Mastif tybetański: charakterystyka i opis rasy

Niesamowity pies, który ma wiele „najbardziej„ najbardziej ”to tybetański mastif.

Piękno, rozmiar, waga, starożytność rasy, długowieczność, koszt - W każdej z tych cech giganty tybetańskie mogą wziąć, jeśli nie pierwsze, to jedna z nagród.

Historia rasy

Największy pies na świecie tybetańskiego mastifu, ściśle mówiąc, nie można nazwać. Są niemieckie psy, angielskie mastify, które mogą słusznie zdobyć tytuł „największego”. Jednak w pierwszych pięciu największych psach wsiadanych. I że pies jest najdroższy - to na pewno.

Większość naukowców nie może powiedzieć, kiedy i gdzie pojawiła się tybetańska rasa psów. Istnieje kilka wersji:

1. Psy hodowano na Tybecie, aby chronić i chronić stada owce i jaka, a także mieszkania i własność.
2. Psy przybyły na terytorium Chin z Babilonu i Asyrii około IV wieku pne.mi. Istnieje opis odszyfrowanych znaków klinowych, że na dworze króla Ashurbanipal było 2,5 tysiąca takich psów.
3. Dokumenty nie potwierdzają wersji, że przodkowie tych gigantów przybyli do Tybetu i Chin ze wschodniej Syberii.

Istnieje teoria, w której chińskie mastify są przodkami wszystkich Molossów.

Setki wieków zachowały czystość rasy z powodu geograficznej izolacji Tybetu od świata zewnętrznego.

Ciekawe: Podczas studiowania DNA tybetańskiego mastifa stwierdzono, że byli bardzo bliskimi krewnymi wilka. Co niesamowite? I fakt, że DNA najsłynniejszych psów jest bliżej szaków i hieny, a nie wilkom.

Arystoteles pisał o zwierzętach, które są skrzyżowaniem psa i lwa. Naukowiec najwyraźniej oceniony przez wielkość i grzywę zwierząt.

Marco Polo opisał nieustraszone psy straży wielkości osła. Osioł na Tybecie ledwo osiąga metr wysokości, więc możesz uwierzyć słynnemu podróżnikowi.

Pierwszy tybetański pies (czasami ich nazywany) uderzył w Europę w połowie XIX wieku. Już w 1847 r. Brytyjczycy zorganizowali klub miłośników tybetańskiego mastifa. W 1931 r.

Opis i standard rasy

Tybetański mastif - potężny, silny, harmonijnie złożony pies z ciężkim szkieletem. Zdolne do pracy w warunkach mrozu, wiatru, deszczu jest bezpretensjonalne dla warunków treści.

Podstawowe wymagania dla mastifu tybetańskiego:

1. Duża ciężka głowa.
2. Nos jest szeroki, im ciemniejszy (w zależności od koloru), tym lepiej.
3. Pełny ugryzienie, w kształcie nożyczki.
4. Średnie oczy, owalny, od jasnego do ciemnobrązowego (im ciemniejszy, tym lepiej).
5. Trójkątne uszy, wiszące, pokryte miękką krótką wełną, upadaj do przodu. Kiedy stan psa, psy podnoszą.
6. Szyja jest muskularna, ma małe, ale dobrze wyrażone zawieszenie. Wełna na szyi jest dłuższa niż na ciele, tworzy grzywę. U mężczyzn jest dobrze wyrażony, w sukietach słabszych.
7. Ogon jest wysoki, Zakładnie owłosiona, długość jest średnia. W ruchu i w zachowaniu ostrożnym ogon jest zwykle porzucany z tyłu.
8. Łapy są duże, ale kompaktowy (wścibski kota)- gruba wełna między palcami.
9. Wełna jest szorstka, gruba, z bardzo grubą podkładką (latem gęstość podkładu jest znacznie zmniejszona z powodu trzciny). Płaszcz męskiej płaszcza jest zauważalnie grubszy niż suki.

Zgodnie ze standardem dozwolony jest następujący kolor:

1. Czarny, z opalenizną lub bez;
2. Niebieski (dość rzadki), z opalenizną lub bez;
3. Złoty od nasyconego szale do czerwonego, tak ukochanego przez Chińczyków;
4. sobole.

