Pies hieenoidowy: african wild w domu

Niewiele osób wie, że hiena jest również psem. Ale prawie nikt nie słyszał o psach hieny. Zwierzęta te są zainteresowane nawet wśród specjalistów badających faunę naszej planety. Po pierwsze, warto powiedzieć, że hiena i pies hieny są różnymi przedstawicielami świata zwierząt. Którzy są psami hienoidalnymi, ich warunki życia są rozważane w tym artykule.

Pochodzenie gatunku i opis

Pies hieenoidowy należy do rodziny psów. Na wolności zwierzęta te żyją średnio do 8-10 lat, jednak więcej starych przedstawicieli znajduje się w niewoli. Pies hyene ma inną nazwę - „kolorowy wilk”. Zwierzę otrzymało podobny pseudonim ze względu na swój konkretny wygląd i kolor wełny.

Pies hieenoidowy

Najbliższym krewnym hienaoidowego psa jest czerwony wilk. Obecnie istnieje kilka podgatunków tych zwierząt:

• Chad lub Sachel Dog. Jest najmniejszym ze wszystkich przedstawicieli.
• Mosambic różni się od innych najbardziej żywych i wyróżnionych kolorystyk.
• To dziki pies mieszkający w Afryce, a raczej jego zachodnia część.
• Nadmorski wilk.

Wygląd i funkcje

Hiena w kształcie psa ma dość małe rozmiary, jeśli chodzi o wymiary, jest gorsza od tych samych wilków. Zdalne drapieżniki mają podobne cechy zarówno psów, jak i hieny.

Ich pagozę jest krótki, ciemny. Zwierzęta mają dość mocne zęby trzonowe, które pomagają im w jedzeniu i pokonaniu kości. Uszy są owalne, średnie wielkości, ale są bardzo wrażliwe i dobrze uchwycone różne dźwięki. Wrażliwe narządy słuchowe pomagają zwierzętom komunikować się z innymi stołami.

Notatka! Dzięki dobrego słuchu afrykański dziki pies określa inne psy i daje dźwięk.

Łapy zwierząt są mocne i długie, z czterema palcami. Dzięki tej strukturze psy są w stanie rozwinąć dobrą prędkość. Ich płaszcz jest krótki i twardy, łączy czarne, czerwone, białe odcienie. Pętpowe futro pozwala drapieżnikom ukryć się w trawie, co zapewnia udane polowanie. Ponadto kolor myli ofiarę, istnieje wrażenie, że jest znacznie więcej drapieżników.

Ogólny opis jest następujący:

• Długość ciała wynosi około metra;
• waga od 16 do 40 kg;
• W wzroście osiągają 85-140 cm.

Kolor plamisty to dobry maskowanie

Struktura społeczna i propagacja

Hiena Dog, podobnie jak wielu przedstawicieli świata zwierząt, jest podzielony na pary do propagacji. Zwierzęta nie mają żadnego konkretnego obrzędu małżeńskiego i zbieżne na wiosnę, najczęściej w marcu do czerwca.

Notatka! Pomimo wiosennego spotkania szczenięta mogą rodzić się tylko zimą. W czasie od 5 do 10 dzieci może pojawić się u kobiety, ale czasami rodzi się więcej - do 20.

Liczba jednego stada może wynosić zarówno 2, jak i 8 osób. Są jednak większe, osiągające do 30 i 50. Taka duża liczba nie trwa długo. Zwykle z 30 osobami stado zaczyna rozpadać się na 2 lub 3 mniejsze.

Separacja zaczyna się w momencie, gdy kilka kobiet jest przybijanych do niewielkiej grupy innych mężczyzn. Na tym etapie następuje powstawanie dominującej pary.

Stado może składać się z 6-7 osób

Naturalni wrogowie psa hieny

Jak każda bestia żyjąca w dzikiej przyrody, Dog Hiena ma swoich naturalnych wrogów. Ciekawy fakt, że hieny są jedną z nich. Zwierzęta te są cieszone od wielu stuleci.

Głównym powodem konfliktu jest to, że padlinożercy zabierają legalną produkcję przedstawicieli psa. W związku z tym fakt ten wcale nie pasuje do psów, które są naturalnymi łowcami i samych siebie, zdobywają jedzenie dla siebie.

Kolejnym naturalnym wrogiem są przedstawiciele rodziny kotów - są to lwy i geparda. Głównym powodem jest to, że psy herenoidalne są drapieżnikami, a duże koty zawsze były bezwzględne w odniesieniu do rywali.

Cóż, osoba staje się najniebezpieczniejszym wrogiem. Faktem jest, że psy często atakowały zwierzęta domowe i bydło, podczas gdy naloty na ludzkie osady. Stało się to kolejnym powodem, że populacja psa szybko spada.

Lwy są naturalnymi wrogami hieny

Status populacji

Aż do pewnego punktu populacja tych niesamowitych zwierząt miała dość szerokie siedlisko. W tym przypadku rozmiar stad może osiągnąć do 100 osób. Obecnie rzadko spotykasz grupę 20-30.

Jak zrozumienie, liczba zwierząt stopniowo maleje. Powodem jest masowe strzelaniny, zmiana warunków ich zwykłego siedliska i infekcji różnymi chorobami. Teraz to zwierzę jest zawarte w czerwonej książce dokładnie ze względu na jej niewielką liczbę. W rzeczywistości psy hyenoidalne są na skraju wyginięcia.

