Co to jest dysplazja biodra u psów

Nie każdy właściciel zwierzaka wie, że mogą również cierpieć na dużą liczbę chorób, a niektóre z nich mogą być wrodzone.

Nie tylko Mongrels, ale także zwierzęta rasowe cierpią na różne „rany”, więc ważne jest, aby wiedzieć, do czego to choroby lub ta rasa jest predysponowana. Dzisiaj opowiemy o dysplazji bioder.

Porozmawiajmy o tym, czy ta choroba jest niebezpieczna, czy jest odziedziczona i czy można ją wyleczyć.

informacje ogólne

Na początek, w czym jest dysplazja, aby w przyszłości zrozumieć, co jest i jak poważne jest. Dyplazja stawu biodrowego jest chorobą układu mięśniowo -szkieletowego, który jest wyrażany w niedostatecznym rozwoju panewki stawu biodrowego.

Taka definicja nie mówi nic, którzy nie mają wykształcenia medycznego, więc dowiemy się, na czym dokładnie jest problem. Faktem jest, że kość kości udowej na końcu, która jest przymocowana do miednicy, ma zaokrąglony proces.

Proces ten łączy się z odpowiednią wnęką w miednicy, aby kość nie wyszła z pustego ruchu podczas ruchu. W przypadku dysplazji nie tylko deformowana jest wnęka, ale także „końcówka” samej kości miednicy, w wyniku czego „układanka nie rozwija się”, to znaczy kość nie utrzymuje się w zagłębieniu i podczas ruchomych upadków z tego.

Ważny!Tylko dysplazja związana z kończynami tylnymi zmniejsza się. Taka choroba nie wpływa na przednie łapy.

Przyczyny i grupa ryzyka

Choroby nie można nazwać prostą, ponieważ zamienia każdego psa rasowego w osobę niepełnosprawną w dosłownym znaczeniu słowa. Zwierzę nie może konkurować, uczestniczyć w polowaniu lub aktywnie prowadzić wolny czas. W związku z tym warto ustalić, dlaczego pojawia się dysplazja i czy wiąże się to z niektórymi skałami.

Niestety istnieją rasy, dla których niedorozwoju stawu biodrowego jest normą.

Aby chronić swojego zwierzaka, przeczytaj takie choroby psów, co

Rasy te obejmują:

• ;
• ;
• ;
• Chau-Chau;
• ;
• ;
• ;
• .

Ważny!Choroba może wystąpić w niektórych

Jak można zauważyć, choroba objawia się głównie dużych ras, które charakteryzują się obecnością znacznej masy ciała.

Nie można argumentować, że dysplazja jest chorobą dziedziczną lub objawia się w niektórych rasach.

Istnieje wiele powodów, z czego pojawia się niedorozwoju, a mianowicie:

1. Skromna dieta. Jeśli zwierzę w małym wieku nie otrzyma wystarczającej ilości wapnia i fosforu, które są odpowiedzialne za tworzenie szkieletu, wówczas zwiększa się szansa na dysplazję. Problem pojawia się również w przypadku regularnego nakładania się. Pojawienie się nadmiernej masy we wczesnym wieku prowadzi do wzrostu obciążenia kruchych kości.
2. Silna aktywność fizyczna. Jeśli szczeniak jest regularnie nadmierny, wówczas utworzenie szkieletu jest zaburzone, szczególnie w dużych rasach, które mają znaczną masę ciała.
3. Brak wysiłku fizycznego. W sumie powinno to być z umiarem, jeśli nie angażujesz się w szczeniaka przez okres do 18 miesięcy, a następnie z powodu braku obciążeń tworzenie kości i więzadeł zwolni, co może się pojawić, co może się pojawić.
4. Obrażenia. Jeśli zwierzę uszkodzi część miednicy wieku, gdy tworzenie szkieletu nie zostało jeszcze zakończone, wówczas przy braku operacji można zaobserwować deformację stawów.

Osobno warto powiedzieć, że choroba można odziedziczyć, więc zdrowy szczeniak, który je prawidłowo je i otrzymuje wystarczającą ilość wysiłku fizycznego, może nadal cierpieć z powodu tego problemu.

