Charakterystyka roślin epifytowych i przykłady kwiatów wewnętrznych

Epifity - rośliny przywiązane lub rosną w forofitach, ale nie otrzymują od nich żadnych składników odżywczych. Ponadto nie należą one do pasożytniczego okazów, ale używają innych przedstawicieli flory jako wsparcia. Ponadto, w ten sposób otrzymują światło ze światła słonecznego i chronią przed ziemią. Z dużą liczbą epifitów na jednym wsparciu, mogą zaszkodzić tej roślinie.

Siedlisko

Największa liczba epifitów występuje w tropikalnym mokrym klimacie. Są w stanie dostosować się do warunków wzrostu na obszarach zarośniętych drzewami. Rozwijając się na innych roślinach, praktycznie nie zależą one od obecności pokrywy gleby.

Odróżniają się od roślin pasożytniczych, które otrzymują żywność ze środowiska. Głównymi przedstawicielami epifitów pasa tropikalnego obejmują storczyki i rośliny rodziny Bromeli.

Mchy i porosty są powszechnie znane w regionach północnych, A także są epifity wśród aroid, gminy, zapału, zapału i inne rośliny. Wiele rodzajów epifitów ma w swojej strukturze wiele cech, które pozwalają im jeść w nietypowych warunkach.

Cechy struktury

Ten sposób istnienia epifitów doprowadził do faktu, że zaczęły pojawiać się pewne zmiany strukturalne w strukturze, które pozwalają im się dostosować i istnieć w szczególnie trudnych warunkach.

Wiele gatunków roślin epifitycznych ma korzenie powietrzne, które mają porowatą strukturę, która może pochłaniać wilgoć z powietrza. Jeśli korzenie dostaną się do wilgotnego środowiska w ciągu 24 godzin, są w stanie zwiększyć swoją masę o 11%. Niektóre rośliny mają system korzeniowy, który może przenikać do gleby, zamieniając się w zwykłe korzenie.

Przeciwnie, kłącze niektórych epifitów rozwija się w poszukiwaniu źródeł żywności. Rodzina Cimeline ma włosy w procesie korzeni, z którymi rośliny żywią się. Bromeli tworzy pojemnik, w którym woda deszczowa jest zbierana z liści.

https: // youtube.Com/Watch?V = xwqz0rsaogg

Ponadto liście, kurz, owady itp. Wpadają do miski. D. , które następnie składają się na podstawie pasz dla epifitów. Niektóre okazy mają zmniejszone liście, aby zmniejszyć odparowanie wilgoci.

Klasyfikacja roślin

Rośliny epifitowe zaczęły być ściśle badane dopiero pod koniec XIX wieku. Po długim badaniu niemieckim kujonowi udało się opracować klasyfikację roślin. Podzielił wszystkich przedstawicieli na cztery grupy:

1. Protoepyphyty można przypisać tylko tym przedstawicielom, ponieważ nie mają one specjalnych struktur, które pozwalają zbierać wodę. Ta grupa jest bardziej nieodłączna w charakterystycznych cechach związanych z roślinami kseromorficznymi. Większość kopii tej grupy ma liście, które mogą gromadzić się i zachować w nich dostawy wilgoci. Przedstawiciele epifitów lianidów są w stanie wykonać rezerwy wilgoci w łodygach.

2. Druga grupa zawiera kopie, które mogą zbierać resztki organiczne, które są dla nich głównym odżywianiem. Nazywa się je gniazdowaniem lub wspornikami, w tym paproci, aroid i orchidei. Ich system korzeniowy jest tak powiązany, że bardzo przypomina gniazdo ptaków. Liście i pozostałości roślin wpadają w taki splot, który ostatecznie zamienia się w Humus. Niektórzy przedstawiciele wsporników mają liście, które tworzą lejek lub kieszenie w pobliżu lufy, które stopniowo tworzą rezerwy Humus. Dobrze znanym przykładem epifitów tej grupy jest paporipris rogu.
3. Następna grupa zawiera epifity zbiornikowe, które są szczególnie przystosowane do rozwoju innych przedstawicieli flory. Obejmują one tylko kopie rodziny Bromeliev, które mają długie i twarde liście, które tworzą pojemnik do zbierania wody. W tym zbiorniku żyje wiele roślin i małych przedstawicieli zwierząt.
4. Kolejną grupą są pół epifity, które zaczynają swoje życie na szczytach drzew, ale potem ich korzenie docierają do ziemi i zakorzenią się w niej. Należą do nich aroid, filzy i inne rośliny.

Niektórzy przedstawiciele

Bardzo często w warunkach wewnętrznych uprawiane są kwiaty pepifitu. Wyróżniają się swoją bezpretensjonalnością i prostą opieką. Tacy przedstawiciele obejmują::

1. Phalaenopsis - kwiat z rodziny orchidei. Na wolności rozwija się na drzewach, nie szkodząc im. Kwiat ma liście osiągające długość od 5 do 30 cm. Niektóre gatunki wyróżniają się pięknym marmurowym wzorem. Korzenie powietrzne mają zielone, dzięki obecności chlorofilu.
2. Sansvieria - kwiat związany z przedstawicielami, którzy nie mają łodyg. Jego charakterystyczną cechą jest zdolność wchłaniania wielu substancji szkodliwych dla ludzkiego ciała i wydzielanego tlenu.

3. Dendrobium - egzotyczna kopia epifityczna, która ma duże i aromatyczne kolory. Kwiatostany dla niemowląt mogą być proste i wiszące.
4. Filodendron - Liana z rodziny Aroid. Kwiat ma dwa rodzaje liści, które najpierw rosną wraz z łuskami, a następnie stają się proste na długich ogonkach.
5. Nephrolepis to paproć, która może być epifitycznym lub lądowym przedstawicielem rodziny Davallii. Na wolności znajduje się na terytoriach Afryki, Azji i Australii. Jest bardzo popularny w zakresie uprawy w warunkach pokoju.

A także kolory epifityczne obejmują: Zimbidium, Ehmey, Medinella, Tillandsia itp.

Epifity są bardzo interesującymi i niezwykłymi przedstawicielami flory. Na pierwszy rzut oka może się wydawać, że pasożytują na innych roślinach. Ale tak naprawdę nie jest. Mają swój własny specjalny system zasilania, Niezwiązane z.