Herder: szkolenie, opieka i utrzymanie zwierzaka

Holenderski pasterz, znany również jako „Herder”, jest rzadko znaleziony w naszym obszarze. Jest w cieniu innych podobnych ras, charakteryzujących się bardziej spektakularnym wyglądem. I mimo to pasterze mają cechy, które sprawiają, że są atrakcyjne w oczach niewielkiej liczby ludzi, przynajmniej w Holandii.

Fabuła

Uważa się, że rasa ta została wyhodowana w XIX wieku na podstawie przodków owczarka belgijskiego. Po raz pierwszy został oficjalnie zaprezentowany na wystawie psów w Amsterdamie w 1878 roku pod nazwą „lokalny pasterz”. Pierwszy standard rasy został zarejestrowany w 1898 roku.

Rasa otrzymała uznanie międzynarodowe dopiero w 1955 r., Kiedy była zarejestrowana w Międzynarodowej Federacji Kinologicznej (FCI). Standard holenderskiego pasterza został ostatnio skorygowany w 2009 roku.

Czy wiedziałeś?Słowo „pasterz” przetłumaczone z holenderskiego oznacza „pasterza”. Pełna nazwa rasy w Holandii brzmi jak Hollandse Herdershond, to znaczy, "Pasterz holenderski pies„”

Standard rasy

• Kraj pochodzenia: Holandia.
• Długość życia: Średnio kutasy na żywo 12-14 lat.
• Śmieci: zwykle od 5 do 10 szczeniąt.
• Grupa: FCI jest klasyfikowane jako pasterz i pies bydła.
• Cel rasy: Wcześniej wyłącznie Pasterz, pies, dziś zwykle działa jako pies towarzyszący, ale może być również używany jako oficjalny.
• Odmiany: Krótowłosowiskowe, długowłose i twarde, najczęstsze krótkowłose, długowłose, prawie nie znaleziono.
• Kto jest rozpoznawany: FCI (Międzynarodowe Stowarzyszenie Kinologiczne).
• Kolor wełny: Tiger Golden lub Tiger Silver-Golden może różnić się od lekkiego piasku do czerwono-brązowego-gniazda-nadmiar czerni jest niepożądany-czarna maska ​​jest mile widziana.
• Długość wełny: krótkowłosy, niezbyt krótkie, raczej twarde, ciasno sąsiadujące wełny, długowłose, gęsto sąsiadujące, gęste i proste (zwycięstwo nie jest dozwolone), w twardym dopasowaniu, gruby, kudłaty, twarda wełna.

• Minting: wiosna i jesień.
• Głowa: nie niegrzeczne, raczej wąskie, niedługo, w przybliżeniu kształt w kształcie klina- uszy są trójkątne, stojące, uszy są rozmieszczone do przodu.
• Zęby: silny, nawet z ugryzieniem w kształcie nożyczki.
• Ciało: proporcjonalne, silne, muskularne, silne plecy z silnym dolnym plecach.
• Odnóża: silny, muskularny, ale nie ciężki.
• Ogon: wisi na dół, gdy prosto lub lekko zgięte, gdy się porusza.
• Rozmiar: U mężczyzn na ulanie od 58,5 cm do 63,5 cm- w sukach- od 54,5 cm do 62 cm.
• Waga: Mężczyzna o 28 kg 23 kg ma średnio 28 kg.

Początkowo Pasterzy zostali do nich nazywani tym czasem: a także

Charakterystyka

Zgodnie z opisem rasy w rejestrze FCI, niegdyś holenderski pasterz był wyłącznie z pasterzem, używanym głównie do wypasu owiec. Jednak obecnie jest używany głównie jako pies towarzyszący, używany jako pies serwisowy w służbach policyjnych i ratowniczych, a także jako przewodnik dla niewidomych.

Na zewnątrz jest to dość duży pies, jego wzrost wynosi około 60 cm na Withers, proporcjonalnie złożony, nie masywny, ale nie krucha. Wyrażenie kufy jest dość surowe, ale to wrażenie powstaje ze względu na cechy struktury głowy tego pasterza. Niektórzy stwierdzają, że kutasy wyglądają jak nieudany krzyż różnych skał, ale to kwestia smaku. Istnieją trzy odmiany pasterza: krótkie, długie, długie i twarde -.

Czy wiedziałeś?Nie więcej niż trzysta holenderskich szczeniąt pasterzy rodzi się na świecie rocznie.

Krótki pasterz jest najczęstszą odmianą. Psy te są pokryte sztywną, grubą, ciasno sąsiadującą wełną z grubą podkładką. Kolor jest zwykle tygrysa ze złotymi lub srebrnymi paskami.

Twarde psy wyróżniają się twardą kudłą wełną. Ich głowy wyglądają bardziej szorstko, kwadratowe w porównaniu z innymi odmianami, ale jest to iluzja. Kolorowanki powtarza kolor psa krótkich.

Pasterze długie należy do najmniejszej odmiany. Mają gęstą długą prostą wełnę - zgodnie ze standardem rasy, falista lub kręcona jest niedopuszczalna. Kolor tej odmiany może się różnić od innych. W szczególności znajdują się psy ciemnego monofonicznego koloru, czasem ze srebrnym odcieniem.