Ważny! Całkowita liczba tych zwierząt, dziś osiąga około 3-5,5 tysięcy osób. Możesz je spotkać w północnej i Południowej Afryce.

Styl życia, zachowanie

Co ciekawe, w ich grupie psy żyją całkiem spokojnie. Wśród ich własnych, starć i showdown dla przywództwa rzadko występują. Najczęściej zachowują się ostrożnie i cierpliwie w stosunku do siebie. Silniejsze i młodsze psy karmią i chronią słabe i stare, ci, którzy nie są w stanie dbać o siebie. Silne samce i kobiety działają jako przywódcy. Przez resztę stada ich autorytet jest niekwestionowany.

Co ciekawe, zwierzęta komunikują się ze sobą za pomocą dźwięków. Każda akcja ma swój specjalny zestaw sygnałów dźwiękowych. W okresie polowania z paczki można usłyszeć płakanie, niejasno przypominające „ho-ho”.

Są to dość szybkie i wytrzymałe zwierzęta, które mogą rozwinąć prędkości do 60 km/h. Psy hienaidalne mogą polować i realizować ofiarę przez kilka godzin. Ogólnie rzecz biorąc, są bardzo przyjaźni. Niezgoda może wystąpić w chwili śmierci przywódcy.

Odżywianie psa hieny

Jak rozumiesz, główną dietą psów jest mięso. Najczęściej psy polują na antylopy lub duże ungulaty. Jeśli z jakiegoś powodu nie ma ekstrakcji, stado porusza się w poszukiwaniu. Przez pewien czas zwierzęta przetrwają, jedząc małe gryzonie.

Żywią się mięsem przeciwladonymi

Propagacja i potomstwo

Jak już wspomniano, partner odbywa się od początku wiosny do początku lata. Nowonarodzone dzieci są ślepe i głuche, więc są całkowicie zależne od rodziców. Matka chroni młode i nie zostawia ich w pierwszym miesiącu.

Wizja na szczeniakach pojawia się dopiero po 3 tygodniach. Charakterystyczny kolor zaczyna pojawiać się tylko o 6 tygodni. Od wystarczająco wczesnego wieku samica zaczyna karmić swoje młode mięsem, regulując to.

Pies i mężczyzna hieenoidalny

W naturze - są to nieprzejednane wrogowie. Niekontrolowane strzelanie doprowadziło do faktu, że psy herenoidowe prawie zniknęły jako widok. Jednocześnie takie zjawisko nie tłumaczy fakt, że psy były źródłem żywności lub trofeum wojskowego. Chodzi o to, że psy od dawna uważane są za dość szkodliwe zwierzęta, które przynoszą wiele problemów.

Częste ataki stad doprowadziły do ​​śmierci zwierząt gospodarskich. Ponadto psy herenoidalne były nosicielami dużej liczby chorób. Teraz oczywiście opinia tych zwierząt zasadniczo się zmieniła. Są chronione jako małe.

Oglądając psy, osoba zdała sobie sprawę, jak troskliwe i życzliwe dla siebie. Z drugiej strony, w momentach polowania psy stają się naprawdę niebezpieczne i śmiertelne drapieżniki.

Notatka! Jeśli zabierzesz szczeniaka psa hienaidalnego do domu i poprawnie go poprawisz, może się dostosować i zostać zwierzakiem, który może chronić mu terytorium.

Treść psa hienaoid w domu

Pies hieenoidowy może być trzymany w domu. Istnieje jednak jeden ważny warunek - pies powinien rosnąć z osobą od najmłodszych lat. Jednocześnie poprawnie wykształcone zwierzak będzie bardzo czuły i oddany. Interesujące jest to, że psy hieenoidalne uwielbiają fotografować i działać przed kamerą. Psy zamrażają na widoku aparatu, a nawet budują grymas.

Pies hieenoidowy może żyć z osobą

Jednak wszystko, jak już wspomniano, dotyczy tylko tych, którzy wyrosły obok ludzi. Dorosła osoba do oswojonego i releukatu jest po prostu niemożliwa. Był przypadek w historii, kiedy zwierzęta zaatakowały osobę. Stało się to w 1986 roku.

Notatka! Nie można z pewnością powiedzieć, co dokładnie sprowokowane psy objawiają agresję. Być może pilnowali terytorium lub ich potomstwa.

Jeśli zabierzesz zwierzę do domu, popraw je i zaopiekujesz się nim, pies może żyć do 13-15 lat. Jednocześnie osoba stanie się wiarygodnym i wiernym przyjacielem z konkretnym wyglądem.

Podsumowując, chciałbym powiedzieć, że psy w kształcie hieny są bardzo kontrowersyjnymi drapieżnikami, które żyją na ziemi przez bardzo długi czas. Jest ich niewiele i z tego ich wartość tylko wzrosła. Jeśli weźmiemy pod uwagę zwierzęta w naturalnym środowisku, możesz zrozumieć, jak przyjazne i troskliwe są. To prawda, nie zapominaj, że pomimo zewnętrznego uczucia nadal pozostają drapieżnikami.