Jak określić twardość wody w domu

Silna woda jest podstawową przyczyną całej grupy problemów domowych: wapna na kranach i zlewozmywakach, białe plamy na potrawach, skala na elementach grzewczych urządzeń. Ilość proszku dodana do pralki, dawka polifosforanów przed systemem odwróconej osmozy, a nawet długość życia ryb akwariowych zależy od jakości zaopatrzenia w wodę. Dlatego ważne jest, aby wiedzieć, jak określić sztywność wody w domu.

Koncepcja sztywności

Twardość wody jest połączeniem jej chemicznych i fizycznych cech związanych z ilością soli metali ziem alkalicznych (w szczególności wapnia i magnezu). Im mniej soli zawiera w wodzie, tym bardziej miękka jest rozważana. W naturalnych warunkach poziom sztywności jest niestabilną wartością i może się różnić w ciągu roku, wzrastając wraz z silnym odparowaniem płynu i malejącym w porze deszczu.

Rozróżnij stałą sztywność spowodowaną obecnością soli i tymczasowych utworzonych przez wodorowęglany. Ten ostatni nie stanowi dużego problemu, ponieważ można go łatwo wyeliminować przez gotowanie.

Nadmiernie twarda woda nie tylko zmniejsza życie urządzeń gospodarstwa domowego, przyczyniając się do tworzenia skali na elementach grzewczych, ale także szkodzi zdrowiu. Regularne stosowanie płynów o wysokiej zawartości soli podrażnia błonę śluzową jelit i jest jednym z powodów tworzenia kamieni w nerkach. Jednak nadmiernie miękka woda ma również wady: jej stałe użycie może wywołać korozję rur z powodu braku buforu kwasowo-zasadowego, który zapewnia sztywność wodorowęglanu.

W przypadku liczbowej ekspresji właściwości płynów stosuje się stopnie sztywności i miligramów podmiotów na litr (M-EKV/L). Jeden M-EKV/L odpowiada zawartości 20,04 mg wapnia lub 12,6 mg magnezu w litr. W krajach przestrzeni postsowieckiej zaleca się stosowanie wody z sztywnością nie wyższą niż 7 m-OKV/L oraz w Europie-1,2 M-OKV/L.

Zgodnie z obecnym standardem, ogólnie przyjęta jednostka pomiaru uwzględniono stopień sztywności - 1 ° W. Zgodnie z tym wskaźnikiem Woda jest podzielona na trzy kategorie:

• Trudne - ponad 10 ° W;
• Średnia sztywność - 2–10 ° G;
• Miękkie - do 2 ° F.

Metody pomiaru

Najbardziej niezawodny sposób pomiaru sztywności wody jest analiza laboratoryjna. Można to dokonać na stacjach sanitarnych i epidemiologicznych, gdzie eksperci nie tylko określi stężenie soli, ale także rejestrują zawartość innych szkodliwych zanieczyszczeń - azotanów, pestycydów, siarkowodoru itp. D. Analiza jest jednak uważana za dobrowolną podczas organizowania autonomicznego systemu zaopatrzenia w wodę, lepiej ich nie zaniedbać - więc mieszkańcy domu będą pewni, że nie są zagrożone zakażeniem i innymi poważnymi konsekwencjami zużycia płynu bezużytecznych do picia. Wykonaj badanie natychmiast po pompowaniu nowej studni.

Do analizy konieczne jest:

1. Otwórz dźwig i spuść wodę przez 30 minut - pozbędzie się stagnalnej cieczy i umyj cząstki metalu, które nieuchronnie gromadzą się w rurach żelaza.
2. Zdobądź wodę w czystej plastikowej lub szklanej butelce. W tym celu pojemnik spod wody mineralnej jest całkiem odpowiedni. W żadnym wypadku nie należy przyjmować pojemnika, w którym był wcześniej napój gazowany, ponieważ pozostałości barwników i chemikaliów, które w nim zachowały się, zniekształcą wyniki badania. Konieczne jest ostrożne zebranie cieczy z cienkim strumieniem, aby uniknąć nadmiernych efektów tlenu.
3. Zamknij pojemnik wypełniony pod samą szyją, pokrywka, włóż gęstą nieprzezroczystą torbę i dostarczyć do laboratorium przez dwie godziny, gdzie rozpoznają sztywność wody i powiadomić osobę, która skontaktowała się z SES.

Jeśli analiza z jakiegoś powodu nie jest możliwa, sztywność można określić metodami alternatywnymi. Metody te są łatwe do zastosowania w domu i są dostępne dla wszystkich, jednak w przypadku badań laboratoryjnych ich dokładności nie można porównać.

Diagnostyka według stopnia pienionego

Sole wapnia i magnezu mają zdolność tłumienia tworzenia się pianki, łącząc mydło w nierozpuszczalne związki. Z tego powodu potrawy są wyjątkowo słabo prane w twardej wodzie i rzeczy praktycznie nie są myte. Jedna z podstawowych metod określania charakterystyk wody jest oparta na nim: jeśli mydło jest zwykle spienione, sztywność jest średnia, jeśli w ogóle nie pienuje się - zwiększona.

Dla porównania możesz kupić dwie butelki wody o różnej sztywności (ten parametr jest wskazany na etykiecie) i wylać płyny spod kranu do trzeciego pojemnika. Następnie musisz wziąć taką samą ilość mydła, a jednocześnie spożywać go we wszystkich pojemnikach. Rezultatem będzie piana, którą władca powinien mierzyć.

