Bóbr

Bobry są jednym z najbardziej niesamowitych zwierząt naszej planety. Są inteligentne, pracowite, czyste, przedsiębiorcze. Podobnie jak ludzie, mieszkają w grupach rodzinnych, mają złożone systemy transmisji informacji, budują mieszkania (chaty), przechowują żywność i tworzyć sieci transportowe (stawy połączone kanałami). Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej, jak te gryzonie żyją w naturalnych siedliskach? To jest artykuł dla Ciebie.

Siedlisko

Beaver należą do rodziny Castaridae, w tym jedynego Rodzaju Castor i tylko 2 typy:

1. Zwykłego bobra (włókno rycynujące) (alika rzeka lub wschodnia);
2. Canadian Bobr (alias North American) (Castor canadensis).

Dziś bobry w Ameryce Północnej znajdują się na całym kontynencie, od ujścia rzeki Mackenzie w Kanadzie na południe do północnego Meksyku. Ale nie zawsze tak było. Od stuleci ludzie polowali na te zwierzęta z powodu mięsa, futra i „strumienia bobra”. W rezultacie pod koniec XIX wieku liczba osób kanadyjskich stała się krytyczna, aw większości ich siedlisk były prawie całkowicie eksterminowane, szczególnie na wschodzie Stanów Zjednoczonych. Stanowe i lokalne agencje ochrony środowiska zaczęły alarmować, a zwierzęta zaczęły być transportowane z innych obszarów. Zostały one również wprowadzone w Finlandii w Rosji w wielu krajach Europy Środkowej (Niemcy, Austria, Polska). Jedna z największych populacji kanadyjskich gryzoni istnieje obecnie na południowym wschodzie Finlandii.

Zwykłe bóbr w przeszłości mieszkał w całej Europie i Azji Północnej, ale nie wszystkie populacje były w stanie przetrwać w okolicy z człowiekiem. Na początku XX wieku tylko kilka reliktowych populacji z całkowitą liczbą 1200 osób przetrwało we Francji, Norwegii, Niemczech, Rosji, Białorusi, Ukrainie, Chinach i Mongolii.

W wyniku programów ponownej instalacji i przesiedleń tych zwierząt, które zaczęły działać w pierwszej połowie ubiegłego wieku, liczba zwykłego bobra zaczęła stopniowo rosnąć. Na początku XXI wieku było około 500-600 tysięcy. poszczególne osoby i ich obszar siedlisk rozszerzył się zarówno w Europie, jak i w Azji.

Na terytorium Rosji oba typy są dziś znalezione, chociaż tylko bóbr rzeki jest pierwotnym mieszkańcem. Jego obszar obejmuje prawie całą strefę leśną Federacji Rosyjskiej - od granic zachodnich po Bajkalia i Mongolia, a z regionu Murmańska na północy na Astrakhan na południu. Ponadto gatunek ten aklimatyzowano w Primorye i Kamchatce.

Kanadyjski bóbr w naszym kraju pojawił się w latach 50. ubiegłego wieku, niezależnie osiedlony przez Karelia i region Leningradu z sąsiednich regionów Finlandii, aw latach 70. bestia została wprowadzona w basenie rzeki Amur i Kamchatce.

Opis bobra

Pojawienie się bobra bardzo różni się od pojawienia się innych przedstawicieli oddziału gryzoni, co tłumaczy się styl życia naszego bohatera. Z punktu widzenia biologa niezwykłe cechy bestii są jej ogromne siekacze, płaski skalowany ogon i błonowe tylne nogi ze specjalnym rozwidlonym pazurem „czosnku” na drugim palcu, a także szereg cech of the cechy struktura gardła i przewodu pokarmowego.

Bobra - najbardziej masywne gryzonie z fauny starego świata i drugi co do wielkości gryzoni po południowoamerykańskiej kapibaru. Ciało zwierzęcia jest przysiady, gęste, ma kształt wrzeciona- jego plecy jest rozszerzone, tylko u korzenia ogona jest ostro zawężony. Długość ciała 80 - 120 cm. Dorośli ważą średnio 20-30 kg, rzadko waga może osiągnąć 45 kg. Wygląd kanadyjski jest nieco lepszy od rozmiaru.

Stosunkowo mała zaokrąglona głowa z łagodną i grubą szyją prawie się nie odwraca. Oczy są małe, z pionowym źrenicą i przezroczystą błoną błyskawiczną (w celu ochrony oczu pod wodą). Uszy są małe, ledwo wystające z futra. Zewnętrzne otwory słuchowe i nozdrza mają specjalne mięśnie, które kurczą się po zanurzeniu w wodzie. Wysroce warg mogą zbliżać się do samozwańczych siekaczy, izolacją jamy ustnej, co pozwala bobrze ugryźć roślinność pod wodą, bez otwierania ust.

