Opis zielonego szarego wypadku z czerwonej książki

W czerwonej książce jest wiele interesujących zwierząt i ptaków. Jednym z żywych przedstawicieli zagrożonych gatunków jest szary wypadek drewna. Jest interesujący nie tylko swoim niezwykłym wyglądem, ale także z natury zachowania.

Opis ptaka

Po raz pierwszy opis ptaka pojawił się w 1788 roku przez wysiłki niemieckiego przyrodnika Johanna Friedricha Gmelina. Zgodnie z klasyfikacją szary kemping drewniany należy do kaleka drewna i ma dwie odmiany: sumatransky i z czarnym stosem.

Maksymalna długość życia tego gatunku wynosi 5 lat. Jednak na Białorusi odnotowano przypadki życia ponad 7 lat.

Jak to wygląda

Zielony Kolek Woodple jest średnim ptakiem, który wygląda dwa razy większy niż zwykłe, różnorodne, ale mniej zielone. Długość jego ciała wynosi od 25 do 28 cm, rozpiętość skrzydeł wynosi około 40 cm.

Waga dorosłego przedstawiciela gatunku wynosi około 140 gramów. Charakterystyczny kolorystyka zielonkawo-szary. Kolor mieszkańców północnych regionów zasięgu nie jest zbyt jasny, a mieszkańcy tropikalni są bardziej nasyceni.

Szara głowa i dolna część ciemniejszego koloru. Charakterystyczną cechą tego gatunku jest rozkład czarnych i czerwonych działek na głowie: ma tylko małe miejsce.

Jednocześnie przedstawiciele gatunku nie mają zmian sezonowych. Kobieta różni się od mężczyzny nieobecność czerwonej plamki na głowie.

Z podstawy dzioba w kierunku oka jest czarny pasek, który jest charakterystyczną cechą. Dno skrzydła białego jest białe z szarymi pokrzywami wielkości krzyżowymi, a kolorowanie piór pachowych z zielonkawym odcieniem. Oliwkowe upierzenie z tyłu.

Nogi są zielonkawo-szare. Dziób jest genialny szare z żółtawą podstawą połączenia.

Prędkość pukania do drobiu jest tak wysoka, że ​​osoba nie może śledzić tych ruchów. Może osiągnąć 20 uderzeń na sekundę.

Ogon zasługuje na szczególną uwagę w charakterystyce gatunku. Na końcu jest ostry i jest używany jako wsparcie podczas pukania. Na całe życie ogon jest wymazany na pniu drzewa o 10%.

Charakter i styl życia

Szary Kolek Drewna wyróżnia się lotem podobnym do fali z przemianem przesuwania się i podnoszenia. W okresie przedprawim jednostki są szczególnie głośne, a po utworzeniu gniazda stają się tajemnicze i ciche.

W przypadku podekscytowania opublikowana jest seria dźwięków zadławienia. Ich głos przypomina bardziej gwizdek, który słychać setki metrów. Ptak może po mistrzowsku poruszać się po drzewach. Podnosi pnia z szybkimi skokami, opierając ogon o twardą kory.

Woodpecker nie wzrasta bezpośrednio, ale w spirali.

Często z drzew schodzi na ziemię, aby znaleźć mrówkę lub larwę do jedzenia. W przeciwieństwie do innych typów, puste puste, zarówno mężczyzna z szarego wypadku, jak i samica. Czasami zajmuje starego pustego, opuszczone przez inne ptaki.

Co je

Niewiele wiadomo na temat odżywiania gatunku: mrówki są głównymi pokarmami dla piskląt i dorosłych. Gatunek ten różni się od zielonego wypadku drewna o bardziej zróżnicowanej diecie.

Dodano do nich pająki, imago, larwy termitów, chrząszczy, gąsienice i świerszczy. Pomimo niewielkiego rozmiaru ptaka ma bardzo długi i lepki język.

Dzięki długości języka sięgającego 10 cm, na raz pancernik może zjeść tysiąc mrówek.

Zimą ptaki jedzą żywność warzywną: drzewa (jabłka, gruszki), jagody, orzechy, nasiona i żołędzi. Często odwiedzają podajniki w poszukiwaniu jedzenia. Wiosną, Keckers Drewno piją sok klonowy (tlenek).

Gdzie to mieszka

Główne siedlisko tego gatunku pozostają szerokie lasy eurazjatyckie - liściaste, iglaste i mieszane. Znajduje się na terytorium od Europy Zachodniej po Sakhalin. Znajdują się również na Sumatrze i na półwyspie malajskim. Zielony Kolek Drewna był również widoczny w Uralu i na zachodniej Syberii.

Aby tworzyć gniazda w naturalnych warunkach, ptaki używają starych drzew o zgniłym rdzeniu. Do gniazdowania wybierają obszary w pobliżu jezior, polis i cięcia.

Reprodukcja

Rozmnażanie jednostek jest gotowe po pierwszym roku życia. Okres gier małżeńskich rozpoczyna się pod koniec zimy i trwa prawie do końca wiosny. W tym okresie mężczyźni śpiewają i lądują w pobliżu obiektu zalotów z hałaśliwym klaską skrzydeł.

