Animal tundra
Zadowolony
Tundra to naturalna strefa, prawie pozbawiona roślinności lasu i położona wokół oceanu arktycznego lub wysoko w górach. Klimat tundry jest surowy. Zimą zamiety szaleją przez tygodnie, a mrozy osiągają -50 ° C. Latem kolumna termometru nie wzrasta powyżej+14 ° C, mrozy nie są rzadkie, a nawet śnieg. Istnieje niewielkie opady, ale z powodu niskich temperatur odparowanie jest słabe, więc woda pozostaje w glebie. W rezultacie tundra charakteryzuje się silnym bagiennym. Jednym słowem, warunki życia dla zwierząt w tundrze są niezwykle niekorzystne i tylko kilka gatunków przystosowanych do ekstremalnych warunków tej naturalnej strefy.
Lis
Dobrym przykładem zwierzęcia ze specjalnymi urządzeniami do życia w tundrze jest lis arktyczny.
Na zewnątrz przypomina lisa, z którego ma bardziej przysiady, skróconą twarz i bardziej krótkie uszy. Futro lisa jest gęste, wysokie, bujne, a nawet stopy są pokryte wełną, co zmniejsza utratę ciepła i pozwala zwierzęciu chodzić po lodzie.
W Tundrze i Forest -Stunra w Eurazji i Ameryce Północnej znajduje się lis arktyczny. Woli pozostać w otwartych przestrzeniach. To jest wieczny włóczęga, nieustannie wędrująca w poszukiwaniu jedzenia. Wszystko, co zwierzę może złapać lub znaleźć: Lemmings, ptaki i ich jaja, emisje morza, padlina itp.D. W szczególnie trudnych czasach zjada jagody i różną roślinność zielną.
Bardzo owocne: w środkowym litr jest 11-12 szczeniąt, czasem do 22. Prawdopodobnie taka obca płodność wiąże się z wysoką śmiertelnością młodych ludzi, ponieważ ponad połowa młodych nie jest przeznaczona do przetrwania pierwszej zimy.
Gronostaj
Ten mały przedstawiciel rodziny Kunah przylega do połowy otwartych w pobliżu biopus. Żyje zarówno w tundrze, jak i w lasach różnego typu, przenika do stepu przez stosy lasów.
Ton koloru i jakość futra zmieniają się geograficznie. Dramatycznie dwukolorowe kolorowanie ciała w letnim futrze jest charakterystyczne: górna część jest ciemnobrązowa, dno jest białe, z ostrą granicą między nimi. Zimą, na północ od zakresu, całe śnieżne futro, z wyjątkiem końcówki ogona, które jest zawsze czarne.
Ground Predator, swobodnie porusza się, jak wszystkie małe kuny, w norach gryzoni, gdzie je łapie. Pływa idealnie i dobrze wspina się drzewami. Bardzo ciekawy, odważny, a nawet agresywny.
Gryzonie panują w diecie. Jeśli to możliwe, rujnuje gniazda ptaków, jedząc jaja i pisklęta, atakuje ptactwo wodne, odważnie skacząc za nimi w wodzie.
Niedźwiedź polarny
Ta największa ze współczesnych przedstawicieli rodziny niedźwiedzia żyje w surowych i śnieżnych pojęciach pasa arktycznego Tundry.
Długość ciała białego niedźwiedzia wynosi 160–250 cm, wysokość na ulanie wynosi około 1,5 m, masa wynosi 350–450 kg, ale szczególnie duże okazy o wadze ponad 800 kg pojawiają się. Ciało, w przeciwieństwie do niedźwiedzi wyczerpujących, jest stosunkowo długie, a łapy są krótkie.
Wełna jest zwykle zanieczyszczona tłuszczem, więc najczęściej wygląda na żółtawo-szare.
Futro jest gęste i ciepłe, ale główną funkcją ocieplenia odgrywa gruba warstwa podskórnego tłuszczu.
Bardzo mobilne zarówno na lądzie, jak i w wodzie, bez odpoczynku może pływać do 30 km. W stanie nurkować kilka metrów i pływać pod wodą. Nie boi się osoby, w poszukiwaniu jedzenia może odwiedzić osady.
Sezonowe nomady są charakterystyczne: latem - na północ, zimą - na południe.
Biały niedźwiedź, w przeciwieństwie do krewnych, jest prawie wyłącznie mięsożerny. Poluje głównie na fokach - najczęściej na pieczęcie ringled, rzadziej dla Lakhtaka i innych gatunków. Czasami odwiedza korzenie koguta, w których wydobywa Cubs. POGOTY mogą żyć na resztkach jedzenia białego niedźwiedzia.
Lemmining
To są najbardziej masywne gryzonie tundra. Ich wymiary są średnio: długość ciała do 15 cm. Ogon jest bardzo krótki, nie przekracza 2,5 cm długości. Oczy i uszy są małe, ukryte w wełnie. W przypadku zwykłych lemingów raczej jasny żółty brązowy kolor jest charakterystyczny, w norweskim leming jest bardzo kontrastujący, z czarnym wzorem. Zimowe futro jest dłuższe, grubsze, jaśniejsze niż lato, czasami jest czyste białe.
