Hare sea (lakhtak)

Sea Hare (Erignathus Barbatus) - nawigacja ssakowa, jeden z przedstawicieli rodziny prawdziwych pieczęci. Zwierzę jest, choć duże, ale zbyt nieśmiałe i ostrożne, za co faktycznie ma swoją nazwę. Według tej pieczęci Lakhtak nazywa się inną pieczęcią.

Habitat of Sea Hares

Lakhtat jest zwykle okrągły w wodach arktycznych i subarktycznych. Południowa granica zasięgu przechodzi wzdłuż południowego krańca Labrador, Grenlandii, północnego krańca Islandii, Morza Białego, Hokkaido i Półwyspu Alaski. Znaleziono w Zatoce Tokio, Cape Code i na północ od Hiszpanii.

Ogólnie rzecz biorąc, dziś wyróżnia się dwa podgatunki tych pieczęci: atlantycki (e.B. Barbatus) i Pacific (e.B. Nautical) i warunkowa granica między nimi przechodzi w centrum Północnej Kanady i morza Laptev.

Główne siedliska zająca morskiego to obszary o płytkim ołowiu, przestrzeni przybrzeżnej i strefach dryfowania lodu najbliższych. Jeśli nie ma lodu, foki mogą zorganizować depozyt na brzegu lub plaży Pebble. Lakhtak unika głębokich regionów i otwartych wód morza, a także ciągłego sekwencyjnego lodu, pokrywając brzeg strefy przybrzeżnej i wyspę zimą.

Według niepełnych szacunków, na początku lat 80. XX wieku 450 tysięcy żyło na północ od Oceanu Spokojnego. Lakhtaka Heads.

Jak wygląda Lakhtak? Opis i zdjęcie zająca morskiego

Zabaja morska-Pieczęć jest dość duża: maksymalna długość ciała może osiągnąć 2,7 metra, ale zwykłe wymiary dorosłych (zarówno mężczyzn, jak i samice) wynoszą 2-2,5 metra. Jednocześnie podgatunki Pacyfiku są nieco mniejsze niż Atlantyk. Największy tłuszcz Lahtaki osiąga się w okresie letnim i jesieni: ich masa w tym czasie może wynosić 280-300 kg, a czasem więcej.

W sylwetce zająca morskiego odnotowano pewną dysproporcjonalność. Ciało jest duże, głowa jest stosunkowo mała.

Szczęki są szerokie i potężne, ale małe zęby- u starych zwierząt, często są wymazane lub wypadają.

Kolor gęstego futra jest prawie monofoniczny: tył brązowych lub czarnych tonów z szarym. Brzuch jest jasnoszary, czasem z licznymi małymi plamkami i pociągami rozmieszczonymi nierównomiernie. Po bokach mogą być również małe brązowo-brązowe plamy. Na górnej stronie ciała i głowy jest kilka niejasnych białych miejsc. Nie ma różnicy w kolorze mężczyzn i kobiet. Kolor nowonarodzonego ciemnego i brązowawego koloru, płaszcz jest miękki i długi. Cub nabywa taką linię włosów po pierwotnym (wewnątrzmacicznym) trzcinieniu, zastępując osłonę zarodkową.

Vibrissa dorosłego lakhtakova jest gładki, długi, matowy biały kolor, wiszą nad dolną wargą w postaci brody.

Na zdjęciu Hare Sea pokazuje swoje wspaniałe wibrusów.

Przednie płetwy są blisko ramion i wydaje się, że rosną prosto z szyi. Są małe, kwadratowe, pazury są bardzo duże, ciemne z wyraźnie zauważalnymi paskami poprzecznymi.

Styl życia Lahtaka

Na lądzie Lakhtak jest ciężkim i niezdarnym zwierzęciem, kolejną rzeczą jest wód- tutaj jest przekształcane i w poszukiwaniu jedzenia może nurkować na głębokości 100 metrów.

Zwierzę jest singlem. Na obszarach jego siedlisk nie tworzy masowych koncentracji, woląc pozostać osobno, podczas gdy ma spokojny temperament i nie konfliktuje z sąsiadami.

Odległe i długie migracje do zająca morskiego nie są charakterystyczne. Czasami robi małe koczowniki zarówno aktywnej, jak i pasywnej natury (wraz z dryfującym lodem). Być może koczownicy są sezonowi i są spowodowane obecnością żywności i stanu lodowego w siedlisku pieczęci.

Latem roku odnotowano przypadki odwiedzania zającymi zającymi u ujścia rzek. Na wysokich szerokościach geograficznych arktyki laktaki czasami znajdują się w lodzie w znacznej odległości od otwartej wody.

Reprodukcja

Kobiety osiągają dojrzewanie w okresie od 3 do 6 lat, mężczyźni mają od 6 do 7 lat, ale obie płcie zaczynają aktywnie brać udział w reprodukcji po osiągnięciu sześciu lub siedmiu lat.

Okres małżeństwa w morze Hares jest rozciągnięty od marca do czerwca. W tym czasie mężczyźni mogą „śpiewać” pod wodą, opiekując się kobietą, a także chronić swoje terytorium. Ludzkie ucho postrzega tę piosenkę jako długi gwizdek.

Godowanie występuje na lodzie, po czym partnerzy tracą zainteresowanie sobą i częścią.

Czas trwania ciąży wynosi około 11 miesięcy, w tym zasięg 1,5-3 miesiąca w rozwoju zapłodnionego jaja.

Okresy szczeniąt są bardzo rozciągnięte. Na przykład na wodach zachodniej części kanadyjskiej Arktyki narodziny Cubs występują w kwietniu - maju oraz w bardziej południowych regionach (u wybrzeży Labrador) nieco wcześniej. W białym, Barents, Kara Seas, Cubs rodzą się od marca do początku czerwca. W bardziej południowych siedliskach kobiety są na drodze, w północnych - później. Poród występuje na lodzie dryfującym, zwykle rodzi się jeden Cub.

Szczenięta rodzą się o długości około 33 kg i 1,3 metra. Kilka godzin po urodzeniu są w stanie pływać.

W okresie propagacji każda samica zwykle zajmuje osobną lodową floe i znajduje się z młodym w pobliżu jej krawędzi.

Matka karmi dziecko mlekiem przez około cztery tygodnie. W tym czasie cub rośnie szybko i do czasu początku niezależnego życia masa jego ciała osiąga 50-60 kg.

Dieta zająca morskiego

W przeciwieństwie do innych rodzajów rzeczywistych pieczęci, zające morze są głównie na bezkręgowcach: różne krewetki, kraby, równoważne, masywne gatunki gastropod i mięczaków paleniskowych. Ponadto jedzą kawior ryb, aw obszarach arktycznych ważnym składnikiem diety jest Saika.

Skład zmian żywności w zależności od siedliska i sezonu. Na początku zimy najświeższy z uszczelek znacznie wzrasta, grubość podskórnej warstwy tłuszczu osiąga 5 cm. W poszukiwaniu jedzenia Lakhtak może nurkować na głębokości 90-100 metrów.

Wrogowie

Wrogów dla Lakhtak biały niedźwiedź jest najbardziej niebezpieczny, szczególnie w przypadku pieczęci żyjących na obszarach o wysokiej arktyce. Zabójcze wieloryby i rekiny stanowią dla niego niebezpieczeństwo.

Oczekiwanie życia zająca morskiego nie jest nieznana, zakłada się, że podobnie jak inni przedstawiciele prawdziwych pieczęci, może żyć do 30-35 lat.