Oczy zwierząt reagują prawie tylko na ruch- słaby widzenie, a nie zrekompensuje wspaniałego słuchu i zapachu, które są głównymi narządami sensorycznymi na lądzie.

Ogon jest płaski, osiąga 30 cm długości. szerokość- 13 cm- W kanadyjskim bobrze jest krótszy i szeroki. Część ogona podobna do wiosła jest pokryta dużymi łuskami rogu, między którymi są rzadkie twarde włosie.

Kończyny pięć wyczerpanych jest skrócone, mają dobrze rozwinięte memy pływackie na tylnych nogach (z przodu są w powijakach). Przednie łapy są znacznie słabsze niż tylne i są używane przez zwierzęta jako ręce - z pomocą bobra ciągnie obiekty, kopie kanały i otwory, przetwarza żywność. Głównym organem ruchu zwierząt są tylne nogi. Na drugim palcu tylnej nogi znajduje się bifur określający pazur składający się z dwóch części: górnej - spiczastej i dolnej - szerokiej płyty rogu, które są mobilne względem siebie. Ten pazur jest używany przez bestię do celów higienicznych - czyści i łowię wełnę za pomocą trzciny, usuwa pasożyty.

Bobra futro od jasnobrązowego do czarnego, najczęściej czerwonawo-brązowego. Czasami istnieją Pegy osoby z plamami różnych odcieni. Gęste, ciemnoszare, ciemnoszare. Dolne ciało jest owłosione.

Należy zauważyć, że jasnobrązowy typ kolorowania jest starożytny, przeżył epokę lodowcową, więc takie bobry są lepiej przystosowane do zimnego klimatu, podczas gdy w populacjach południowych najczęściej występuje w ciemnej kolorystyce.

Styl życia

Bobry stale mieszkają w pobliżu wody. Ich ulubione siedliska to zaśmiecone powolne lub stojące zbiorniki lasu. Decydującym czynnikiem rozstrzygnięcia określonego zbiornika jest obecność roślinności w drewnianej żywności. Bardziej ukochane przez zwierzęta wierzby i osika. Gryzonie unika dużych rzek o wysokiej powodzie, ponieważ jego mieszkanie można zalać.

Bobry prowadzą siedzący tryb życia. Przez większość roku są aktywni o Zmierzchu, pozostawiając schroniska o zachodzie słońca i wracając o świcie. Zimą, na północnych szerokościach geograficznych, gdy tam zapali są lodem, zwierzęta cały czas pozostają w chatach lub pod lodem, ponieważ jest temperatura około 0 ° C, podczas gdy na zewnątrz jest znacznie zimniej.

Na lądzie Beaver sprawia wrażenie powolnego i niezdarnego zwierzęcia, gdy się zamykają, opierając się na dużych nogach tylnych i krótkich przedniej części przedniej. Jednak w przypadku niebezpieczeństwa rzuca się na wodę z galopem.

Spośród wszystkich gryzoni nasz bohater najlepiej przystosowany do ruchu w wodzie. Jego korpus w kształcie torpedu ma usprawniony kształt, a wełna nie przechodzi wody. Powoli pływa na powierzchni jezior, powoli poruszając łapami, a jego ogon służy jako rodzaj kierownicy. Nurkowanie lub pływanie z dużą prędkością, gryzon ostro machał ogonem w górę iw dół, a jednocześnie wiosłując z tylnymi nogami.

Podobnie jak topór drwalu, przednia szkliwo zębów gryzoni jest szczególnie ulepszona. Bardziej miękka tylna powierzchnia płynie szybciej, tworząc ostrą krawędź dłutych, ułatwiając cięcie drzew. Bestia z ostrymi siekaczami może gryźć i zrzucić drzewo do jednego metra grubości. Jak wszystkie gryzonie, bobry mają duże siekacze rosnące z tą samą prędkością, z jaką rosną.

Na zdjęciu Beaver pokazuje swoje unikalne siekacze.

Oto, co gryzoni może zrobić z drzewami

Tamy i chaty

Być może wszyscy słyszeli o niesamowitych talentach budowlanych tych zwierząt. Ze względu na ich niestrudzność bobry nauczyły się dostosowywać środowisko do własnych potrzeb. Zapory utworzone przez nich zwiększają różnorodność środowiska, rozszerzają grunty wodne, zwiększają objętość i jakość wody, modyfikują krajobraz. Jako podstawę tam, drzewo spadające przez trasę jest zwykle używane. Jest zalany gałęzią, częściami pni drzew, kamieni, ziemi, roślinności, aż długość zapory przekroczy 100 metrów (krawędzie zapory zostaną usunięte daleko na zewnątrz), a wysokość często osiąga trzy metry. Jednocześnie spadek wody w wodzie osiąga dwa metry. Zdarza się, że rodzina buduje kilka tam jednocześnie, w wyniku czego powstaje cała kaskada stawów. Gryzonie wiosną i jesienią są szczególnie gorliwe w budowie tam, chociaż prace mogą trwać przez cały rok.