Kupowanie holenderskiego pasterza jest najłatwiejsze w Holandii. Tam ich koszt wynosi 700-800 euro.

Charakter, nawyki i temperament

Po pierwsze, warto zwrócić uwagę na lojalność wobec właściciela, niezawodność i wysoka inteligencja tej rasy. Pasterze holenderscy są zawsze czujni, wyróżniają się uważnością, wytrwałością i aktywnym zachowaniem. Perders chętnie wchodzą w interakcje z właścicielem i spełniają wszystkie swoje zespoły, szybko studiują.

Ważny!Przedstawiciele tej rasy nie tolerują samotności. Ponadto są bardzo obrażone, jeśli są traktowani niesprawiedliwie lub nadmiernie ścisłe. W żadnym wypadku nie powinieneś ich zawierać na łańcuchu lub w wolierze.

Z dziećmi są przywiązani, nie wykazują bez przyczyn agresji wobec osób z zewnątrz, ale traktują je z ostrożnością, mogą być agresywne wobec innych psów.

Żywność

Dieta holenderskiego pasterza do organizacji jest dość prosta, pod tym względem rasa ta jest niezwykle nieważna. Istnieją pewne cechy, gdy odżywianie szczeniaka i dorosłego psa.

Dowiedz się więcej o linii pasz dla psów jako:

Szczeniak

Szczenięta mogą być karmione zarówno niezależnie przygotowaną żywnością, jak i gotowymi paszami, a hodowcy wolą gotowe paszę od dobrze znanych producentów. Psy do roku są organizowane przez trzy posiłki dziennie o ściśle określonej porę.

Jeśli są karmione produktami naturalnymi, część dla około 2/3 powinna składać się z produktów białkowych, mięso powinno być niskie, a jedzenie nie powinno być schłodzone ani gorące.

Ważny!Szczenięta holenderskiego psa są podatne na przejadanie się, więc ilość pasz i częstotliwość karmienia powinny być ściśle kontrolowane.

Dorosła osoba

Dorosłe pasterze są przenoszone na dwa posiłki dziennie. Mogą zjeść prawie wszystko, co im dają, ale kochają jedzenie proteinowe. Lepiej jest je nakarmić je gotowymi paszami od zaufanych producentów - jest to wygodne dla właścicieli zwierzaka i bardziej przydatne niż sam pies.

Zalecamy poznanie SI

Wyjechać

Idealną opcją do utrzymania takich psów jest prywatny dom, chociaż zawierają one kutasy w mieszkaniach. Jeśli ci pasterze nadal dostały się do mieszkania, potrzebują długich spacerów, 3-4 godzin dziennie i związanych z wysiłkiem fizycznym.

Cechą kutasa jest to, że każde kosmetyki psów są dla nich przeciwwskazane. Nie są nawet myte prostą wodą, mogą tylko spłukać łapy, brzuch lub inne zanieczyszczone części ciała. Czesają zwierzęta raz na dwa tygodnie, a przedstawiciele odmiany długotrwałych - raz w tygodniu. Dzięki twardym pasterzom procedura przycinania jest wykonywana dwa razy w roku, to znaczy przy pomocy specjalnego narzędzia stare włosy są usuwane.

Radzimy dowiedzieć się, czym też jest,

Zęby tych zwierząt są silne, nie potrzebują specjalnej opieki, ale nadal zaleca się okresowe czyszczenie. To samo można powiedzieć o oczach, jeśli to konieczne, są one oczyszczone z brudu i rozładowania. Czyszczenie ucha odbywa się nie więcej niż raz w tygodniu, zgodnie z wynikami kontroli wizualnej. Pazury są cięte w razie potrzeby, jeśli same nie stały same.

Zdrowie i charakterystyczne choroby

Pasterze holenderscy wykazują doskonałe zdrowie i odporność. Nie mają tendencji do charakterystycznych chorób genetycznych. W niezwykle rzadkich przypadkach obserwuje się następujące choroby: zaćma, zapalenie stawów.

Pomimo odporności na choroby, weterynarza nie należy zaniedbać regularnymi badaniami tych zwierząt i, oczywiście, muszą one wykonywać cały kompleks wiarygodnych szczepień. Zwykła żywotność ma 12-14 lat.

Trening i edukacja

Ponieważ pasterze są bardzo inteligentnymi stworzeniami, Wtedy są łatwe do edukacji i szkolenia. Należy pamiętać, że są drażliwe, więc podczas szkolenia nie musisz używać ścisłych form szkolenia.

Aby kontrolować zachowanie zwierzaka podczas spaceru, możesz go użyć i

Najlepiej jest przeprowadzić ten proces w zabawny sposób i nie zapomnij zachęcić zwierzaka (wolą „holenderskie” jako zachętę).

Jak widać, pasterz holenderski ma dość pozytywne cechy do przemyślenia o zdobyciu takiego zwierzaka. Są bezpretensjonalne, odporne na choroby i łatwo pożyczają trening. Jednocześnie musisz pamiętać, że Herder potrzebuje stałego kontaktu z właścicielem, a także podczas długich spacerów.