Czy wiedziałeś?Naukowcy udowodnili, że dysplazja, chociaż jest odziedziczona, gra ekologia. Jednocześnie wszystkie szczenięta rodzą się ze zdrowymi stawami, niezależnie od dziedziczności, a początkowa szansa na rozwój choroby nie przekracza 40 %.

Oznaki

Następnie dowiemy się, jak manifestuje się dysplazja u psów i w jakim wieku można ją znaleźć. Specjalista może zdiagnozować chorobę już w 12. miesiącu życia szczeniaka, ale dysplazja przejawia się tylko w wieku 2-2,5 lat.

Chory pies ma następujące objawy:

• zauważalna kulawizna, która pojawia się spontanicznie, a podczas badania kończyn-
• Pies stoi bardzo powoli po długim kłamstwie, a także nie może szybko wspinać się po schodach;
• zwierzę bardzo szybko się zmęczy, nawet jeśli obciążenia są nieznaczne;
• Tylne nogi się trzęsą;
• Pies kołysze się lekko podczas chodzenia;
• Po bosowaniu górnego uda zwierzę zaczyna cię narzekać lub próbuje cię ugryźć;
• Tylne nogi są umieszczone jak krowa lub rozwiedzione na bokach.

Ważny!Szczenięta z dysplazją mogą pobrać żabę na żołądku podczas odpoczynku, aby jak najwięcej rozładować tylne kończyny.

W takim przypadku może pojawić się tylko kilka objawów, dzięki czemu trudno jest zidentyfikować chorobę na początku w domu. Zwierzę, z powodu zmęczenia, może umieścić łapy w inny sposób lub zacząć utykać z powodu uszkodzenia kończyny podczas spaceru.

Dlatego tylko ci właściciele, którzy wiedzą z pierwszej ręki o chorobie, mogą natychmiast ustalić ją u zwierzęcia.

Diagnostyka

Ponieważ mamy chorobę związaną z kościami, diagnostyka przeprowadza. Na podstawie obrazu specjalista diagnozuje nie tylko obecność lub brak dysplazji, ale może również wskazywać na stopień deformacji stawu.

Diagnoza odbywa się wyłącznie w znieczuleniu ogólnym, tak aby zdjęcia były dobrej jakości. W rzadkich przypadkach weterynarz może poprosić artroskopię o wyjaśnienie diagnozy.

Arktroskopia to operacja chirurgiczna, podczas której wykonywane jest niewielkie nacięcie, po czym wkłada się do niego artroskop do badania stawu. Mini-kamera pokazuje stan stawu, a także otaczające go tkaniny.

Czy wiedziałeś?Szczenięta mogą niewystarczająco reagować na twój uśmiech z tego powodu, że demonstracja zębów jest przez nich postrzegana jako znak agresji.

Warto jednak wyjaśnić, że takie operacje są przeprowadzane bardzo rzadko, ponieważ wymagają nowoczesnego sprzętu i znacznej ilości właściciela psa. Dysplazja dla psów u psów różni się nie tylko objawami, ale także nasileniem, więc po badaniu lekarz może przypisać problem jednej z kategorii:

• A - Nie było odchyleń;
• B - Istnieje predyspozycje do degradacji wspólnej;
• C - etap początkowy;
• D - Średnia dysplazja;
• E jest ciężkim kształtem.

Ponadto, na podstawie diagnozy, zalecane jest odpowiednie leczenie, które powinno uratować zwierzaka przed problemem lub poprawić jego stan.

Jak pomóc Twoim ulubionym: leczenie

Choroba nie jest nieuleczalna, więc musisz dowiedzieć się, jakie są sposoby jazdy od zwierzęcia z tego problemu. Omówimy główne opcje leczenia.