Kolor spadł z pary na kasztan. White Spot „Star” na klatce piersiowej jest dopuszczalna. Powiedziałem to w postaci okularów wokół oczu, powiedzmy.

W Chinach i Tybecie białe mastify nie są rzadkie, ale FCI nie rozpoznaje tego koloru. I to szkoda - biały kolor mastifu tybetańskiego jest niesamowity.

Wysokość przy uniesieniach;

Kobel

co najmniej 66 cm (26 cali)

Suka

co najmniej 61 cm (24 cale)

Waga dorosłego psa może przekroczyć sto kilogramów. Największy tybetański mastif (zgodnie z zarejestrowanymi danymi) ważył 113 kg. Nieoficjalnie - mastif o ważeniu 120 kg.

Teraz hodowcy starają się nie robić zbyt dużych psów. Zbyt dużo gigantycznej wagi wywołuje dysplazję.

Charakterystyczne dla rasy i cechy charakteru

Tybetańskie psy mastify na pierwszy rzut oka zadziwiają rozmiar, potężną sylwetkę, luksusową wełnę. Ta niejasna będzie zachwycona spokojem, wewnętrzną pewnością siebie. Psy są wystarczające, nie narzucaj ich miłości. Ale są bezinteresownie oddani rodzinie, w której żyją.

W ojczyźnie mastifowie strzeżali stada i terytorium, właściciel właściciela. Ponieważ próby nieruchomości zwykle występują w nocy, ogonowani strażnicy często zasilają po południu, a w nocy nie śpią.

W ich ojczyźnie tybetańskie mastify prowadzą terytorialny styl życia, pracując jako pasterze, strażnicy i strażnicy. Pomimo kilku zachowań flegmatycznych, w przypadku agresji wobec „członka paczki” pies natychmiast zareaguje.

Każda z rodziny, która jest patronowana przez tybetańskiego mastifa, może poczuć z nim w pełnym bezpieczeństwie u chuliganów i kręgosłupa. Są niewiarygodni dla nieznajomych, ale nie są pierwszymi, którzy okazują agresję.

Dzieci w rodzinie mogą zrobić wszystko z tym ogromnym - cierpliwość psa jako niania nieograniczona.

Mastify są bardzo wrażliwe na psychologiczną atmosferę w rodzinie. Naprawdę nie lubią skandali, kłótni, niepotrzebnego płaczu.

Pies kocha właściciela, ale nie „pochyli się” pod nim, tylko szacunek dla lidera zmusi ją do wykonywania poleceń. Tybete są powściągliwe w manifestacji uczuć i nie będą się „zawiesić” na właścicielu, pokazując swoją radość. Maksimum, które zrobi, jest odpowiednie i będzie czekać na uczucia i miłe słowo.

Inteligencja psów jest bardzo wysoka, nie można ich traktować jak głupi pies. Mastify powinny być wychowywane z dzieciństwa, bez przemocy. Pies musi zrozumieć, że istnieje mistrz - lider, który szanuje go i bardzo go docenia.

Wyjechać

Zdecydowanie te psy nie są dla treści mieszkalnych. Prywatny dom (jeśli nie masz kilku gór i stad Jak) Chiński mastif satysfakcjonuje. Przestronna stoisko na podwórku lub bez niego - z futrem, który dekoruje psa, nie boi się. Ale Tybetańczycy nie lubią silnego ciepła, zapewniają zwierzowi chłodny, zacieniony kącik na podwórku.

Zapach „psa”, który irytuje wielu, nie będzie z niego pochodzić.

Będziesz zaskoczony, ale te psy są „maluch”. Przez kilka dni mogą nic nie jeść, pozostając piepszymi. Mogą złapać myszę lub dwukierunkową przekąskę. To prawda, że ​​szczenięta w pierwszych miesiącach wzrostu dobrze jedzą, co jest zrozumiałe - materiał potrzebny jest do zbudowania ogromnej mastifa.

Podczas trzonowania dużo czasu może zajmować pielęgnację włosów. Duży pies jest przeczesywany przez długi czas, ale podczas linowania można wpisać z piękną wełną terapeutyczną z 2-3 swetrami. Tekstura Psovina zapobiega tworzeniu się dużej liczby sztywności. Spodnie na tylnych nogach, szyi, tylnej i pod uszach to miejsce, w którym najczęściej powstają twarde. Lepiej je natychmiast usunąć, w przeciwnym razie sytuacja się pogorszy.

