Opis sokoła derbnika z czerwonej książki

Dziesiątki gatunków ptaków drapieżnych jest na skraju zniknięcia z powodu zniszczenia siedliska i innych czynników. Jednym z nich jest mały derbar sokoły wprowadzony do czerwonej książki. Gatunek jest szeroko rozpowszechniony na planecie, ale bardzo mały. Sokol derbnik musi chronić i przywrócić populację.

Opis ptaka

Mały pierzasty drapieżnik derbnik (Falco Columbarius) jest znany z ornitologów i pod innymi nazwami: frakcja, derbushok, sokoły, mysz, kobets. To lekki ptak z rodziny Sokońsów, prowadzący, w zależności od różnorodności, koczowniczej lub siedzących stylu życia.

W notatce. Postawa derbilika do pewnego rodzaju sokołów nie jest określana przez systematyczne. Współcześni ornitolodzy, oparte na badaniach genetycznych, zwykle podkreślają wygląd w oddzielnym rodzaju.

Jak to wygląda

Sokół ma lekkie mocne ciało, małe spiczaste skrzydła i długi ogon. Łapy są krótkie, z ostrymi małymi pazurami i wspaniałymi „spodniami”, a także żółte. Średnie wymiary osoby dorosłej:

1. Długość ciała wynosi od 25 do 32 cm;
2. waga od 130 do 310 g (kobiety większe niż mężczyźni);
3. Kappan skrzydeł 55-70 cm.

Kolor sokoła jest jasny, kolorowy, różni się w zależności od seksu. Samce mają brązowe lub brązowe gole z tyłu z wzdłużnymi czarnymi paskami na głowie, szyi i ramionach. Brązowy brzuch w kształcie czerwonego z podłużnymi krótkimi ciemnymi paskami. Ogon jest obszyty szeroką czarną wstążką.

Kobiety są bardziej skromne: brązowawo i szary z czarnym małym brzuchem. Czubek ogona to lekkie, kremowe i czarne paski poprzeczne na przemian powyżej. Szary drapieżnik, tęczówka ciemnobrązowego oka. Młodzi mężczyźni przypominają kobiety z kolorem upierzenia.

Odmiany

9 podgatunków Derbar jest znanych, które żyją w Eurazji i na kontynencie amerykańskim. Są lekko odróżniane wyglądem od siebie.

Odmiany europejskie::

• Aeasalon - zamieszkuj wyspy brytyjskie, Skandynawia, na północ Rosji do Yenisei;
• Subaesalon - znajduje się na Islandii i na Wyspach Faroe;
• PALLIDUS - mieszka w stepach Azji, od Aralu po góry Altai;
• INSIGNIS - Syberia, na wschód od Yenisei do Kolyma, wygląd migracyjny;
• Lymani - znaleziony w górzystym obszarze Kazachstanu;
• PACIFICUS - zamieszkuj Daleki Wschód, Sakhalin.

Podgatunki Derbilik mieszkające w Ameryce::

• Columbarius - Ameryka Północna, na wschód od Gór Skalistych, Great Plains;
• Richardsoni - zamieszkuj wielkie równiny, a nie migracyjne;
• Suckleyi - Wybrzeże Oceanu Spokojnego, od Alaski po Waszyngton.

Ciekawe. Kolor koloru ptaka jest bezpośrednio związany z jego siedliskiem. W mokrym i zimnym klimacie upierzenie sokoła ma bardziej jasny pigment i czarny. Osoby żyjące w suchych stepach są ubrane w pióra ochrypła, stłumionego odcienia.

Charakter i styl życia

Część podgatunków tych ptaków drapieżnych prowadzi migracyjny styl życia. Wynika to z sezonowego ruchu ptaków z rodziny Sparrow, które są główną ofiarą sokoła. W miejscach, w których jedzenie jest wystarczające przez cały rok, derbushok prowadzi osiedle.

Osoby prowadzą sekretne życie, woląc trzymać się z dala od ludzkich mieszkań. Ich lot jest szybki, podobny do fryzury, nie dostosowany do darmowego szybującego. Mężczyzna i kobieta natychmiast wylatują na polowanie. Mogą najpierw śledzić ofiarę schronienia w gałęziach drzew, a następnie szybko go atakować.

Co je

Dieta drapieżnika obejmuje małe ptaki: wróble, bity, wagony, piece, slany, jaskółki. Czasami sokół poradzi sobie z większymi ptakami: przepiórki, rdza, kuropatry, pleśniawki, wisza.

Przy braku ptaków drapieżnych polują na myszy, jaszczurki, małe węże i duże owady: modliszka, szarańcza, duże gąsienice, smoczyki.

Gdzie to mieszka

Woli osiedlić się na otwartych obszarach z dobrą widocznością dla wielu kilometrów.