Farmakoterapia

Warto stwierdzić, że leczenie dysplazji bioder u psów nigdy nie da 100 % wyniku, ponieważ każdy poszczególny organizm reaguje inaczej na leki, i nie można skorygować kości za pomocą leków. Z tego możemy stwierdzić, że leczenie narkotyków ma sens, gdy zwierzę zdiagnozowano łagodną postać choroby. Na początek stosuje się specjalne leki do leczenia - chondroprotektory, które są stosowane w złożonej terapii chorób stawowych.

Równolegle przygotowania homeopatyczne, które są odpowiednie dla twojej rasy, mogą zostać przepisane przez weterynarza. Leki przeciwzapalne są przepisywane bez wątpienia.

Leki homeopatyczne obejmują: i

Ponieważ choroba jest trudna do tolerowania obecności bólu, leki przeciwbólowe są przepisywane przez specjalistę. W leczeniu stosuje się fizjoterapię, a mianowicie: promieniowanie laserowe i elektromagnetyczne, a także rozgrzewa się stawu za pomocą różnych środków.

Osobno warto powiedzieć o dodatkach żywnościowych. Aby wzmocnić tkankę kostną, a także przyspieszyć jej regenerację, przepisywane są preparaty glukozaminy i chondroityny. Wszystkie leki są przepisywane wyłącznie przez weterynarza.

Jeśli coś ci się nie podoba, skontaktuj się z innym specjalistą, ale w żadnym wypadku nie zacznij leczyć tego, co będziesz oferować w aptece. Problem polega na tym, że polecisz lekarstwo, które, jak mówią, „położy twojego psa na nogi”, ale nie wszystko jest takie proste. Lek jest objawowy, to znaczy nie leczy się, ale po prostu usuwa objawy. Twoje zwierzę przestanie utykać i dobrze się bawić, ale problem nigdzie się z tego nie pochodzi.

W wyniku regularnego stosowania leku (i nie będzie działać w inny sposób), staw zwierzęcia będzie coraz więcej każdego dnia, a dysplazja wzrośnie. Czy powinniśmy porozmawiać o tym, jak to wszystko się kończy.

Interwencja chirurgiczna

Operacja jest jedynym wyjściem dla zwierząt, w których zdiagnozowano ciężką postać choroby, ponieważ leczenie narkotyków może jedynie tłumić objawy.

Istnieje kilka operacji, które mogą przywrócić zwierzęcy normalną mobilność:

• Arthroplastyka Excicisio;
• Potrójna osteotomia;
• Całkowita wspólna endoprotetyka.

Arthroplastyka Excicisio. Operacja to usunięcie głowy na kości udowej, w wyniku czego wykluczone jest tarcie miednicy, a zatem zniszczenie tkanki kostnej jest tłumione.

Taka operacja jest przeprowadzana tylko przy diagnozowaniu medium lub ciężkiej dysplazji, ponieważ z łagodną postacią interwencja chirurgiczna nie będzie uzasadniona. Po operacji następuje długa rehabilitacja, ponieważ tylko mięśnie i ścięgna wspierają kość kości udowej, jednak po operacji zwierzę na zawsze zapomni o takim problemie, a po zakończeniu okresu rehabilitacji nie może zaprzeczyć sobie wysiłku fizycznego.

Ważny!Operacja nie oznacza implantu psa w ciele.

Potrójna osteotomia. Najważniejsze polega na tym, że chirurg daje wnęce taką formę, że bezpiecznie kontaktuje się z głową kości udowej. Aby zapobiec zniszczeniu kości miednicy, specjalista zaimplanuje specjalną płytkę.

Warto powiedzieć, że taka operacja jest przeprowadzana tylko wtedy, gdy zwierzę ma niewielką postać, w której wtórna osteoartroza (dysfunkcja chrząstki w stawie) jest nieobecna.

Taka operacja może naruszyć pracę narządów brzusznych z powodu zwężenia jamy miednicy, o której warto pomyśleć przed operacją.

Całkowita endoprotetyka. Sama nazwa sugeruje, że proteza zostaną wszczepione. Górna część kości udowej wraz z zaokrąglonym procesem, a także panewką, która zapewnia wszystkie problemy, podlegają protetyce. Protez są wykonane ze stopu tytanu i polimeru, dzięki czemu „wkładki” są niezawodne i dość mobilne. Warto jednak zauważyć, że nie każde zwierzę jest odpowiednie do takiej operacji, ponieważ ciało psa może reagować nieprzewidywalnie na tak duże implanty.