Przybliżona sztywność płynu testowego mierzone prostymi obliczeniami arytmetycznymi: Na przykład, jeśli w miękkiej wodzie (1 ° g) Wysokość pianki wynosi 15 cm, w twardej (15 ° F) -1 cm, a w wodzie z kranu-6 cm sztywność tego ostatniego jest arytmetyka średnia z dwóch pierwszych parametrów (t. mi. 8 ° W). Jednak opisanej metody nie można nazwać całkowicie wiarygodnymi - kierowanymi przez nią, możesz uzyskać tylko ogólne wyobrażenie o cechach wody.

Intensywność tworzenia skali na urządzenia gospodarstwa domowego (garnki, czajniki, hets) pozwala nam również wyciągnąć wnioski na temat sztywności. Tak więc, jeśli aeratorzy dźwigów w domu są zatkane w ciągu miesiąca, najprawdopodobniej zawartość soli przekracza 10 M-OKV/L.

Kontrola smaku

Trudno jest opisać różnicę między smakiem miękkiej i twardej wody, ale prawie nierealne jest to, że nie rozumiemy jej z praktycznym porównanie. Warto zauważyć, że przedłużone szkolenie pozwala określić sztywność z błędem do 2-3 M-EKV/L, a czasem jeszcze dokładniej.

Zasada diagnostyki jest podobna do sprawdzania pieniaka: Konieczne jest zakup dwóch butelek o różnej sztywności, wlać trzeci pojemnik badany płyn i naprzemiennie smakować ze wszystkich pojemników. Na podstawie odczuć smaku określają, która wartość jest bliżej wody z kranu.

Dla tych, którzy próbują zidentyfikować poziom sztywności do smaku, pomoże również herbata na całym liściu. Faktem jest, że w twardej wodzie napój zyskuje lepkość, błotnisty odcień i metaliczny posmak, podczas gdy miękki nadaje mu kolor brązowo-pomarańczowy z bursztynowym odcieniem i przyjemnym bogatym smakiem. Pakowana lub ziarnista herbata do eksperymentu nie jest odpowiednia, ponieważ może zawierać barwniki.

Za pomocą pasków wskaźników

Specjalne testy określenia sztywności wody można kupić w sklepach PET, markowych urządzeniach gospodarstw domowych lub za pośrednictwem witryn internetowych. Paski wskaźnikowe to kawałki papieru impregnowane odczynnikiem, który zmienia kolor w kontakcie z cieczą. Intensywność kolorów będzie się różnić w zależności od stężenia soli. Szczegółowe instrukcje do użytku są wskazane na opakowaniu z testami.

Główną wadą metody jest to, że czasami trudno jest zinterpretować wynik. Następnie test powtarza się kilka razy, przez oko określającym intensywność kolorów i porównując go z proponowaną paletą. A jeśli weźmiemy pod uwagę, że paski wskaźników wysokiej jakości są najczęściej produkcją zagraniczną, musisz również przenieść te jednostki z Europy na rosyjskie.

Ponadto nawet ścisłe przestrzeganie wszystkich warunków testu nie gwarantuje stu procent dokładności wyniku. O wiele lepiej jest użyć specjalnego urządzenia rodaka lub miernika TDS, który może określić sztywność w oparciu o przewodność elektryczną wody. Jednak takie urządzenie kosztuje przyzwoite pieniądze i wymaga właściciela określonych umiejętności.

Metody zmiękczania

Możesz sprawdzić poziom sztywności na kilka sposobów, ale jest to tylko połowa przypadków. Oczywiście, jeśli woda jest miękka, nie wymaga żadnych dodatkowych działań, ale zwiększona sztywność jest problemem wymagającym eliminacji. Do tego stosowane są następujące metody:

• Obróbka cieplna (gotowanie). Jest uważany za najlepszą opcję neutralizacji sztywności utworzonej przez wodorowęglany, ale w innych przypadkach nie jest odpowiedni.
• Czyszczenie przez odwrotną osmozę. Metoda oparta jest na płynie pod ciśnieniem przez błony poliamidowe, przepuszczalne tylko dla cząstek, których wielkość jest mniejsza niż średnica cząsteczek wody lub równa jej (na przykład tlen). Woda przechodzi z bardziej skoncentrowanego roztworu do mniej skoncentrowanego, to znaczy w przeciwnym kierunku dla osmozy, w wyniku czego jest oczyszczona z najbardziej szkodliwych zanieczyszczeń.

  Wydajność czyszczenia może osiągnąć 99,9%. Wśród niedociągnięć tej metody warto zwrócić uwagę na nieuniknione wstępne przygotowanie cieczy przedłożone membranie.

• Odczynnik zmiękczanie, to znaczy dodanie pewnej ilości sody lub wapna hydratowego. W tym przypadku grunty alkaliczne przechodzą do nierozpuszczalnych związków, a następnie wpadając w osad. Metoda implikuje dokładną dawkę odczynnika, a następnie filtrację.
• Elektrodializy - proces zmiany stężenia roztworu poprzez uwalnianie z niego soli pod wpływem prądu elektrycznego. Metoda jest pracochłonna i dość kosztowna, dlatego jest stosowana głównie w instalacjach przemysłowych.
• Kationum - mijający płyn przez specjalny materiał zwany zapaleniem kacie. W procesie filtrowania kationów, które przyczyniają się do tworzenia skali, są wchłaniane przez materiał i zastępowane jonami sodu lub wodoru. Katowanie pojedynczej sinia zmniejsza poziom sztywności do 0,05–0,1 ° G i dwa etapy -do 0,01 ° G.

Osoba używa co najmniej dwóch litrów płynu dziennie, której jakość ma bezpośredni wpływ na jego stan zdrowia. Czysta woda z optymalną zawartością niezbędnych elementów śladowych pomaga przywrócić równowagę w ciele i zapewnić normalne funkcjonowanie tego ostatniego, dlatego niezwykle ważne jest kontrolowanie jej charakterystyki.