Lemmining żyje w koloniach, małe powierzchowne otwory z gniazdami kopią, zimą leżą poruszania się na śniegu.
Żywią się różnymi produktami roślinnymi. Pomnóż 3-4 razy w roku, w ściółce jest do 13 szków. Szczyt liczby występuje co 3-4 lata, czasami trwa dwa lata z rzędu i jest zastępowana głęboką depresją. W niektórych latach reprodukcja masy obserwuje się jednocześnie na ogromnej całej Tundrze. W takich latach zwierzęta przyjmują masowe migracje, które są najbardziej charakterystyczne dla norweskiego lemingu: ogromne masy gryzoni poruszają się wzdłuż tundry w poszukiwaniu jedzenia, wąchając pod ich stopami, ale większość z nich umiera podczas przecinania rzek.
Lemmins służą jako główna baza paszowa lisa i innych drapieżnych zwierząt, sowa polarna.
Arctic Gopher
Innym gryzoni, który przystosował się do życia w trudnych warunkach tundry, jest arktyczny goper. Ma beżowe włosy z białą plamką.
Ze względu na zimny klimat w diecie tego gryzoni znaczącym udziałem jest pasza zwierząt (owady, padlina). W drugiej połowie lata Gopher zaczyna tworzyć zapasy: w swoich spiżarniach nosi suchą trawę i liście, owoce krzewów. Proviant będzie potrzebował zwierzęcia na wiosnę, po opuszczeniu hibernacji. Nawiasem mówiąc, hibernacja gatunków trwa około 8 miesięcy.
North Deer and Caraiban
Północne jelenie i Karaiby to ten sam typ zwierząt, ale pierwsze życie w Europie i Azji, a drugie w Ameryce Północnej. Wiele północnych jeleni jest udomowionych i żyje w stadach, którymi ludzie opiekują się. A Caribu to dzikie zwierzęta.
Te jelenie są jednym z największych roślinożerców Tundry. Kolorowanie podlega zmienności sezonowej: w letnich zwierzętach są ciemniejsze niż zimą. Mężczyźni i kobiety mają rogi.
Karaiby i dzikie renifery charakteryzują się sezonowymi koczownikami: na zimę przenoszą się na południe, gdzie są bardziej przystępne cenowo. Pokazuje konserwatyzm sposobów migracji, które przechodzą przez wieki w tych samych dolinach rzecznych.
Latem zwierzęta żywią się różnymi roślinami tundry. Zimą, z pomocą ich szerokich kopyt, usuwają śnieg w poszukiwaniu jagela, który jest prawie ¾ ich diety w okresie zimowym.
Zające
Arktyka Belyak (lub zająca polarna) mieszka w tundrze Ameryki Północnej i Grenlandii, a zając biel jest powszechna w europejskiej tundrze. Futro zwierząt jest gęste i miękkie, zimą ich futra jest pomalowana na biało, w letnim czerwono-szarej (w Belyak) i szarym lub jasnobrązowym (w arktycznym zając).
Zwierzęta te żyją w gniazdach naziemnych, zimą często kopią dziury na śniegu.
Belyaks w lecie karmi się trawą, drobną roślinnością, w gałęzi zimowej wystającej spod śniegu, suche łodygi ziół. Polarowe zające jedzą różne rośliny, podstawą ich diety jest arktyczna wierzba. Wszystkie części wierzby chodzą na jedzenie, często zwierzęta odrywają duże gałęzie i kopią korzenie.
Złaki wytwarzają sezonowe koczowni, w zależności od obfitości paszowej i głębokości pokrywy śnieżnej. W strefie Tundry i Północnej Taiga Zimu zwierzęta migrują na południe do 100 lub więcej km.
Wolf polarny
Polar (arktyczny) wilk jest podgatunkiem zwykłego wilka, który jest przydzielany nie tylko na podstawie cech morfologicznych, ale także na podstawie siedliska.
Ta bestia żyje na terytorium arktycznej tundry, z wyjątkiem przestrzeni lodowych.
Arktyczne wilki są mniejsze niż ich bracia - szare wilki, mają krótszy lufę, a wełna jest znacznie lżejsza, prawie biała. Długość tej bestii wynosi około 1-1,8 m, w tym ogon, masa wynosi 45-70 kg.
Wolf polarny żywi się głównie owkami, zającymi zającymi i inną ofiarą, które mogą złapać.
Szynszyle
Zwierzęta Zmierzch Alpine Tundra mieszkające w Andach Andów w Ameryce Południowej. Długość ciała eleganckich gryzoni 22–38 cm, ogon jest 1,5 razy krótszy niż ciało, ciężar do 1 kg. Krótkie, grube i miękkie futro z niebieskawym odcieniem jest bardzo piękne.
