Kinkaju: zdjęcie, opis

Kinkazhi (Potos Flavus) - mały drzewny ssak z rodzin szopa domowych, jedyny przedstawiciel klanu. Małe zwierzę o wzruszającej twarzy bardzo lubi miód i słodkie owoce. „Honey Bear” - w ten sposób nazwa egzotycznego zwierzęcia jest tłumaczona z języka indyjskiego.

Lasy tropikalne w Ameryce Środkowej i Południowej od południowego Meksyku do Brazylii są powszechne.

Jak wygląda Kinkazh?

W szczególności z powodu podobieństw zewnętrznych z powodu wytrwałego ogona i oczu skierowanych do przodu, systematyczny przez długi czas przypisał Kinkazhowi naczelne. Ale badanie DNA tej bestii sprawiło, że naukowcy ponownie rozważali swoje poglądy. Okazało się, że nie ma on nic wspólnego z naczelnymi. Badania anatomiczne i genetyczne wykazały, że najbliższymi krewnymi niedźwiedzia miodowego są szop szopowy (szopy, Nosuhi, Kaskomitsli). Na zewnątrz i w stylu życia Kinkazhi bardzo przypomina Olo (małe zwierzę z rodziny szopów), czasem nawet je karmią. Porównaj: po lewej stronie na zdjęciu - Kinkaju, po prawej - olgo.

Długość ciała-42-57 cm, ogon-40-55 cm, waga 1,4-4,5 kg. Wełna zwierzęcia jest krótka i miękka, piękna brąz z czerwonawym odcieniem. Głowa jest okrągła, oczy są duże, uszy są małe, szeroko umieszczone.

Kinkazh może szybko poruszać się po drzewach, a jako „pas bezpieczeństwa” używa długiego wytrwałego ogona: trzymając go za jedną gałąź, jednocześnie przenosi się do innej. Ogon jest jedną z cech, które odróżniają Kinkazh od Olo, który ma ogon, choć długi, ale nie wytrwałość.

Przednie kończyny zwierzęcia są bardzo zręczne. Może zwisać do góry nogami, trzymając ogon przy gałęzi, podczas gdy łapy są agresywnie kontrolowane owocami. Tylne nogi są dłuższe niż z przodu. Dłonie bez wełny palce są wyposażone w dobrze rozwinięte pazury.

Styl życia Kinkazh

Kinkaja - wyłącznie zwierzęta. Ponieważ zwierzęta zawsze trzymają się wysoko w koronach drzew, rzadko stają się ofiarami drapieżników naziemnych, w szczególności Yaguar. Dla żywych ptaków prowadzących w ciągu dnia zwierzę nie jest dostępne, ponieważ w ciągu dnia jest ukryte w zagłębienia. W przypadku sowy nieczystej, miód niedźwiedź jest zbyt duża ofiara. Więc zwierzę miało szczęście - z natury praktycznie nie ma wrogów. Zchodzi wyjątkowo rzadko na ziemię, a styl życia drewna zapewnia pełne bezpieczeństwo.

W koronach drzew zwierzę znajduje mnóstwo żywności. 90 % jego diety to owoce i preferuje dojrzałe i słodkie owoce. W niektórych częściach siedliska Kinkazh dywersyfikuje dietę owadami - mrówkami, termitami itp.D. Ale zwierzę doświadcza specjalnego uzależnienia od nektaru kwiatów i miodu. Wykopuje te gadżety bardzo długim językiem.

Na zdjęciu Kinkazh pokazuje swój długi wąski język.

Na podbródku, gardła i klatki piersiowej Kinkazh są gruczoły, które wytwarzają zapachowy sekret. Z ich pomocą zwierzęta oznaczają granice swojego terytorium, które może osiągnąć 30-50 ha.

Najczęściej niedźwiedzie miodu karmią jeden po drugim, ale jeśli jedzenie jest w obfitości, mogą jeść w grupach.

Zazwyczaj zwierzęta, podobnie jak większość przedstawicieli drapieżnego oderwania, karmią się w nocy i od wschodu do zachodu słońca, spoczywają w schroniskach - puste drzewa lub wśród liści palmowych. W silnym upale czasami po prostu leżą na gałęziach, a w jednym miejscu mogą zebrać do pięciu osób.

Sprawy rodzinne

Społeczna grupa zwierząt składa się z mnożącej kobiety, jej młodego w wieku poniżej 1 roku, dwóch dorosłych mężczyzn, a także więcej dorosłych potomków (poniżej trzech lat). Ta struktura społeczna jest dość niezwykła dla ssaków. Z reguły samce dobrze się ze sobą dogadują, ale czasami w okresie ślubu mogą wykazać agresję. Jeden z mężczyzn zwykle dominuje - kobieta będzie do niego należała.

To niesamowite, że dwóch mężczyzn jest obecnych w grupie. Być może wynika to z faktu, że jedna osoba po prostu nie może poradzić sobie z ochroną terytorium. Trudno jest objąć obszerny obszar zapachowymi tagami, w tym grupa kobiet, dodatkowo strona może częściowo pokrywać się z miejscem co najmniej jednego samotnika mężczyzny.

Kobiety w wieku około trzech lat zwykle opuszczają rodzinę. Dziedziczenie statusu społecznego w grupach idzie wzdłuż męskiej linii, a terytorium przechodzi od ojca do synów.

W grupach zwierzęta demonstrują zachowania społeczne: nieustannie uporządkują wełnę - czyszczą się, bawią się młodymi itp.D.

Niektóre Kinkaju mieszkają samotnie w swojej indywidualnej stronie, co może pokrywać się z siedliskiem mężczyzn grupowych.

Zwierzęta te mają bardzo niskie tempo rozmnażania - kobiety rodzą tylko jednego młodego nie więcej niż raz w roku. Ciąża trwa 112-118 dni. Przez około 2 miesiące dziecko je mleko i porusza się z tyłu matki, a następnie stopniowo zaczyna przyzwyczaić się do niezależnego życia. U mężczyzn dojrzewanie występuje po 1,5 roku, u kobiet - w wieku 2,5 lat.

Kinkazh można przechowywać w domu, na przykład w Meksyku, nie są one rzadkie jak zwierzęta domowe. W Rosji, nawet w przypadku ogrodów zoo, ci mali krewni szopów są rzadkością.

Oczekiwanie życia w naturze Kinkaju wynosi średnio 24 lata, w niewoli - do 32 lat.