Bobra - wykwalifikowane Zhrosi. Zwykle wykopali liczne dziury na stronie należące do rodziny, które mogą być zarówno prostymi tunelami, jak i całymi labiryntami prowadzącymi z brzegu strumienia lub tam do jednego lub więcej kamer. W wielu biotypach gryzoni używają otworów jako głównych schronisk.

Kolejną wersją przybrzeżnego mieszkania jest chata. Ich bobry budują w miejscach, w których rozmieszczenie NEO jest niemożliwe. Jako podstawa chaty, zwierzęta używają starego pnia, niskiego brzegu lub raftingu. Na zewnątrz, takie mieszkanie to duża wiązka gałązek, kawałki drewnianych pni, przymocowane lądem, mułem, pozostałościami roślinnymi. Komora gniazdowa jest wyposażona w środku, z której skok jest pod wodą. Średnica chaty osiąga 3-4 metry. Bardziej złożone struktury mają kilka kamer na różnych poziomach. Chaty mogą być tymczasowe i stałe, używane przez wiele lat. Te ostatnie są ciągle ukończone i mogą osiągnąć 14 metrów o średnicy i więcej niż dwa metry.

Wśród innych działań budowlanych bobrów kopanie kanałów jest najmniej złożone. Zbierają przednie łapy z dolnej części małych strumieni, ścieżki i brud, rzucając je na boki z ich ścieżki. Powstałe kanały pozwalają zwierzętom pozostać w wodzie, przemieszczając się między tamy lub do miejsc paszowych. W przeważającej części gryzonie są zaangażowane latem, kiedy poziom wody jest niski.

Warto zauważyć, że kanadyjskie bobry są bardziej gorliwymi i aktywnymi budowniczymi niż zwykli budowniczowie. Ich budynki są bardziej złożone i trwałe, ponieważ w konstrukcji aktywnie używają kamieni.

Dieta

Bobry - wyłącznie zwierzęta roślinożerne. Skład ich jedzenia może się zmieniać sezonowo. Wiosną i latem podstawą ich diety są liście, korzenie, zioła, glony. Jesienią przechodzą na cienkie gałęzie drzew i krzewów, preferując osikę, iva lub old.

Począwszy od połowy października, gryzonie zaczynają zbierać drewniane paszki na zimę. Mogą to być grube gałęzie, a nawet części pni osika, wierzby, wiśni, olty, brzozy, a także niewielka ilość iglaste. Zwierzęta wyrzucone drzewa są krojone na małe kawałki i przechowują je pod wodą w głębokich miejscach w pobliżu otworów i chat. Bobry mogą pływać do swoich zapasów pod wodą, nie pozostawiając bezpiecznej zapory.

W przypadku, gdy pasza drewna nie wystarcza, zwierzęta są zadowoleni z roślinności rozbijanej przez wodę. Czasami naloty na bliskie ogrody i ogrody są możliwe.

Wiele europejskich bobrów nie pracuje na zimę. Zamiast tego wychodzą w poszukiwaniu karmienia na brzegu zimą.

Castoreum

Charakterystyczną cechą zwierząt jest obecność „strumienia bobra” wytwarzanego przez specjalne gruczoły. Jest to złożona substancja składająca się z setek składników, w tym alkoholi, fenoli, salicyloaldegedydu i kastoraminy. Nazwa naukowa tej substancji to castoreum.

Od czasów starożytnych strumień bobra przypisano nadprzyrodzonemu właściwościom leczniczym. W wieku.mi. Hipokrates i Herodot zauważyli swoją skuteczność w leczeniu niektórych chorób. A dziś ta substancja znalazła zastosowanie w medycynie ludowej, ale jest stosowana głównie w perfumach.

Sam Bobr używa swojej aromatycznej tajemnicy do oznaczania celów. Złamane znaki to jeden ze sposobów wymiany informacji od naszych bohaterów. Zarówno gatunki kanadyjskie, jak i rzeczne pozostawiają ślady zapachów na kopcach zbudowanych w pobliżu wody z mułu i roślin uniesionych z dna zbiornika.

Relacje rodzinne

Najczęściej bobry mieszkają w grupach rodzinnych (koloniach), ale są też osoby, które wolą pojedynczy styl życia. W biednych spodniach odsetek pojedynczych zwierząt może osiągnąć 40%.

Rodzina składa się z dorosłych pary, Cubs tego roku, zeszłorocznych Cubs, a czasem od jednego lub więcej nastolatków z poprzednich miotów. Rozmiary rodzinne mogą dotrzeć do 10-12 osób.

