Opis tygrysa turana (transcaucasian, caspian) z czerwonej księgi
Zadowolony
TIGER TURAN (Caspian, Transcaucasian) należy do wymarłych podgatunków rodziny CAT. Ostatnim razem to potężne, szlachetne zwierzę było widziane w 1968 roku. Istnieją jednak dowody na to, że ostatni przedstawiciel został zabity w 1970 roku na wschodzie Turcji.
W górach Talysh w pobliżu Morza Kaspijskiego ostatnia bestia została zastrzelona w 1932 roku. Osoba podjęła wiele wysiłku, aby zniknąć unikalnego drapieżnika pod wieloma względami, ale teraz próbuje naprawić błąd.
Opis zwierzęcia
Podczas istnienia Tygrysy były wielokrotnie na skraju wyginięcia. Około 2 milionów utworzonych na terytorium obecnych Chin. Wiele lat temu gatunki rozprzestrzeniły się szybko w Azji. W epoce lodowcowej początek 10 tysięcy. Wiele lat temu drapieżniki prawie wymarły.
Ssaki, które udało się przetrwać, przeszli surowy dobór naturalny i ponownie rozstrzygnęły zwykły zasięg. Wśród zachowanych dziewięciu podgatunków był tygrys kaspijski, nazywany na wschód od Dzhulbars.
Jak to wygląda
Bardziej wąskie i częste brązowe paski pokrywające czerwonawą powierzchnię odróżniały się od krewnych bestii. Kolor i gęstość futra zależały od sezonu.
Płynna zimowa futro - długie i puszyste (szczególnie w brzuchu), latem gęstość porównywano ze skórą, ale nabyła jasną, kontrastującą kolorystykę. Zimą koronowano głowę dużego kota.
Drugą różnicą między podgatunkami była masa i wielkość, zgodnie z którą drapieżnik był nieco gorszy od Amur, ale przekroczył Bengalsky`ego. O długości 2,7 do 2,95 cm, mężczyźni Turan ważyli 170–240 kg. Waga kobiet o długości 2,4–2,6 m wynosiła między 90-140 kg. Tygrysy tych podgatunków wyróżniały się w dużej i szerokiej czaszce.
Charakter i styl życia
Podobnie jak większość braci, Turan Tygrysy preferowały jeden styl życia. Jednak rodziny z trzech lub czterech osób nie były uważane za rzadkość. Pomimo pasji do „włóczęgów”, ssaki zmieniły swoje stałe siedliska tylko w przypadku skromnego jedzenia.
Czas polowania na drapieżniki nie ograniczał się do ciemnej pory dnia. Patrząc ofiarę z zasadzki, tygrys czekał, aż zbliży się do 20-30 metrów, który nastąpił po szybkim rzucie.
Z nieudaną próbą, zamiast prześladowań, bestia była zaangażowana w poszukiwanie innej ofiary. Niezwykła pomysłowość dużych kotów odnotowano pod względem kamuflażu, w którym kolor skóry odegrał ważną rolę.
Duża zdobycz towarzyszyła zaprzestanie polowań i długi posiłek. Jeśli cel stał się niewielką grą, tygrys przeszedł do jedzenia, wypychając go w wystarczających ilościach, aby nasycić obszerny żołądek.
Siła i moc pozwoliła na przeciąganie, a nawet przenoszenie całej zwłoki ssaków sutkowych do zacisznego miejsca w zębach. Po jedzeniu zwierzęta spoczywały w miejscach obejmujących wystarczającą recenzję i ochronę przed lękiem (wzgórze, zarośli itp.).
W związku z dużymi formami drapieżniki nie wspinali się na drzewa, co zapewniło ofiarę realną szansę na urat. Jednocześnie nie bali się wody i byli znani doskonałymi pływakami.
Ta bestia za tą bestią za tą bestią była niesamowita przeżywalność. Poważnie ranna bestia często pozostawiła prześladowania, a otoczenie weszła do bitwy. Potężny „głos” usłyszany dla kilometrów został przypisany cichej bestii.
Pokrewieństwo z innymi gatunkami
Najbliższy krewny tygrysa kaspijskiego jest uważany za AMUR. Analiza genetyczna obu zwierząt wskazała obecność podobnych fragmentów DNA. Według badań filogeograficznych podgatunki odpowiadają wspólnemu przodkowi, który osiedlił się w Chinach Wschodnich 10 tysięcy. Lata temu.
Co zjadłem
Kaspijski tygrys nie był wybredny w wyborze jedzenia. Kabans, Roe Deer, Kalans, Saigas i inne ssaki stały się jego główną ofiarą. Nie boi się wody, drapieżnik, cieszył się rybą, którą wydobywał w płytkiej wodzie. Z brakiem mięsa i różnorodności menu bestia nie pogardzała owoców frajera, morskiego, itp.
Gdzie żył
Zakres wymarłych podgatunków kota rozciągnięty z podnóża Tien Shan do Turcji. Oprócz Pakistanu, Afganistanu, Iranu i Iraku drapieżniki często spotykali się w południowych republikach byłego Związku Radzieckiego, takich jak: Turkmenistan, Uzbekistan, Azerbejdżan, Kirgistan i Kazachstan.