Psy nie są zaciekłe, a przed decydującymi działaniami ostrzegają, że szczekają rurę, że są na straży. Są niewiarygodni dla osób z zewnątrz (dobrze znają swoją rodzinę), ale w obecności właściciela nie zaatakują nieznajomego, dopóki nie popełni bezpośredniej agresji.

W nocy futrzany stróż zajmuje najwyższą dostępną platformę, jeśli to możliwe, i obserwuje ją na terytorium. W ciągu dnia często śpi, ale „w oczach”. Ci giganci obsługują przez całą dobę.

Edukacja i trening

Są to psy z bardzo późnym okresem dorastania. Stają się całkowicie dorośli o 2-4 lata (suki o 2-3 lata, mężczyzna po 3-4 lata). Jest więc wystarczająco dużo czasu na trening.

Mastif tybetański, w przeciwieństwie do większości ras, nie jest „jedzeniem”. To znaczy pyszny kawałek do wykonania poleceń, na pewno nie. Jednak podczas gdy szczeniak aktywnie rośnie, przez około 6-8 miesięcy jego apetyt jest dobry, a trening z pysznym kawałkiem będzie dobrze.

Dorodna mastifa traci apetyt na rosnący organizm, a tutaj tylko zaufanie i wzajemny szacunek pomogą ci. Interakcja mastifu tybetańskiego z osobą idzie wyłącznie na przywiązanie właściciela do psa i odwrotnie.

Psy są bardzo mądre, szybko rozumieją połączenie tego słowa z działaniem, które należy wykonać. I pokaże ci 2-3 razy, że zna zespół, pamiętaj. Ale nie zamierza wykonywać tego polecenia dziesięć razy z rzędu. Będzie potrzeba - położy się, usiądzie, zbliżył się do właściciela.

Mastify są uparte, mają wiele swoich opinii (czasami różni się od twoich).

Ile lat żyją tybetańskie mastify?

W przypadku Molossa oczekiwana długość życia jest bardzo wysoka. Co najmniej 12-14 lat, częściej i sporo tybetańskich mastifów porusza się na 18-letniej linii życia.

Ile kosztuje pies i jak wybrać szczeniaka?

Kosztuje szczeniaka tybetańskiego mastifa z 30 000 rubli. -To to klasa zwierząt domowych, psy, psy dla duszy. Z reguły mają wady, które nie pozwolą ci się wystawiać. Szczenięta klasowe i show są znacznie droższe. Cena z 60 tysięcy. Rubli i powyżej (do nieba). Wszystko zależy od producentów (mama i tata), od koloru, od „ogromności” artykułów szczeniaka.

W Chinach ceny tybetańskich mastphs są jeszcze wyższe, 150 tysięcy. $ USA nie jest limitem dla dobrego szczeniaka. Na aukcjach szczególnie cenny szczeniak może kosztować setki tysięcy dolarów.

Tybetańskie mastphs z gony tylko raz w roku. Tak więc szczenięta rodzą się o połowę mniej (u zwykłych psów, koleiny 2 razy w roku).

Urus z reguły zaczyna się pod koniec jesieni. A jeśli zaoferowano ci szczeniaka urodzone latem, istnieje okazja, aby wątpić w oczyszczenie Kutenki.

Zazwyczaj istnieje rekord i kolejka dla szczeniąt dla dobrych hodowców, ponieważ pieniądze są znaczne, przyszły właściciel chce mieć pewność, że szczeniak nie będzie miał chorób genetycznych i innych problemów.

Ciekawe: Najlepsze na świecie żłobki chińskiej mastphs znajdują się w Chinach. Środki bezpieczeństwa są smoka. Przed wejściem na terytorium odwiedzający musi umyć podeszwy butów w specjalnym roztworze dezynfekcji i zabroniono dotknięcia psów gołymi rękami - rozdają plastikowe rękawiczki

Wniosek

Tybetański mastif - pies wyjątkowych cnót. Weź to właściwie. Nie kupuj psa w mieszkaniu (nie ma tam miejsca), bądź silnym liderem dla zwierzaka, szacunek i doceń jego cechy, są tego warte. A ochrona ciebie, twoja rodzina i wszystkie nieruchomości otrzymają 100%.