Shinchillas żyją na suchym skalistym płaskowyżu na wysokościach od 3000 do 5000 m. Ułóż gniazda w pustkach między kamieniami. Karmij się wszystkimi dostępnymi roślinami w Highlands. Wcześniej znaleziono kolonie, w tym do 100 osób, ale długie prześladowania zwierząt bezbronnych przez osobę miało duży wpływ na liczbę naturalnych populacji. Chinchilla zniknęła w większości miejsc w jej poprzednim zasięgu. Teraz strzeżony, wszedł w międzynarodową czerwoną książkę.
Snow Baran
Baran Snow, czyli Chubuk to dość duże zwierzę: jego masa osiąga 140 kg. Różni się od innych dzikich baranów z silniejszym dodatkiem, stosunkowo krótkimi nogami, grubą i krótką szyją. Kolorowanki jest brązowawo. Rogi z bardzo grubymi, bliskimi bazami.
Śnieżna barana na północy Syberii i Dalekiego Wschodu od Taimir do Kamchatki jest powszechna. Trzyma głównie w skalistych, twardych miejscach, tym bardziej przypomina kozy górskie. Mieszkańcy, górska tundra, wchodzą do lasów górskich. W wielu miejscach tworzy sezonowe koczownicze, zamieniając się w małe sekcje.
Żywi się roślinami roślin strączkowych, płatków, kopie kłącza, je również grzyby i porosty.
Baranica
Owce, czyli musky byk jest jedynym współczesnym przedstawicielem rodziny Ovcebykov.
Zwierzę o bardzo charakterystycznym wyglądzie: duża (waga do 300 kg), masywna, z potężną krótką szyjką i głową, bardzo długi (zimą do 90 cm na dolnym ciele) i grubą osłonę włosów. Zimowa wełna ciemnobrązowa, Lato Lżejsza. Mocne rogi mają kontakt z grubymi podstawami, u dorosłych mężczyzn zamykają. Z podstawy róg pochyla się na bok i w dół między okiem a ucho, a następnie wznosi się w górę.
Mężczyźni podczas kolein emitują silny piżmowy zapach, stąd ich angielska nazwa - „Musky Bull”. Nowoczesna gama tego byka obejmuje Amerykę Północną.
Typowa mieszkańca tundry. Latem znajduje się w surowych obszarach zalewowych, zimą na zboczach i szczytach Uval, na płaskowyżu, gdzie mniej śniegu.
Zwierzę w stado, w lecie w grupach do 10, zimą w dużych stadach 150–100 głów.
Zimą je pędy krzewów, latem - ich zielone części, trawa.
Kurki Tundra
Ta kuropatra mieszkająca w pagórkowatej tundrze jest dobrze karmionym ptakiem wielkości małego kurczaka. Ma czyste białe upierzenie zimą, kolorową brązowo-czarną białą wiosnę i brązowe lato. Samce mają czerwony grzebień (wzrost), podobny do grubej czerwonej brwi nad oczami.
Uczestnik jest zasilany przez rośliny Tundra. Ona sama służy ofiarom lisów, wilków, sów i innych drapieżników.
Sowy polarne
Te drapieżne ptaki w tundrze znajdują się głównie wiosną i latem. Tutaj rosną swoje potomstwo.
Jedna z największych sów na świecie: zakres skrzydeł dorosłego może osiągnąć 1,5 m. Upierzenie jest bardzo gęste, nawet łapy i stopy są pokryte nim. Mężczyźni są całkowicie białe, kobiety i młode mają małe i rzadkie modele. Oczy są duże, żółte, dziobowe i pazury czarne.
Sowy gniazdują na nagich działkach ziemi dmuchanych przez wszystkie wiatry. Kobieta wykopuje małą depresję pazurami, a następnie służy jako gniazdo.
Pod koniec lata sowy polarne zwykle poruszają się na południe.
Polard do gąsienic
A ostatnim mieszkańcem Tundry, o której chcemy wspomnieć, jest bardzo niezwykłym gąsienicą. Nazywa się to zapaśnikiem polarnym lub wilkiem Kuznetsova. Zimą zamarza na wiosnę i chętnie zaczyna jeść młode zielone pędy i nerki arktycznej wierzby. Następnie, pod koniec czerwca, ukrywa się wśród kamieni i tka kokon na następną zimę.
Ponieważ lato arktyczne jest bardzo krótkie, proces metamorfozy w eksplorowaniu polarnym odbywa się przez lata (7-14 lat). W zeszłym lata zamienia się w szarawy motyl średniej wielkości z rozmytym wzorem na skrzydłach. Krótkie życie tego motyla wystarczy tylko po to, by znaleźć parę i położyć jaja, z którego wyjdzie następne pokolenie gąsienic.
Wnioski
Ogólnie rzecz biorąc, różnorodność biologiczna w tundrze jest dość niska, t.mi. Skład gatunkowy zwierząt jest mały.
Wielu przedstawicieli lokalnej fauny łączy niektóre zewnętrzne znaki, na przykład jasny kolor w zimie, przysiad, małe uszy, grube ciepłe futro lub pióra. Wiele gatunków charakteryzuje się sezonowymi koczownikami: latem - na północ, zimą - na południe.