Na przykład:

1. Obszary tundra i leśne -tundry;
2. step i leśne -stepe (obszary zarośnięte małymi krzewami);
3. podnóża z rzadką roślinnością.

Unika grubego ciemnego lasu i wysokości ponad 2000 m.

Reprodukcja

W wieku 1 roku sokoły jest w stanie dać potomstwo. Derbniks tworzą stabilne rodziny, w których oboje rodzice dbają o potomstwo: inkubują muru w gnieździe, karmią pisklęta.

W maju para z reguły wybiera miejsce dla gniazd, tak samo jak w zeszłym roku. Ptak gniazduje na gołej ziemi, w zarośli krzewu lub wśród wysokiej trawy, kopiąc małą otwór. Często para zajmuje stare porzucone kruk. W murze 3-4 małych jaj, piaskownicy.

Czas inkubacji, średnio 4 tygodnie. Młode zwierzęta są wyklute przez 4-7 dni. Noworodkowe sokoły są pokryte szarym puchem, który w wieku 15 dni zaczyna zastępować pióro. W ciągu 4-5 tygodni dorosłe pisklęta opuszczają gniazdo rodzica, zaczynając samodzielnie polować.

Naturalni wrogowie

Inne drapieżniki nie atakują dorosłych. W przypadku dużych ptaków derbar jest zbyt mobilny i lekki, na niebie jest praktycznie nieuchwytny.

Nieoparykowane pisklęta, które są na ziemi, są zagrożone przez drapieżniki naziemne: lisy, lisy, węże, psy, szakale, a także wrony i sroki. Rodzice desperacko bronią potomstwa, nurkując na wrogach i publikując głośne okrzyki.

Zimowanie

Typy prowadzące ciepły sezon na północnych szerokościach geograficznych przemieszczają się na południe na zimę. Na przykład SOKOL waha się od regionów tundry przesuwa się na środkowej linii i na południu. Derbnik mieszkający w Kanadzie przenosi się do Peru, Wenezueli, Ekwadoru.

Derbnik w czerwonej książce

Zobacz przypisany status (rzadki) w czerwonej księdze Federacji Rosyjskiej. Oznacza to, że populacja nie zagraża szybkim zniknięciu, ale liczba ta stale spada.

Osobno gatunek jest włączony do regionalnych książek o bezpieczeństwie: Amur, Orenburg, Moskwa, Republiki Chuvashia, terytorium Altai. Jest pod strażą w większości państw europejskich.

Główne przyczyny wyginięcia

Populacja jest zmniejszona z powodu całości czynników, w tym antropogenicznych:

• Ze względu na działalność gospodarczą osoby spadek wolnych obszarów, w których sokoły gniazdują;
• Podczas migracji wiele ptaków umiera z powodu starć z liniami energetycznymi, samolotami silnika światła;
• Zastosowanie chemikaliów na polach prowadzi do śmierci gryzoni i małych ptaków - źródła żywności derbnika.

Pośrednio rosnąca liczba bezpańskich psów i kruków w pobliżu miast wpływa na liczbę gatunków. Zwierzęta zrujniają gniazda gniazda, pozbawiając potomstwo.

Obecna sytuacja z populacją

Dokładna liczba przedstawicieli gatunku jest bardzo trudna do ustalenia. W tradycyjnych siedliskach nie ma już zagnieżdżonych 5 par na 100-160 kV. km.

Dynamika pojawienia się nowej pary stale maleje, zaczynając od lat 60. ubiegłego wieku. Na przykład podgatunki stepowe, powszechne w stepach regionu Orenburg na początku wieku, prawie zniknęło na początku XXI wieku. Ornitologowie zarejestrowali wygląd tylko poszczególnych osób.

Jakie środki są wykorzystywane do ochrony

Widok jest wymieniony w wielu czerwonych księgach lokalnej flory i fauny, takich jak zagrożone endemiczne. Jako osoba migrująca derbilik jest przedmiotem dwustronnych umów ochrony między Stanami Zjednoczonymi, Japonią, Rosją, Koreą i KRLD.

Należy przeprowadzić dokładne obliczenie liczby zwierząt gospodarskich i zidentyfikowano miejsca gniazdowania. Miejsca te muszą być chronione przed działalnością gospodarczą osoby, aby zachować istniejącą roślinność w pierwotnej formie. Liczba drapieżników rujnujących gniazda gniazda, aby kontrolować.

Ciekawe fakty o ptaku

Oczekiwanie życia dzikich osób osiąga 16 lat, ale w niewoli ptak może żyć ćwierć wieku. Gatunek jest uważany za jeden z najmniejszych wśród rodziny Falcon.

Derbnik - Silent Bird. Wygłasza dźwięki w chwilach niebezpieczeństwa (wróg zbliża się do gniazda) lub w czasie polowania. Krzyczenie szyszczonego „Kekk-kekk”, charakterystyczne dla małych, pierzastych drapieżników.