimą, gdy jedzenie nie wystarczy, jedzenie składa się z igieł, grzybów, drewnianych porostów.

Tybetańska góra

Siedlisko tego gatunku znajduje się na północ od Myanmaru, w zestawie i Indiach. Występuje na wysokości 1900 do 4500 m nad poziomem morza w lasach położonych na skałach. Migruj zimą, zmniejszając wysokość różnych rodzajów lasów poniżej linii śniegu.

Chińskie góry prowadzą dzienny styl życia, aktywny wczesnym rankiem i późnym wieczorem. Karmi się porostami. Nie odmawiaj różnych ziół, chwastów, gałązek drzew. Są singlem, ale czasami wchodzą do małej grupy do kobiety i jej potomstwa.

Charakter i styl życia

Uczestniczył w życiu, które osiedlone życie. Są one zbierane w małych grupach, aby wybrać optymalne terytorium. Żyj przez cały czas, odejdź tylko nagłym, ale nie posuwają się daleko.

Charakterystyczną cechą kóz górskich jest ich powolność. Charakteryzują się również przywiązaniem do miejsca zamieszkania, oznaczone go specjalną odcinaną odcinaniem od gruczołów między. Latem, z wystarczającą ilością jedzenia, żyją na bardzo małym terytorium, o średnicy do 600 kroków.

Najniebezpieczniejszym okresem ich życia jest zima, kiedy luźny śnieg nie pozwala na szybki ruch, a zwierzęta stają się łatwymi ofiarami. Dlatego do czasu zbliżania się do zimy są zjednoczone grupy. W rezultacie obszar zamieszkania wzrasta do 2 km.

Zimą góry żyją tylko na skałach. Tam silne wiatry dmuchają w pokrywę śnieżną, która pozwala znaleźć suchą żywność

Co je

Dieta roślinożernych składa się z trawy, liści lub krzewów. Dzikie kozy nie odmawiają lasu i lancetowatej turzycy.

Jesienią żywią się żołędziami, upadłymi liśćmi, suchą trawą. Zimą dieta zawiera cienkie gałązki drzewa liściastego, igieł, porostów, grzybów. Zwierzęta są bezpretensjonalne, do diety uwzględniono do 60 gatunków różnych roślin i gałązek drzew.

Gdzie to mieszka

Jest długim przedstawicielem zwierząt, które wcześniej miały duże obszary zamieszkania. Spotkałem się na górzystym brzegu Amur. Poza krajem były w Himalajach, na półwyspie Korei, w górzystych miejscach Chin. Naukowcy przypisują górę AMUR i Himalajów przedstawicielom jednego typu.

Poszczególni eksperci nalegają, aby kraj AMUR był odrębnym poglądem

Największe populacje żyją w Primorye, gdzie forma artystycznego dyskoteka jest badana w długoletnich rezerwach Dalekiego Wschodu: Lazovsky i Sikhota-Alinsky.

Reprodukcja

Okres propagacji niniejszych podgatunków trwa wrzesień - listopad. Okres ten naznacza zwiększona agresja, liczne walki i małe potyczki.

Pod koniec wiosny grupy rozpadają się, ich ciężarne kobiety szukają bezpiecznych miejsc na nadchodzące porody. Osiedlił się w pobliżu pastwisk z dobrym jedzeniem i niedaleko wody.

Ciąża trwa 8 miesięcy. Od jednej do dwóch kóz rodzi się. Następnego dnia po urodzeniu noworodki już poruszają się niezależnie, a za tygodniem wskakują na skały. Niezależne życie zaczyna się w wieku jednego roku.

Po drugim wieku stają się zwierzętami dojrzałymi seksualnie. Ssak żyje od 8 do 10 lat. W niewoli oczekiwana długość życia wzrasta do dwukrotności.

Naturalni wrogowie

W kozie górskim miejscowa populacja zawsze doceniała mięso i gęste, ciepłe futro. Zwierzęta były eksterminowane przez wielbicieli medycyny tybetańskiej, które obdarzają mięso kóz z właściwościami leczniczymi.

Oprócz łowców i kłusowników, kozy górskie mają naturalne zjadaczy - drapieżne zwierzęta. Należą do nich wilki, lamparty śnieżne, lynxes, lamparty.

czerwona książka

Kraj Amur jest wymieniony w Czerwonej Księdze Rosji jako zwierzę pierwszej kategorii rzadkości. Ma status ochronny: zagrożenie zniknięciem gatunku wchodzącego na terytorium federacji na północnych obrzeżach jej zasięgu.

Koza górska jest wymieniona w czerwonej księdze terytorium Primorsky`ego, jako gatunek redukujący, który w krótkim czasie może mieć status zniknięcia.

Status naturalny: wymieniony w międzynarodowej czerwonej książce.

Główne przyczyny wyginięcia

Gorales to dość płodny gatunek kóz górskich. Jednak śmierć zwierząt w młodym wieku (od sześciu miesięcy do półtora roku) osiąga duże wartości- około 36%.

Najważniejszym powodem zmniejszenia liczby jest ich eksterminacja przez myśliwych i zmiana miejsc siedlisk. Oprócz śmierci kóz górskich od ludzi i zwierząt drapieżnych, wiele młodych zwierząt umiera podczas polowania z orłami i harzami.

Obecna sytuacja z populacją

Liczba kozy górskiej AMUR jest nieznana. Rachunkowość w rezerwach nie była wykonywana przez wiele dziesięcioleci.

Według przybliżonych szacunków na terytorium Primorsky, od 700 do 900 celów na żywo. Którego większość jest zachowana przez rezerwy i rezerwy.

Jakie środki zastosowano do ochrony

Kraj Amur jest wymieniony na czerwonej liście MSOP. Federacja Rosyjska nakłada zakaz polowania i łapania kóz górskich. Aby zachować kozy amur, utrzymywane są środki:

• wzmocnienie jego ochrony na obszarach chronionych;
• Rozszerzanie działań w zakresie utrzymania w woliach.

Fabrects są strzeżone w rezerwach i rezerwatach. Jednostki propagują się w niewoli. Silniejsze młode zwierzęta są uwalniane w celu kontynuowania tego rodzaju.

Ciekawe fakty o zwierzęciu

1. Dziś kozy górskie mnożą się w rezerwach, w których rośnie ich liczba. Jednak po zwolnieniu na wolności po prostu znikają.
2. Eksterminacja wyglądu osoby i drapieżników zmieniła siedlisko zwierząt. Powodem była aktywna eksterminacja ich wilków. Dzisiaj w siedliskach dzikich kóz są nawet ślady tygrysów.
3. Wysokość śniegu w obszarach zamieszkania negatywnie wpływa na populację. Z wysokością osłony śnieżnej do 40 cm, idą do małych bez śniegu.
4. Próby utrzymania zwierząt w zoo nie powiodło się.
5. Kraj Amur jest przedstawiony na pamiętnej monecie Rosji.