Hierarchia w kolonii opiera się na zasadzie wieku, z dominującą pozycją dorosłego pary. Objawy agresji fizycznej są rzadkie, chociaż blizny na ogonach można zaobserwować w gęstych populacjach u bobrów. Jest to wynik walk z nieznajomymi w pobliżu granic terytorialnych.

Pary tych gryzoni są stałe i zachowane przez całe życie partnerów. Grupa rodzinna jest stabilna, częściowo ze względu na niski wskaźnik reprodukcji. Przynoszą jedno potomstwo rocznie, w nim od 1 do 5 Cubów w zwykłym bobrze, w kanadyjskiej płodności powyżej - do 8 młode. Jednak najczęściej w potrawie jest 2-3 młode.

Gon zaczyna się w styczniu (na południu zasięgu) i trwa do marca. Ciąża trwa 103-110 dni.

Noworodki, gęsto owłosione, z wymazanym dolnymi siekaczami. Matka karmi dzieci mlekiem (i jest 4 razy grubsza niż krowa) przez około 6-8 tygodni, chociaż w wieku dwóch tygodni Bobryat zaczyna próbować delikatnych liści przyniesionych przez rodziców. W wieku 1 miesiąca młodsze pokolenie zaczyna powoli wysiadać z gniazda i jeść samodzielnie.

Podczas gdy dzieci są bardzo małe, ojciec spędza większość czasu, chroniąc rodzinę: patroluje granice i pozostawia ślady zapachu. Samica w tym czasie jest zajęta karmieniem rozmazywania i opieki nad nimi. Dzieci szybko rosną, ale potrzebują wielu miesięcy ćwiczeń, aby opanować umiejętności budowania tam i chat. Rodzice uczą ich uczestniczenia we wszystkich sprawach rodzinnych, w tym w budowie.

Zazwyczaj młodzi ludzie opuszczają rodzinę i szukają przyszłej strony na drugi rok i prowadzą jeden styl życia, dopóki nie dostaną kilku.

Poruszanie się Bobry występuje w drugim roku życia, ale kobieta zwykle zaczyna się po 3-5 latach życia.

Maksymalna oczekiwana długość życia zwykłego bobra wynosi 17-18 lat, Canadian-20 lat. Jednak w naturalnych warunkach rzadko żyją przez ponad 10 lat. Maksymalny wiek tych gryzoni zarejestrowany w przedszkolu osiągnął 30 lat.

Komunikacja

Oprócz oznaczenia terytorium, bobry komunikują się ze sobą za pomocą zacisków ogonowych na wodzie. Zazwyczaj dorośli mówią nieznajomym, aby zauważyli. Gryzoni atakujący okupowane terytorium wydaje bawełnę reagującą, która pozwala ocenić powagę jego intencji i stopień zagrożenia, jakie przedstawia.

Innym sposobem komunikacji są różne pozy, a także głosy: zwierzęta mogą narzekać i sykus.

Korzyści i szkody bobrów

Jak już wspomniano, bobry są znane z pragnienia budowy: wyposażenie swoich osad, tworzą tamy regulujące poziom wody w zbiornikach. W rezultacie woda może wlać duże przestrzenie lasu i ją zniszczyć. Krainy siana, drogi mogą cierpieć.

Drugi punkt ujemny - tama pogarsza warunki tarła ryb, będąc barierą mechaniczną dla przebiegu Charius, Sigo, Salmon i Pstrąg do Spawning w małych rzekach.

Z drugiej strony spójrzmy na działania tych zwierząt. Przez długi czas top i burza wodne istniejące na rzece kaskady Beaver Porud, a to zmniejsza prawdopodobieństwo powodzi w okresie powodzi, zmniejsza dno i erozję przybrzeżną, skraca okres letniej niskiej wody i pomaga odnowić źródła i strumienie zniszczone w wyniku działalności człowieka. Wszystko to sprawia, że ​​las zaludniony przez zwierzęta są mniej suche, co oznacza znacznie mniej podatne na pożary lasów.

Spowolniając prędkość przepływu rzeki, zapora umożliwia gromadzenie się osadu, tworząc naturalny system filtracji, który usuwa potencjalnie niebezpieczne zanieczyszczenia z wody. Ponadto powstanie rozległych zbiorników tworzą inne korzyści, takie jak wzrost różnorodności środowiska.

Bobra poprawia również bazę zasilającą zając, jelenie żywi się „odpadami” materiałów używanych do budowy zapór, a to z kolei przyciąga zwierzęta drapieżne.

Zatem gryzonie odgrywają ważną rolę w systemach bliskich, a osoba może tylko poszerzyć swoją wiedzę na temat swoich potrzeb biologicznych i opracować strategie, które pozwoliłyby ludziom i bobrze wspólnie korzystać z krajobrazu.