Nazwa podgatunków (Turan Valley) jest bezpośrednio związana z tym drugim. W związku z tym wybrane są inne nazwiska: „kaspian” i „transcaukasian”.
Siedlisko zwierząt najczęściej stały się nizinami o gęstej roślinności, ciasnych lasach. Warunkiem była obecność zbiorników wodnych lub strumieni. Jednak drapieżniki nie unikały obszarów górskich, których wysokość nad poziomem morza przekroczyła 4 tysiące. m.
Reprodukcja
Nie jest to ograniczona pora roku, największa liczba gier małżeńskich Turan Tygrysów spadła w okresie zimowym. Rywalizacja mężczyzn została zredukowana do symbolicznego warczenia bez użycia potężnych zębów i pazurów.
W przypadku alternatywnego krycia samiec otrzymał dwie lub trzy kobiety, które „zgłosiły się o swojej gotowości” za pomocą znaków moczowych.
Wyłącznie matka była zaangażowana w pielęgniarkę i wychowywała młodsze kocięta. Podczas porodu samica poszła do odległych miejsc, gdzie w odosobnionym miejscu za pomocą liści i trawy wyposażą. Łożyska zajęło około trzech miesięcy, a maksymalna ściółka obejmowała 3 tygrysy.
Po dwutomiesięcznej laktacji tygrysica stopniowo przyzwyczaiła się do dzieci do mięsa. Sześć miesięcy później dojrzałe młode wzięły udział w polowaniu na matkę. W wieku jednego roku młode zwierzęta zaczęły samodzielnie polować, a po 2 latach uważano go za w pełni uformowanego.
Naturalni wrogowie
Związane z „królami natury” Turan Tygrysy nie miały naturalnych wrogów. Czerwone wilki zostały uznane za jedyny wyjątek (również wymieniony w czerwonej książce) - wiecznych wrogów drapieżników w paski.
Atakowanie stada trzech lub więcej niż tuzin osób, ten krzyż szakalu i hieny reprezentował potężną siłę, której nawet potężny tygrys nie mógł się oprzeć.
Związek z osobą
Według mieszkańców miejsc, w których wcześniej znaleziono tygrys transcaukaskiego, podczas spotkania z człowiekiem, bestia nie wykazywała agresywności. Drapieżniki często zbliżają się do ludzkich mieszkań i mogą powodować uszkodzenia tylko zwierząt domowych, co zdarzyło się rzadko.
Atak na ludzi był związany z ochroną Cubs, zadawania ran lub prześladowań. Z udokumentowanych przypadków kanibalizmu znany jest tylko jeden: śmierć nieuzbrojonego oficera i kobiety w 1880 r. W równinie zalewowej Syr Darya.
Turan Tygrys w czerwonej książce
Krytyczna redukcja osób w połowie lat 60. XX wieku spowodowała potrzebę wprowadzenia tygrysa Turan w czerwonej książce. Jednak zoolodzy zwrócili uwagę na zagrożone podgatunki zbyt późno. W tym czasie zmniejszenie populacji przekroczyło linię krytyczną i wkrótce uzupełniła listę czarnej książki.
Główne przyczyny wyginięcia
W XIX wieku liczba tygrysów kaspijskich mierzono dziesiątki tysięcy osób, które były eksterminowane w niecały wieku. Fakt, że zwierzęta wymarły, osoba odegrała główną rolę, a także zmniejszenie zasobów paszowych.
Zniszczenie wywołało częste ataki na zwierzęta gospodarskie, które wypełniły nowo opanowane ziemie. Pojedyncze polowanie na produkcję cennych skór, ustąpiło miejsca masakrze.
Eksterminację zwierząt przyciągnęły siły zbrojne (przykładem jest operacja przeprowadzona przez Turkestan Wojskowy okręg wojskowy na równinach zalewowych rzek Syr Daryi i Amu Darya w 1883 r.).
Czy istnieje jakikolwiek potencjał ożywienia gatunku
Pierwszym krokiem w kierunku przywrócenia tygrysa kaspijskiego był program, który rozpoczął się w Kazachstanie w 2017 roku. Do tych celów wybrano delta rzeki IL w dzielnicy Balkhash, część regionu Almaty. Warunki rezerwy naturalnej o powierzchni ponad 415 tysięcy.Ha najbardziej zgodna z zakresem wymarłego drapieżnika.
Podgatunek Amur będzie działał jako ożywiony przez Turan Tiger. Przygotowaniom na rozpoczęcie projektu, który jest zaplanowany na 2024 r., Towarzyszy masowe osiedlenie się z IL-Balhash z jeleniem Tugai, Roe Deer, dziki itp.
Ciekawe fakty o zwierzęciu
Nazwa Azji Środkowej „Dzhulbars” lub „Vagabond Leopard” otrzymał drapieżnik w paski z powodu długich podróży (do 1000 km), wykonanych przez bestię w celu zjedzenia lub w poszukiwaniu kilku.
Ostatni z Transcaucasian Tygrysów zabitych w Turkestanie przypisuje się księciu Golitsynowi, który polował na drapieżnika w pobliżu Taszkentu w 1906 roku. Z pazurów tygrysa łowcy Azji Środkowej stworzyli talizmany, którzy według przekonań chronią swoje dzieci przed złymi duchami.