Ważny!Operacje odbywają się tylko u młodych zwierząt.

Odżywianie i opieka

Nie zapominaj, że chore zwierzę musi zapewnić odpowiednie warunki w celu osiągnięcia powrotu do zdrowia lub szybkiej rehabilitacji po operacji.

Żywność. Zwierzę potrzebuje dużej liczby białek, witamin, minerałów i pierwiastków śladowych, jednak konieczne jest kontrolowanie wagi psa w celu wykluczenia pojawienia się otyłości, co negatywnie wpłynie na staw chorobowy.

Ważne jest, aby pamiętać, że psa nie można przenieść na twardą dietę, ponieważ tylko pogorszyłeś jego stan. Chore zwierzę potrzebuje wystarczającej ilości kalorii, a sama żywność powinna być naturalna i przydatna.

Ważny!Wyklucz produkty z diety, które zawierają panujące tłuszcze.

Opieka. Dyplazja nie położyła kresu aktywności ruchowej zwierzęcia, więc musisz zmusić zwierzaka do poruszania.

Badaj zwierzę codziennie w celu wykrycia jakiejkolwiek choroby lub odchylenia w czasie. Ponieważ ciało psa jest osłabione istniejącym problemem, istnieje ryzyko innych chorób związanych z narządami brzucha, układem nerwowym lub infekcją.

Pamiętaj, że aby utrzymać zdrowie psychiczne zwierzaka, musisz regularnie się z nim komunikować, a także przejść na krótkoterminowe spacery. Zwierzę doświadcza tych samych emocji jak my, więc pomyśl o tym.

Czego nie można zrobić

• Długie spacery i wszelkie wysiłki fizyczne są zabronione, podczas których pies wyprzedza tylne kończyny.
• Zabronione jest wykluczenie mięsa i produktów mięsnych z diety psa.
• Nie można „leczyć” dysplazji lekami przeciwbólowymi.
• Nie możesz próbować wstawić kości na miejsce. To nie jest zwichnięcie, więc takie działania poważnie pogorszy stan psa.
• Nie trzeba się rozgrzewać ani ochłodzić część miednicy. W pierwszym przypadku twoje działania mogą prowadzić do powstawania oparzenia, aw drugiej - do hipotermii narządów płciowych i jamy brzusznej.
• Niezależne podawanie jakichkolwiek leków jest zabronione dożylnie lub domięśniowo. Wszystkie działania są wykonywane tylko przez specjalistę.

Dowiadywać się

Zapobieganie

• Zrównoważona dieta, która implikuje obecność dużej liczby pierwiastków śladowych. Szczególnie ważne jest, aby w młodym wieku szczeniak był całkiem użyteczny i pożywny.
• Brak obciążeń w młodym wieku. Wszelkie silne obciążenie na słabo rozwiniętych kończynach powoduje pojawienie.
• Praca hodowlana. Ważne jest, aby zrozumieć, że jeśli twój pies zostanie znaleziony dysplazja, lepiej kastrować lub sterylizować, aby geny nie były przekazywane potomkom, którzy będą cierpieć na tę chorobę.

Czy wiedziałeś?Psy nie mają poczucia czasu, więc kierują się ich biologicznym zegarem. Oznacza to, że zwierzę nigdy nie zapamięta czasu karmienia lub chodzenia, ale głód i naturalne potrzeby będą działać „jak zegar”.

Teraz wiesz, jaka jest ta choroba i z jakiego powodu pojawia się u psów. Dyplazja u szczeniąt jest leczona znacznie szybciej niż u dorosłych zwierząt, dlatego ważne jest, aby zwrócić uwagę na objawy. Pamiętaj, że chory zwierzak potrzebuje twojego ciepła i opieki znacznie bardziej niż jakiekolwiek leki i operacje.