Liść akwarium elodea pod mikroskopem

Elodea jest bardzo popularna wśród właścicieli akwarium domowego. Jeśli weźmiesz pod uwagę arkusz Elodea pod mikroskopem, możemy stwierdzić, że składa się on tylko z dwóch warstw komórek, w których górna warstwa ma większe komórki niż dolna. A jeśli uważasz tę roślinę dłużej, możesz znaleźć bardzo interesujące fakty dotyczące jej struktury.

Co to jest Elodea

Elodea jest bardzo powszechną rośliną do sadzenia w akwarium domowym. Jest interesujące przede wszystkim, ponieważ rośnie nawet przy braku gleby, i jest to ważny czynnik, jeśli akwarium zawiera energiczne ryby.

Miejsce narodzin Elodei - Kanada. To tutaj dorastała jak dzika roślina w stojącej i powoli płynące zbiorniki wodne. Spotkano go również w Stanach Zjednoczonych, aw XVIII wieku został przywieziony do Europy. To Europejczycy, którzy później nazywali swoją plagę wodną do szybkiego rozmieszczenia w zbiornikach i szybkiego wzrostu. Elodea jest dość powszechna w Rosji, gdzie w niektórych miejscach jej zarośli są tak obfite, że czasami ingeruję w rybołówstwo, a nawet wysyłkę.

Elodea rośnie długie pędy, które są dość cienkie i bardzo kruche. Łatwo się pękają, dlatego szybko rozprzestrzenia się w stawie i równie szybko zrootowane. Na wolności jej pędy są w stanie osiągnąć wysokość miernika i gałęzie. Pędy mają cienkie małe liście, które rosną w zmutowany sposób.

W sprzyjających warunkach życia wodnego roślina może kwitnąć, uwalniając małe kwiaty na powierzchni wody.

Ale Elodea jest nie tylko gęsto rosnącym chwastem wodnym, ale także dość przydatnym rodzajem rośliny, która może wchłaniać metale ciężkie i radionuklidy, co jest ważne dla sfer środowiskowych. Roślina ta jest często używana jako pasza dla świń i kaczek. Jest również stosowany jako nawóz.

W tym filmie dowiesz się więcej o tej roślinie:

Rodzaje roślin

Ta roślina istnieje w kilku typach. Zwykle wszystkie z nich prawie nie różnią się, jednak mają swoje indywidualne cechy. Nauka jest znana Następujące typy Elodea:

• kanadyjski - Najczęstsze w hodowli w akwariach. Na wolności można go znaleźć w zbiornikach regionu moskiewskiego, gdzie aktywnie rośnie w ciepłym sezonie, a zimą umiera, pozostawiając nerki na późniejszy wzrost;
• Toer - Ten gatunek może żyć w cieplejszych wodach, więc dobrze jest sadzić go w akwariach za pomocą ryb tropikalnych. W przeciwnym razie ma takie same cechy, jak Kanadyjczyk.

Życie w akwarium

Ta roślina nie nadaje się do akwarium, które zawiera ryby tropikalne w odpowiedniej ciepłej wodzie. Najlepszy wygląd Elodei jest najlepiej w temperaturze od 16 stopni do 24 stopni.

Do propagacji konieczne są sadzonki, w których sama łodyga powinna osiągnąć co najmniej 20 cm. Dodatkowy sos dla takiej rośliny nie jest wymagany, ponieważ żywi się żywotnością ryb akwariowych.

Uwalnia dużą ilość tlenu w intensywnym świetle, zapobiega niekontrolowanemu wzrostowi innych niepotrzebnych roślin i wytwarza substancje bakteriobójcze.

Struktura pod mikroskopem

Badanie tej rośliny jest powszechną praktyką w lekcjach szkolnych w biologii. Aby to zrobić, musisz wyciąć jedno liście z łodygi, umieścić je na szkle i kapać tam trochę wody. Musi być pokryty szklanką pokrywy u góry.

Struktura komórek Elodea pod mikroskopem to dwie warstwy. Komórki górnej warstwy są bardziej przezroczyste i bardziej wydłużone od krawędzi. Wraz ze wzrostem skorupa komórek, cytoplazma, która ma ziarnistą strukturę, chloroplasty i rdzeń komórkowy, są dobrze widoczne. Często chloroplasty mogą zamknąć rdzeń. Zasadniczo cała komórka jest wypełniona przezroczystym komórkowym sokiem.

Szczegółowe badanie wykrywa, że ​​chloroplasty są dystrybuowane tylko przez cytoplazma. Z boku mają spłaszczony kształt na górze - zaokrąglony, z którego możemy stwierdzić, że mają kształt soczewicy. Chloroplasty poruszają się z różnymi prędkościami, na które wpływają temperatura i inne efekty.

Jeśli umieścisz źródło jasnego światła nad arkuszem, proces fotosyntezy przejdzie do powstawania ziaren skrobi w ciele chloroplastu.

Po dodaniu jodu, ziarna te zdobywają charakterystyczny niebieski kolor. Jednocześnie cytoplazma stanie się żółtawa i przestanie się poruszać, ponieważ jod działa na nią destrukcyjnie. Jądro komórkowe będzie również zabarwione żółto.

Żywa komórka rośliny ma właściwości półafikowalności, która jest charakteryzowana w następujący sposób: krawędzie cytoplazmy są całkowicie przepuszczalne dla wody, ale jednocześnie całkowicie nieprzepuszczalne dla roztworów z dużymi cząsteczkami. Ponieważ sok komórkowy zawiera wysokie stężenie soli, cukrów i innych substancji, a środowisko zewnętrzne jest mniejsze, woda wchodząca do wakuoli wyrównuje stężenie soku komórkowego i roztworu zewnętrznego.

Sztucznie możesz stworzyć takie warunki, gdy stężenie środowiska zewnętrznego będzie wyższe. W tym celu prześcieradło rośliny należy umieścić w roztworze nadciśnieniowym. Takie rozwiązania obejmują:

• roztwór azotanu potasu (15%);
• roztwór cukru (30%);
• sól sodu (0%) i t. D.

Proces plazmolizy

Zgodnie z działaniem roztworu woda przechodząca do protoplastu wpadnie w otaczającą ciecz, sam wakuol zostanie zmniejszony, cytoplazma odłączy się od ścian komórki, a utworzona przestrzeń będzie wypełniona zewnętrznym roztworem roztworu. Ten proces ma nazwę „plazmolis”.

Aby zaobserwować taki proces, konieczne jest umieszczenie liścia na szklance, kapać trochę wody, ponownie przykryj szklanką pokrywy, a następnie wybierz klatkę za pomocą dobrze widocznej cytoplazmy. Następnie, po jednej stronie szkła, musisz upuścić roztwór, a z drugiej, umieść filtrowany papier. Papier zacznie rysować wodę i promować penetrację roztworu.

Podobne procesy można również zaobserwować, jeśli przeprowadzisz podobny eksperyment ze skalami cebulowymi. Jeśli jod był narażony na komórkę, niemożliwe będzie spowodowanie w niej plazmolizy, nawet za pomocą różnych roztworów.