Czasami mężczyźni rytualnie karmią kobietę. W sezonie małżeńskim osoby płci męskiej stają się szczególnie agresywne. Kiedy konkurenci pojawiają się na pobliskim terytorium, wyrzucają ich, poślubiając ich dobytek.

Pary utworzone w tym czasie przestają wędrować i wybierz miejsce do stworzenia gniazda. Do budowy, która zajmie 10-20 dni, wybierane są drzewa miękkich gatunków. Wybierają puste na poziomie 2 metrów od ziemi, ale nie wyższe niż 8 metrów. Jego dno jest wyłożone zgniłym drewnem.

Samica składa się od 4 do 10 jaj, które są z kolei przez 3 tygodnie przez kilka tygodni. Cubs są karmione z dzioba do zbira, na wpół dostosowane. Pisklęta opuszczają gniazdo po miesiącu, po czym rozpoczynają własne życie bez rodziców.

Naturalni wrogowie

Ponieważ warstwa są małymi ptakami, jastrzębie (przepiórki i czarna cietrzew) stanowią dla nich największe zagrożenie. Martaki leśne są uważane za naturalnych wrogów.

Niebezpieczeństwo pochodzi od lisa, ponieważ pozostałości ptaków są okresowo znajdujące się w pobliżu ich ani. Istnieją również izolowane przypadki zrujnowania ich gniazd za pomocą białych wiewiórek.

Literatura wspomina także o przypadku ataku na gniazdo szarego wypadku z dużymi różnymi braćmi.

Zimowanie

Szary kemping drewna należy do osiedlonych ptaków, więc zima w swoim siedlisku. Dlatego ich ruch można zobaczyć tylko w okresie poszukiwania jedzenia. Dzieje się tak jednak tylko na terytoriach gniazdowych.

Zimą wariarki praktycznie nie są słyszane, ale często odwiedzają karmniki w poszukiwaniu jedzenia. Jeśli nie ma wystarczającej ilości jedzenia, mogą spotkać się w śmieciach. Czasami można je zobaczyć w starych drewnianych domach. Badają pęknięcia między płytkami dla lokalizacji owadów.

Szary -haired cecker w czerwonej książce

Gatunek ten znajduje się w Czerwonej Księdze Litwy i jest pod strażą w kilku regionach Federacji Rosyjskiej. Ze względu na gwałtowne zmniejszenie liczby osób w karpatach szaro -haired zielonych wariantów, został wymieniony w czerwonej książce Ukrainy.

Główne przyczyny wyginięcia

Istnieją trzy główne powody zmniejszenia populacji. Pierwszy wiąże się ze zmniejszeniem drzew suchych i gnijących w wyniku cięć sanitarnych. Drugim powodem jest zniknięcie leśnych czerwonych mrówek z lasów miejskich.

Ponadto winowajcą pojawienia się zagrożenia znikniętym ptakami była wymiana naturalnego środowiska drzewnego w dolinach rzecznych z trawiastymi stoczniami.

Właśnie dlatego szaro -główny klepek należy do gatunku, który zniknął w Moskwie i w regionie Moskwy. Jednak możliwość powrotu do zdrowia w przyszłości nie została całkowicie utracona.

Obecna sytuacja z populacją

Od 1990 r. Odnotowano stopniowe przywracanie ludności w części europejskiej z powodu miękkich zim. W tej chwili od 180 000 do 320 000 pary gniazdowania żyje na tym terytorium. Jednak w skali globalnej zmniejszenie liczby trwa.

Czy konieczne jest zastosowanie środków w celu ochrony

Aby zachować populację, konieczne jest stosowanie środków restrykcyjnych. Dlatego w przypadku wykrycia sparowanych osób, działka gruntowa jest przydzielana z ograniczeniem użycia rekreacyjnego.

Podczas aktualizacji pasków leśnych konieczne jest pozostawienie działek z wieloletnimi kopiami z zgniłym wypełnieniem. Jest to skuteczny środek zapewniający ptakom siedlisko.

Ciekawe fakty o ptaku

Istnieje kilka interesujących faktów na temat szarej tapety. Najczęstsze z nich:

1. Starożytni Rzymianie uważali to za święty ptak, więc nie używali go do jedzenia.
2. Spośród dwóch gatunków istnieją unikalne okazy żyjące na pustyniach. Zamiast pni drzew, używają dużych kaktusów jako mieszkań.
3. Istnieją również gliniani przedstawiciele gatunku na świecie. Wbijają dziury w ziemię.
4. Czerwone Kolekowie żyjący obok trujących owadów - ogniste mrówki są uważane za jeszcze bardziej dziwne. Co więcej, samice składają jaja w anthill i są spokojnie wyklute. Jednocześnie mrówki nie próbują oderwać ptaka, który żywi się mieszkańcami ich gniazda.

Szare kenery drewna nie są najbardziej pozytywnymi przedstawicielami fauny. Często zrujnują gniazda innych ptaków. Interesujące jest jednak obserwowanie nie tylko przedstawicielom nauki.